dinsdag 26 mei 2015

Een teken van leven

Afgelopen weekend kreeg ik op mijn vorige bericht de vraag hoe het nu met me gaat. De vorige keer schreef ik nog hoe kut mijn leven op dat moment was, omdat mijn ex-vriend bij me weg was gegaan. Ik las het berichtje terug en merkte hoe positief ik er eigenlijk nog over was. Hoe klote ik me toen eigenlijk voelde, was nauwelijks tussen de regels door te bekennen.

Inmiddels staat mijn leven weer op zijn kop. Twee maanden terug dacht ik nog dat ik nooit meer gelukkig kon worden en dat mijn leven voorbij was en op dit moment sta ik weer bovenop de mooiste berg. Nu is dat wat overdreven, aangezien ik nog steeds met mijn ex onder één dak woon en ik binnenkort het hele gedoe van het verkopen van een huis over me heen ga krijgen, maar... ik ben weer gelukkig!

Kort nadat mijn ex het had uitgemaakt, wist ik dat de knop om moest. Twee weken, zesentwintig pakjes zakdoeken en tachtig afleveringen Pretty Little Liars verder vond ik het mooi geweest. Zo wilde ik niet leven. Ik heb een ontzettend fijne tijd gehad met mijn ex en heel plotseling was dat afgelopen. Betekent dat dat ik niet meer gelukkig kon worden? Natuurlijk niet! Hoewel ik enerzijds echt dacht dat mijn leven voorbij was, wist ik dat ik met mijn vierentwintig jaar nog een heel leven voor me had. Het zou zonde zijn om dat te vergooien doordat één iemand me niet meer ziet zitten...

Toen de knop omging, en ik weer een echte glimlach op mijn gezicht zette in plaats van de gemaakte Mona Lisa-glimlach, kwam het geluk mijn kant op. Ik had ineens gevoelens voor een collega en dat gevoel bleek ook nog eens wederzijds te zijn. Na heel veel berichtjes op Whatsapp was daar in de meivakantie onze eerste "date". Daarna volgden de tweede, de derde, de vierde enzovoorts en nou ja... Trek zelf de conclusie maar!

Mijn lichaam zit vol energie. Ik kan enorm ontspannen van wandelingen van een uur of twee, ik geniet weer van het hardlopen, ik heb zin om naar buiten te gaan en ik zit goed in mijn vel. Daarnaast ben ik op een hele andere manier naar het leven gaan kijken. Ik ben relaxter geworden en véél positiever. Ik probeer me minder te irriteren aan kleine dingen, ik schenk iedereen een glimlach, ik heb zin in het leven en het belangrijkste: ik ben gestopt met het plannen van mijn leven. Nadat het uitging met mijn ex vielen al mijn plannen in duigen en stiekem vond ik dat het ergste van alles. Daarom probeer ik nu te leven met de dag (oké, met de week...) en kijk ik niet naar de toekomst. Als er één ding zeker is in het leven, is het dat het leven onzeker is. Zonde om me dan druk te maken over de jaren die gaan komen, terwijl het leven in het nu juist zo mooi is!

Liefs!