Dagboek: Doe mij maar een rustigere week, alstublieft! (#12)

Oh my… Wat een week! Sommige momenten zou je je hele leven over willen doen, maar als er één week is die ik wil vergeten, is het deze week wel. Nou ja, vooral één dag: de maandag. In mijn vorige blog was natuurlijk al te lezen hoe ongelofelijk eh… vervelend mijn dag was. Ik ga er geen woorden meer aan vuil maken, want dat is het niet waard. Laat ik maar gewoon vrolijk doorvertellen over de rest van de week!

 

Dinsdag was al iets beter. Om twaalf uur had ik al mijn lessen gedraaid, mijn akkefietje – als ik dat zo mag noemen – met 2havo heb ik uitgepraat en (hopelijk) opgelost (al is het maar voor de weken tot de kerstvakantie), mijn les in de nieuwe brugklas ging iets beter en ’s middags heb ik alleen nog maar lessen voorbereid. Mijn brugklaslessen voor volgende week staan klaar op de computer, 2havo heb ik deels af kunnen ronden en 3havo is een kwestie van improviseren. Dat wordt een lekker weekje volgende week!

 

Op woensdag kon ik uitslapen. Hoewel, uitslapen. Dat lukte tot kwart voor acht, maar daarna was ik zoals gewoonlijk weer klaarwakker. De rest van de dag ben ik nog wat druk geweest met andere dingen en voor ik het wist was mijn vrije dag weer voorbij. Helaas!

 

Donderdag was een lange dag. Het begon ’s morgens met mijn lessen en dat ging door tot iets voor twaalf. Daarna stonden er zevenhonderdnogwat basisschoolleerlingen op het schoolplein te wachten. Hè bah. Ik mocht twee proefjes wiskunde draaien en dat was weer eens wat anders dan normaal. Twee extreem volle lokalen, ruim dertig springende, gillende en kakelende kindjes. Je zou verwachten dat ze zich wel kunnen gedragen in zo’n nieuwe omgeving, maar nee. Twee proeflesjes à een half uur kosten me meer energie dan mijn vier uurtjes brugklas/2havo!

 

Op vrijdag had ik een extreem lange dag. Vandaar ook dat mijn dagboekpost een dag later komt dan normaal. ’s Morgens en ’s middags gaf ik mijn gewone lessen, in de namiddag deed ik even thuis een dutje en ’s avonds kon ik weer terug naar school. Een schoolfeestsurveillance. Als er iets was waar ik vroeger nooit, maar dan ook écht nooit, naar toe wilde, was dat een schoolfeest. Nog steeds heb ik niets met uitgaan. Maar ach, dat zit er ook weer op, dus de rest van het schooljaar kan ik mezelf daarvoor vrijpleiten!

 

Liefs!