Zwangerschapsverlof #7

Vorige keer schreef ik nog dat ik zo snel mogelijk weer wilde beginnen, inmiddels denk ik daar anders over. Een vriendin zei vlak na de geboorte dat het allemaal makkelijker en leuker werd als de baby zo'n drie maanden oud zou zijn. Dat leek elf weken geleden nog zo ver weg, maar nu ze inderdaad bijna drie maanden oud is, geef ik die vriendin helemaal gelijk. Het wordt steeds leuker!

En nu het steeds leuker wordt, heb ik ook niet meer zo heel veel zin meer om te gaan werken. Natuurlijk zijn er dingen die ik mis (contact met leerlingen en collega's, de leuke administratieve dingen en natuurlijk het lesgeven zelf), maar ik kan er ook steeds meer van genieten om met mijn dochter alleen te zijn. Nu ze wat meer contact kan maken en heel voorzichtig begint te lachen, heb ik constant de behoefte om haar te knuffelen en te overladen met kusjes. Daarbij mis ik haar nu ook echt als ze niet meer in mijn buurt is, terwijl ik dat in de eerste weken eigenlijk juist heel fijn vond...

Maar aan alles komt een eind. Nog twee weken tot de kerstvakantie, en dan nog twee weken tot ik weer voor de klas sta. Ik ben benieuwd hoe ik er over vier weken tegenaan kijk, maar van mij mogen die vier weken nog wel even duren...

Liefs!

Zwangerschapsverlof #6

Ik schrijf dit terwijl de muziekmobiel van de box aanstaat. Mijn kleine meisje ligt er heerlijk naar te kijken, ze maakt vrolijke geluidjes en heeft het zo te horen enorm naar haar zin. Dat kleine meisje is inmiddels al ruim vijf weken oud. Ze groeit enorm! Als ik terugkijk naar foto's van vlak na de bevalling, kan ik niet geloven dat dat hetzelfde meisje is. Wat een verandering, nu al. 

Bijna zes weken zijn we verder en wat is het leven veranderd! Het is zo heerlijk om 's morgens haar kamer in te lopen, om haar uit haar bedje te halen voor haar eerste voeding van de dag. Het is zo heerlijk om met haar te knuffelen. Om naar haar te kijken terwijl ze slaapt. Om haar in bad te doen. Om haar te horen genieten als ze in de box ligt. Het is bizar hoeveel liefde je voor zo'n klein mensje kan voelen. Al vanaf de eerste seconde!

Maar het kan ook best zwaar zijn, en soms komen de muren wel op me af. Ik mis het om weer tussen de collega's en de leerlingen te zijn. Laatst was ik 's avonds op mijn werk om een cursus te geven (even een avondje de deur uit!), en ik hoorde collega's en ouders van leerlingen praten over de alledaagse dingen. Ik vond het zo raar dat hun leven ondertussen gewoon door was gegaan, terwijl mijn leven stil lijkt te staan. Elke dag ziet er hetzelfde uit: voeden, verschonen, knuffelen en het huishouden, heel veel meer doe ik niet op een dag. Ik heb altijd gedacht dat ik het heerlijk vond om thuis te zijn, maar sinds mijn zwangerschapsverlof ben ik daar anders over gaan denken. Het is fijn om 's avonds thuis te zitten, na een dag de deur uit te zijn geweest, maar om elke dag zo door te brengen, is niets voor mij.

Er zijn waarschijnlijk zat vrouwen die het verschrikkelijk vinden om weer aan het werk te gaan na hun verlof, maar om eerlijk te zijn kan ik niet wachten tot het zover is. Laat het nieuwe jaar maar beginnen!

Liefs!

Zwangerschapsverlof #5

Ja, ook de vijfde week van mijn verlof heb ik zonder baby doorgebracht. Althans, ik typ dit stukje dit keer op donderdag, omdat ik er morgen waarschijnlijk geen tijd voor zal hebben. Daarover later meer.

De hele zwangerschap heb ik uitgekeken naar afgelopen weekend, omdat ik toen uitgerekend was. Aan de ene kant was het dan ook een enorme domper dat ze er maandag nog niet was. Ik ben nogal van het plannen, de kleine baby blijkbaar niet! Aan de andere kant was ik ook heel blij dat ze maandag nog veilig in mijn buik zat. Ik brak afgelopen zondag een kies en ik wilde dat heel graag gerepareerd hebben nog voor de bevalling zich aandiende. En dat is mooi gelukt!

In de eerste vier weken van mijn zwangerschapsverlof leek de tijd eindeloos te duren, deze week lijkt het juist heel snel te gaan. Waarschijnlijk omdat ik me goed wist te vermaken. Dinsdag ging ik naar de verloskundige en de tandarts, ik ben begonnen aan een nieuwe serie (Switched at birth, al weet ik niet of dat in mijn situatie een hele goede keuze is ;-)), ik zit middenin een spannend boek... Elke ochtend als ik wakker word en besef dat ik weer een nacht geen weeën heb gevoeld, weet ik dat ik weer een relaxdag zal hebben. Ik kan me nu nog niet goed voorstellen hoe een leven er met een baby uit gaat zien, maar ik moet toegeven dat ik aan die chilldagen wel begin te wennen. Ik geniet er nu nog extra van, wie weet heb ik binnenkort geen tijd meer om een tijdschrift te lezen, een serie te kijken of om even helemaal niks te doen.

Dat ik dit stuk nu niet op vrijdag tik, komt omdat ik vrijdag een afspraak in het ziekenhuis heb staan. Ze gaan controleren hoe het gaat met de baby, of er nog voldoende vruchtwater aanwezig is enz. Mocht dat niet goed gaan, dan zullen ze kijken hoe we de bevalling kunnen vervroegen. Ik ga er vanuit dat alles prima is, dat was tenslotte bij elke controle tot nu toe het geval, maar wie weet... lig ik morgen ineens met een baby in mijn armen!

Liefs!

Zwangerschapsverlof #4

Om heel eerlijk te zijn, had ik niet verwacht dat ik dit stukje nog met een dikke buik zou schrijven. Nu weet ik best dat een gemiddelde vrouw bij haar eerste bevalling langer doorloopt dan de aangegeven veertig weken, maar ik had echt verwacht dat ik zelf al in de veertigste week zou bevallen. De veertigste week is nog niet voorbij (zondag pas), maar ik vermoed dat ook mijn geduld enorm op de proef gesteld zal worden.

Ik vond het een rare week en ik weet precies hoe dat komt. Dinsdag was mijn man vrij, waardoor de dinsdag als een weekenddag aanvoelde. De woensdag had ik de hele dag het idee dat het maandag was. Sowieso heb ik door al die verlofdagen nog maar weinig besef van tijd. Mijn hele ritme is eruit en dat merk ik vooral 's avonds. Ik ben vaak nog niet moe als ik naar mijn slaapkamer vertrek en als ik eenmaal in bed lig, duurt het ook nog heel lang voordat ik eindelijk in slaap val. Zal mijn lichaam alvast aan het wennen zijn aan wat minder uren slaap per nacht?

Er is deze week enorm veel regen gevallen. Woensdag en donderdag heeft het vrijwel de hele dag geregend. Woensdag ben ik dan ook de deur niet uit geweest, maar op donderdag heb ik twee keer een moment op de dag kunnen vinden om toch even weg te gaan. 's Morgens vertrok ik naar het winkelcentrum om nog wat laatste aankopen voor de baby te doen (alweer...) en na etenstijd vertrok ik naar mijn werk. Mijn man moest 's avonds werken, samen met een paar andere wiskundecollega's, en het leek me leuk om ze daarbij te vergezellen. Achteraf had ik daar best spijt van. De avond was uiteindelijk nog best stressvol. Ach, dan weet ik dat ook weer voor de volgende keer: niet werken drie dagen voor de uitgerekende datum!

Ik ben benieuwd hoe ik er volgende week bij zit: hoogzwanger of met een baby op mijn arm. Afwachten!

Liefs!

Zwangerschapsverlof #3

Ik kwam laatst op Facebook een treffende afbeelding tegen waarop stond dat de eerste acht maanden van een zwangerschap uit zo'n 30/31 dagen per maand bestaan, en de laatste maand uit 1500 dagen. Dat is precies hoe het voor mij ook voelt. Het lijkt eeuwen te duren voordat ik mijn kleine meisje kan knuffelen. En dat terwijl deze week toch best snel voorbij ging.

Waarschijnlijk komt dat doordat ik deze week wat meer tijd buiten de deur heb doorgebracht dan vorige week. Op vrije dagen heb ik lang niet altijd de behoefte om naar buiten te gaan, en al helemaal niet nu ik zwanger ben. Deels komt dat doordat ik het heerlijk vind om tijd op de bank of achter mijn laptop door te brengen, om boeken en tijdschriften te lezen, om - ondanks mijn verlof - toch wat dingen voor school te doen. Maar het komt ook doordat ik nog maar weinig kleding heb dat fijn zit en geschikt is om ook buiten te dragen. Het liefst loop ik de hele dag in een mama-joggingbroek rond, dat knelt een stuk minder dan een spijkerbroek.

Enfin, dinsdag ben ik de hele dag van huis geweest. 's Morgens ben ik met mijn man naar school gegaan. Hij had nog wat werkzaamheden te doen op zijn vrije dag en mij leek het ook wel leuk om weer een bezoekje aan school te brengen. Een andere omgeving, eindelijk weer mensen om me heen. Mijn man komt elke dag uit zijn werk met het bericht dat die, die en die naar me hebben gevraagd, en dat ik de groeten krijg van die, die en die. Maar het is toch een stuk leuker om de collega's zelf weer te spreken, in plaats van via via de roddels te horen. ;-)

Dinsdag had ik ook een afspraak met de verloskundige (alles gaat wederom goed met de kleine baby!), en daarna reed ik door naar het huis van mijn zus om op haar zoontje te passen. Ik heb nog een hoop te leren in de kraamweek, want ik merkte al dat ik geen ster ben in het omkleden en verschonen van kleine kinderen... 

Volgende week wordt mijn veertigste week van de zwangerschap, enorm spannend! Mijn man en ik hebben allebei het gevoel dat de bevalling in die week gaat plaatsvinden; hij denkt op donderdag, ik op vrijdag. We gaan het zien!

Liefs!

Zwangerschapsverlof #2

De tweede week van mijn verlof is ook voorbij. Ik vond het een enorm spannende week, want sinds afgelopen weekend zou de bevalling elk moment kunnen beginnen. En hoewel ik echt wel snap dat bij een eerste zwangerschap vaak de uitgerekende datum makkelijk nog gehaald wordt, was ik toch alert op elk steekje in mijn buik. Zou het beginnen?

Ik ben blij dat het deze week niet zo warm was. Sterker nog, hier zijn de nodige buitjes gevallen. Heerlijk! De temperaturen zorgden ervoor dat ik wat beter in mijn vel zat, de regenbuien zorgen ervoor dat ik een goed excuus had om niet naar buiten te hoeven. Ik vind het heerlijk om de hele dag op de bank of aan de eettafel door te brengen. Zeker nu ik deze week weer een nieuwe serie ben begonnen.

Ik kijk al een paar jaar nauwelijks tv, maar toen ik op Facebook zag dat Dokter Tinus weer zou beginnen, besloot ik om het hele vorige seizoen terug te kijken. Ik heb de serie nooit echt gevolgd, maar als ik een keer een aflevering zag, vond ik het een prima tijdverdrijf. Zo ook deze week.

Naast Dokter Tinus heb ik me ook vermaakt met wat schoolwerk. De laatste weken zouden niet in het teken van school moeten staan, maar ik vind het heerlijk om achter de schermen bezig te blijven. Bovendien doe ik het ook deels voor mezelf, want ook deze week heb ik weer wat bovenbouwopgaven gemaakt. Het blijft me verbazen hoe het niveau is gestegen ten opzichte van toen ik in de bovenbouw zat. Misschien komt dat ook omdat ik nu bezig ben met wiskunde A-hoofdstukken, en dat heb ik nooit echt van dichtbij gezien...

Liefs!

Zwangerschapsverlof #1

De eerste week van mijn 'echte' zwangerschapsverlof zit erop. De zes weken zomervakantie heb ik niet als verlof ervaren, omdat mijn man ook thuis was. Dat waren zes vakantieweken. Nu hij afgelopen maandag weer is begonnen, voelt het echt alsof mijn verlof is begonnen.

Maandag heb ik me enorm verveeld. 's Morgens deed ik wat huishoudelijk werk, maar toen dat gedaan was, zat ik op de bank en vroeg ik me af wat ik de rest van de dag moest doen. Laat staan de rest van de weken! Ik heb hele stapels met zwangerschapstijdschriften gekregen, dus daar heb ik de rest van de dag mee gevuld. 

Dinsdag ontdekte ik een leuke serie op Netflix, waar ik me de hele dag mee heb vermaakt. Tegen de tijd dat mijn man thuis kwam, was ik zeven afleveringen verder. Toen kwam het schuldgevoel: hij heeft de hele dag gewerkt, ik heb alleen maar op de bank gezeten en in bed gelegen. Had ik mijn tijd niet nuttiger moeten besteden?

Woensdag en donderdag vond ik twee verschrikkelijke dagen. Ik hield al niet van warmte voordat ik zwanger werd, maar nu ik zwanger ben, heb ik er nog meer last van. Op een slechte dag kan ik me makkelijk vier keer omkleden. Wat me wel meteen een nuttige invulling van mijn dag geeft: wasjes draaien! Donderdag heb ik een groot deel van de dag in bed doorgebracht. Ik had nergens zin in, totaal geen energie, ik voelde me moe... Het voornemen om elke dag even de deur uit te gaan ging op de vierde dag al fout...

Vandaag, vrijdag, heb ik gelukkig een productievere dag. Ik voelde me fitter, had zin om de bank af te komen, maakte een wandelingetje... Ik heb zelfs wat bovenbouwwiskundeboeken doorgewerkt, omdat ik na mijn verlof - naast het lesgeven - ook bijles wil geven. Dit zijn dagen die ik vaker wil hebben in mijn verlof!

Liefs!

Werken; wat is dat?

Het is vrijdag, de laatste vrijdag van de vakantie in deze regio. De afgelopen twee jaren bracht ik deze dag door op mijn werk. Mijn man was deze laatste vakantieweek altijd een week met anderen op vakantie, dus ik gebruikte deze laatste dagen om me voor te bereiden op het nieuwe schooljaar. Dit schooljaar is dat wel anders...

Terwijl ik dit typ, zit ik op de bank, met mijn laptop op schoot en mijn voeten rusten op tafel. Het toetsenbord zie ik bijna niet meer: er zit een dikke buik in de weg! Vandaag ben ik ruim 35 weken zwanger. Ik voel me - afgezien van wat gebruikelijke pijntjes en dingetjes - prima, maar ik zou er niet aan moeten denken om volgende week voor de klas te staan.

Deze zomervakantie ging ik met een heel ander gevoel in. Ik zag het ook niet als vakantie, maar als de grote voorbereiding op de baby. De eerste vakantieweek zijn we er een paar dagen tussenuit geweest, maar week 2 stond in het teken van de meubels, week 3 en 4 in het teken van wasjes draaien, ophangen, strijken en inrichten en week 5 en 6 in het teken van veel rust, inclusief veel mama-tijdschriften lezen en instructievideo's kijken. Kortom: ik heb hele andere dingen aan mijn hoofd dan lesgeven.

Voordat de vakantie begon, had ik het gevoel dat ik het werken enorm zou missen. Ik wist vrijwel zeker dat ik de eerste dag na de vakantie terug zou keren naar school, om alle collega's weer te zien en bij te kletsen. Ik wist ook vrijwel zeker dat ik tijdens mijn verlof regelmatig naar school zou gaan om me voor te bereiden. En ik wist ook vrijwel zeker dat ik tijdens mijn verlof de behoefte zou hebben om vanuit huis wat dingen te doen: toetsen maken, uitwerkingen maken, planningen maken, dat soort dingen. Ik kan me er nu niets bij voorstellen. Ik vind het heerlijk om rustig op de bank te zitten, om straks mijn kleine dochter bij me te hebben en om de dagen met haar door te brengen. Werken? Ik weet straks niet eens meer wat dat is. Word ik dan toch zo'n mama dat met tranen in haar ogen wegrijdt na haar kind te hebben afgezet bij de kinderopvang?

Liefs!

Omgekeerd spijbelen

'Het voelt een beetje alsof ik omgekeerd aan het spijbelen ben,' zei ik tegen mijn zusje toen ik vertelde dat ik in mijn vrije week toch naar school ben gegaan. Zo'n extra weekje vakantie klinkt leuk, maar naast dozen inpakken, uitslapen en series kijken op Netflix ben ik me toch voornamelijk aan het vervelen. Ik vind het een stuk gezelliger als mijn man ook vrij is, en zo niet, dan ben ik liever op mijn werk onder de mensen.

Dus deels omdat de muren op me af kwamen, maar voornamelijk omdat mijn man zijn brood was vergeten, zat ik vlak voor lunchtijd in de auto onderweg naar school. Ik wist dat mijn man de verrassing kon waarderen (ideaal, zo'n vrouw die op dezelfde school werkt!), maar ik had toch een raar gevoel toen ik door het gebouw liep. Alsof ik er niet hoorde te zijn. Alsof ik er niet mocht zijn.

Toch vonden mijn collega's het niet raar dat ik op mijn vrije dag de personeelskamer binnen kwam. 

'We dachten al dat je zou komen,' riep er één. 

'Je kan ook geen dag zonder je man, hè?' zei een ander.

Inderdaad. Stiekem was ik best blij dat hij zijn brood vergeten was. Dat was een mooi excuus om hem toch nog even te zien!

Liefs!

P.S. Ik ben toch benieuwd hoe dat gaat, als ik straks zestien weken met zwangerschapsverlof thuis zit. Zal ik dan ook ieder moment aangrijpen om even langs school te gaan?  

De escalatieladder

Tijdens mijn studie hoorde ik veel interessante dingen voorbij komen, maar er waren ook veel theorieën die me nauwelijks interesseerden. Het hele gedoe rondom de escalatieladder was er één van. In een escalatieladder beschrijf je stap voor stap hoe je omgaat met een vervelende situatie. Je kunt beginnen met het maken van oogcontact, het schudden van je hoofd is ook een trede van een escalatieladder en ergens bovenaan staat vaak het verwijderen uit de les. De reden dat het me niet interesseerde was dat ik me niet kon voorstellen dat ik ooit tijdens het werken een escalatieladder op papier zou zetten en de treden zou afvinken. Dit zou toch allemaal vanzelf gaan?

De escalatieladder was ik allang vergeten, tot ik bij het bijwonen van een les van mijn stagiaire realiseerde dat haar escalatieladder uit twee treden bestaat: ze spreekt de leerling aan bij de naam en geeft waarschuwingen. Deze treden worden continu afgewisseld. De leerlingen in kwestie zullen geen idee hebben wat een escalatieladder is, maar hebben inmiddels echt wel door dat de stagiaire alleen waarschuwingen geeft, hoe vervelend ze zich ook gedragen.

Ik heb mijn stagiaire de opdracht gegeven om haar escalatieladder op papier te zetten en om extra treden erbij te verzinnen. Wat zou ze kunnen doen om tot leerlingen door te dringen? Oogcontact maken, één op één met leerlingen praten, naar leerlingen toe lopen om ze aan te spreken? We hebben de ladder besproken en (volgens mij...) ziet ze nu in dat er nog vele andere manieren zijn om een leerling te krijgen daar waar je de leerling wilt hebben.

Inmiddels ben ik er achter dat een escalatieladder toch best wel nuttig is. Het laat de docent nadenken over welke stappen er zijn tot het verwijderen van een leerling. Bovendien hoeven de treden op een ladder helemaal niet vervelend te zijn. Geven van strafwerk heeft lang niet bij iedereen nut. Met een gesprek één op één kun je zoveel meer bereiken.

Liefs!

P.S. Hoe ziet jouw escalatieladder eruit?