dinsdag 14 april 2015

Hoe het nu gaat

Mijn laatste blogpost sloot ik af met de volgende woorden:
En mocht er een lange tijd niets gepubliceerd worden, weet dan dat ik ondertussen heel hard aan het genieten ben.
Inmiddels zijn we drie maanden verder. Hoe gaat het nu met me? Hoe ziet mijn leven er nu uit? En hoe gaat het op mijn werk?

Ik ga meteen met de deur in huis vallen: het gaat niet zo goed. Op het moment dat ik dit schrijf heb ik even een opleving en voel ik me zelfs een klein beetje gelukkig (mede dankzij het zonnetje). Daarom schrijf ik dit ook nú, zodat het nog enigszins positief blijft. Maar verder... Wat kan het leven toch ineens kut gaan!

Mijn relatie is voorbij. Ik weet niet goed wat ik hier wel en niet over moet zeggen, omdat hij dit ook allemaal kan lezen, dus ik houd het netjes: hij voelde niets meer voor mij. 

Het huis wordt te koop gezet. Het klussen was eindelijk klaar, ik had mijn draai gevonden, ik wilde samen met mijn vriend (ex-vriend...) gaan genieten van onze nieuwe omgeving... En dan gebeurt dit. Ik trek, zodra het huis verkocht is, in bij mijn vader. Ik ga weer op ruim een uur afstand van mijn werk wonen. Ik moet zorgen dat mijn spaarrekening wordt aangevuld. Ik moet op zoek naar een nieuwe woning, als ik eenmaal weet of ik een huis wil kopen of huren. Ik moet weer opnieuw een eigen plekje creëren en op zoek gaan naar een plek waar ik me thuis voel.

Het grootste deel van de dag besef ik niet wat er allemaal aan de hand is. Dat komt ook omdat alles nu nog 'gewoon' is. Voorheen was mijn vriend vooral aan het werk, dus 's avonds was ik vaak al alleen thuis. Het enige wat er nu veranderd is, is dat hij er 's morgens niet is als ik wakker word. Wanneer ik binnenkort alle dozen ga inpakken en echt ga verhuizen, zal het besef wel komen. En ik zie nu al enorm tegen die periode op.

Godzijdank gaat het op mijn werk wel goed. Ik baal ook enorm van de enorme vrije tijd die ik heb. Op mijn werk hoef ik niet aan deze hele shit te denken. Op mijn werk ben ik de oude Elseline die ik altijd al was. Ik geef mijn lessen en sta met een grote glimlach op mijn gezicht voor de klas. Ik ben zo blij met de afleiding die ik tijdens het werken heb. Zonder al die lieve, leuke, gezellige en spontane leerlingen zou ik deze tijd amper zijn doorgekomen.

Ik mis het schrijven over mijn werk soms best wel. Ik wil de tips delen die ik heb, ik wil de leuke momenten van het lesgeven opschrijven om later over terug te lezen... Maar ik kan me nauwelijks ergens tot zetten. Mijn boekenblog staat nu op een heel laag pitje, ik heb de afgelopen drie weken geen boek aangeraakt en zodra ik thuis kom, pak ik mijn iPad om een televisieserie te kijken. Alles om maar niet aan deze klotesituatie te hoeven denken.

Liefs!