donderdag 11 juni 2015

Een relatie met een collega, hoe vertel je dat?

Sinds anderhalve maand kan ik een nieuwe ervaring delen; ik heb relatie met een collega. Kan dat, mag dat en werkt dat? Misschien mag ik pas antwoord geven op die vraag op het moment dat we jaren verder zijn, maar ik kan wel schrijven over hoe het is om stapelverliefd te zijn in het beginstadium van een relatie met een collega.

Op het moment dat ik verliefd werd, wist ik één ding zeker: het blijft voor mij bij onbeschoft flirten via Whatsapp. Verliefd worden op een collega is absoluut niet hetzelfde als verliefd worden op een wildvreemde. Wanneer ik een blauwtje zou lopen, zou ik nog jarenlang met schaamte in de hoogste versnelling voorbij lopen op het moment dat ik hem tegen zou komen in de wandelgangen of bij het koffiezetapparaat. Dat wilde ik niet hebben! 

Uiteindelijk was ik ook niet degene die de stap zette om over gevoelens te praten. Gelukkig heeft mijn collega - en inmiddels vriend! - meer lef dan ik... Toen het hoge woord eruit was, hebben we lang met elkaar gepraat. Natuurlijk kwam het onderwerp 'werk' aan bod. Wanneer zouden we dit gaan vertellen aan de collega's? En hoe? En vooral: hoe houden we dit geheim?

Toen ik mijn collega a.k.a. mijn vriend de eerste dag na de meivakantie in de personeelsruimte zag zitten, wist ik niet hoe snel ik weg moest rennen. Ik vulde mijn koffiebeker en liep direct door naar mijn lokaal. Ook de tweede keer dat ik hem die dag zag, durfde ik geen oogcontact te maken. Het is ook ontzettend raar om je vriend ineens weer in de rol van collega te zien.

Geleidelijk begonnen we oogcontact te maken. We gingen aan dezelfde tafel zitten, probeerden een neutraal gesprek te voeren en wisselden veelbetekenende blikken uit. Had iemand het door? Vast niet. 

Na drie weken zat het gevoel tussen ons zo goed, dat we besloten dat we het wilden vertellen. Het stiekeme gedoe was leuk - voor heel even - maar het werd ook best lastig. Bijvoorbeeld als we 's middags samen met zijn auto naar zijn huis zouden rijden, of 's morgens samen naar school reden. Die week ging ik voor twee nachten naar Engeland op excursie en het leek ons een perfect moment om onze relatie niet meer geheim te houden. 'Ik kom niet met de trein, mijn vriend brengt me weg,' stuurde ik een berichtje naar mijn collega's. In de auto onderweg naar de haven waren we ontzettend zenuwachtig. Hoe zouden ze reageren?

De verwarde gezichten van mijn twee collega's waren onbetaalbaar. Ze moesten het even verwerken, maar vonden het vooral ontzettend leuk. Toen ik een paar dagen later weer thuis was, vond ik het ook tijd worden om mijn andere collega's op de hoogte te brengen. Ik plaatste een mysterieuze foto op Facebook en de eerste reacties kwamen al snel. Stuk voor stuk positief!

Inmiddels weten (bijna) alle collega's van onze relatie en de roddels lopen ook al onder de leerlingen. Mijn mentorleerlingen zijn ontzettend geïnteresseerd en nieuwsgierig en ook van mijn vriend hoor ik dagelijks de verhalen over zijn leerlingen. 

In het begin was ik ontzettend bang voor de reacties van de collega's, maar uiteindelijk bleek het enorm mee te vallen. De eerste reacties waren ontzettend positief. Ik vraag me wel af hoe dat in de loop der jaren zal zijn. Mijn vriend zit in dezelfde sectie als ik. Zullen de wiskundecollega's nare opmerkingen maken als we het continu met elkaar eens zijn? Of - ik zeg maar iets - als we allebei weigeren een taak uit te voeren?

We zullen zien...

Liefs!