zaterdag 16 april 2016

Update: Hoe het nu gaat

Na mijn laatste bericht van een paar maanden terug heb ik meerdere keren nagedacht over een update. Als je een blog begint en je lezers geïnteresseerd worden, kun je de radiostilte eigenlijk niet maken. Zeker niet als je laatste berichtje overwegend negatief is.

Het is tijd voor een update! Het is een half jaar geleden dat ik iets van me liet horen en inmiddels is er veel veranderd. Niet veel later na het vorige berichtje zal ik er nogal doorheen. Na de eerste toetsweek, zo rond november, wist ik niet meer goed hoe ik nog moest genieten van het leven. Op mijn werk rende ik voor mijn gevoel van de ene kant van het gebouw naar de andere kant en tijdens al dat rennen en vliegen lukte het me maar niet om mijn to do-lijstje af te krijgen. In tegendeel. Soms werden ze alleen maar langer en langer naarmate de dag vorderde. Ik begin 's morgens met een redelijk leeg blaadje en aan het einde van de dag moest ik nog twintig dingen doen. Kleine dingen, dat wel. Even een mailtje sturen, even een toets kopiëren. Maar het idee dat ik zo hard werkte en dat ik nog steeds achter de feiten aan liep, nekte me. Ik verlangde zo naar de kerstvakantie!

Maar na de kerstvakantie werd het niet veel beter. De eerste week van het nieuwe jaar begon met twee avonden vol met oudergesprekken en de tweede week van het jaar waren er avonden om nieuwe brugklassers te werven. Weer een week later kwam er een roosterupdate voor de tweede helft van het schooljaar en die dag heb ik alleen maar gehuild. Ik ben 0,8 fte gaan werken in vijf dagen tijd, omdat ik de lessen mooi verdeeld wilde hebben over de week. En wat gebeurt er? Ik heb vier volle dagen en op de vijfde dag heb ik slechts één lesuur staan. Die dag was mijn vriend ziek en moest ik alleen naar huis fietsen. De hele fietstocht heb ik gehuild. Waarom? Doen ze dit expres, om mij te pesten?

De volgende dag vroeg een collega aan me hoe mijn rooster was. De tranen sprongen in mijn ogen, zo hoog zat het. Ze heeft me naar een andere collega gestuurd, de HR-manager, met de boodschap dat ik nu echt moest gaan praten. Als je zo veel last hebt van werkdruk, en je elke avond alleen maar opziet tegen de volgende dag, moet er iets gaan gebeuren.

Het praten luchtte al enorm op. Ik was mijn verhaal kwijt en dat voelde als een bevrijding. Ik kreeg tips mee en thuis ging ik op zoek naar een cursus die me werd aangeraden. Een cursus mindfulness.

We zijn nu een paar weken verder. De cursus mindfulness was een succes. Elke donderdagavond lag ik tweeënhalf uur te mediteren, ik heb trucjes geleerd hoe je om kunt gaan met stress en ik heb geleerd om tijd voor mezelf te nemen. Het was heel leerzaam, maar ik weet ook dat dat niet het enige is geweest dat ik weer beter in mijn vel zat. Het zonlicht heeft er ook heel goed aan bijgedragen. Blijkbaar ben ik zo gevoelig voor het weer en de donkere dagen, dat het ook op mijn persoonlijkheid effect heeft. 

Om een lang verhaal kort te maken: het gaat nu dus goed met me. Natuurlijk heb ik ook nog dagen dat ik echt baal van het gedrag van sommige leerlingen, maar ik zet het makkelijker van me af. Bovendien heb ik weer zin om leuke lessen te ontwerpen, dat is ook iets wat ik al maanden niet meer heb gedaan!

Liefs!