dinsdag 31 december 2013

Mijn voornemens, update 12

De laatste dag van het jaar is natuurlijk een perfecte dag om terug te blikken op de goede voornemens waar ik me in 2013 mee heb bezig gehouden. Ik begon het jaar met vijf voornemens, uiteindelijk werden het er zeven. Welke doelen heb ik behaald en welke niet? Lees maar mee. 

1. Verder met mijn blog
Vandaag staan er ruim 350 blogs online. Mijn voornemen om 333 blogs gepubliceerd te hebben, heb ik dus (makkelijk!) gehaald.
Done!

2. Een boek schrijven
In de meivakantie van dit jaar heb ik een oud verhaal helemaal opnieuw geschreven. Mijn schrijfstijl is door de jaren heen verbeterd, dus er was heel wat op mijn oude verhaal aan te passen. Ik ben bij nul begonnen en ik ben geëindigd op zo'n 30.000 woorden. Het is een verhaal voor jongeren (vanaf 12 jaar) geworden en ik ben er tevreden over. Het verhaal heb ik naar verschillende uitgeverijen gestuurd. Het is niets geworden, maar ik heb wel tips gekregen. Aan de hand daarvan heb ik het verhaal wéér aangepast. Ik heb nu de zoveelste versie af. In 2014 ga ik weer een poging wagen om het op te sturen. Misschien dat het weer op niets uitloopt, maar wie niet schiet, kan ook niet scoren!
Done!

3. Heel veel lezen
Dit is absoluut gelukt. 25 boeken in een kalenderjaar is voor een boekenliefhebster makkelijk te doen.
Done!

4. Mijn andere blog oppakken
Ik heb het ook al in mijn vorige update geschreven; ik ben gestopt met mijn andere blog. Eigenlijk vond ik er vanaf het begin al niet veel aan. Er kwam niemand op mijn blog, de kwaliteit was niet veel soeps en ik merkte ook niet dat ik door deze blog ineens meer ging lezen. Bovendien zijn er al zoveel boekenblogs in Nederland. De wereld rouwt er niet om als het er één minder is. ;-)
Helaas...

5. Engels leren
In 2013 was mijn doel om Engels te leren. Het concrete doel was om drie Engelstalige boeken te lezen. Eind december vorig jaar kocht ik in London het eerste Engelstalige boek. Het boek staat nog steeds ongelezen in mijn kast. Domper! Ik deed een tweede poging in de bibliotheek. Ik pakte een boek van Sophie Kinsella van de plank, las het eerste hoofdstuk en daarna heb ik het boek weer weggezet. Dat is 'm dus ook niet geworden.
Halverwege het jaar besloot ik dat Engelstalige films zonder Nederlandse ondertiteling ook een goede vorm van Engels leren zou zijn. Ik heb welgeteld anderhalve film gekeken, dat was het. Maar ik geef de hoop niet op.
Helaas... 

6. 50.000 woorden schrijven
Augustus 2013 staat bij mij bekend als mijn schrijfmaand. In deze maand schreef ik precies 50.000 woorden aan een roman. Ontzettend spannend, want ik had nog nooit een verhaal voor deze doelgroep geschreven en ik had ook nog nooit zoveel in één maand geschreven. Het was af en toe best zwaar, maar ik was ontzettend blij dat ik het, een paar minuten voor het einde van de maand, toch nog had gehaald. Ik kijk er ook heel positief op terug! Ik heb daarna niet veel meer met het verhaal gedaan (eigenlijk alleen nog uitgeprint, om het bewijs in mijn handen te kunnen hebben), maar daar gaat absoluut verandering in komen.
Done!

7. Mijn blogs bundelen
Ik kan hier heel kort over zijn. Ik heb het niet gedaan, omdat het te veel tijd kostte en te hersendodend werk was om alles te kopiëren en te plakken. Ik ga het nog wel doen, ooit...
Helaas...

Van de zeven voornemens heb ik er dus vier gehaald. Eigenlijk moet ik het viereneenhalf noemen, want met mijn boekenblog ben ik nog wel lang doorgegaan. Het was pas november toen ik de knoop doorhakte om ermee te stoppen. Voor het jaar 2014 heb ik ook een lijstje met voornemens gemaakt. Morgen komt deze online. Ik zal weer elke maand bijhouden hoe het is gegaan met mijn voornemend. Ik hoop 2014 af te sluiten met de magische woorden 'I did it!'. We zullen zien!

Liefs!
 
* Lees ook de eerdere blogs over mijn voornemens *

maandag 30 december 2013

Wiskunde-olympiade

Ik was echt in de veronderstelling dat ik in de afgelopen maanden een keer een blogpost geschreven heb over de kangoeroewedstrijd. Ik heb me rot gezocht naar dit artikel (ik weet zeker dat ik het artikel geschreven heb, maar waarschijnlijk heb ik deze per ongeluk verwijderd?) maar ik heb deze niet meer kunnen vinden. Ik ga daarom – tegen de tijd dat de wedstrijd er aan komt – weer een artikel schrijven over dit onderwerp maar eerst… de wiskunde-olympiade!
Vroeger, toen ik zelf nog op de middelbare school zat, deed ik mee aan de wiskunde-olympiade. Heel 5VWO met wiskunde B1,2 moest meedoen aan deze wedstrijd en ik hoorde ook bij dat selecte gezelschap. Ik vond het wel grappig (gratis drinken!), maar ik won niets. Logisch, want de puzzels waren rete-moeilijk!

Maar… Wat is die wiskunde-olympiade dan? De Nederlandse Wiskunde Olympiade is een jaarlijks terugkerende wedstrijd met wiskundepuzzels. Alle leerlingen van havo en vwo (klas 1 t/m 5) mogen meedoen en er zijn ook leuke prijzen te winnen.

Aan de eerste ronde mag iedereen meedoen die aan bovenstaande eisen voldoet. Van al deze leerlingen worden er ongeveer 800 uitgekozen om mee te doen aan de tweede ronde. Deze ronde bestaat uit drie groepen: de onderbouw, klas 4 en klas 5. Omdat de leeftijd, de kennis en het inzicht per groep verschilt, heeft de ene groep minder punten nodig dan de andere groep om door te mogen naar de derde ronde. De derde ronde, de finale, bestaat uit ongeveer 130 leerlingen. Uit deze groep worden de besten geselecteerd om mee te doen aan de internationale wiskundewedstrijden.

De opgaven van de eerste ronde bestaan deels uit meerkeuzevragen (de A-vragen) en voor een deel uit vragen waarbij je een getal als antwoord moet geven (de B-vragen). Voorbeelden van vragen zijn te vinden op www.wiskundeolympiade.nl, waar ik ook deze informatie vandaan heb. Ik zal ook deze blogpost afsluiten met een leuke vraag.

De wedstrijd vindt plaats in de periode van 20 – 30 januari. De (middelbare) school kiest zelf een geschikte datum om de wiskunde-olympiade af te nemen. De sluitingsdatum voor de inschrijvingen is op 10 januari a.s.

Liefs!

27 januari 2012, vraag A2
Een palindroomgetal is een getal dat van links naar rechts gelezen hetzelfde is als van rechts naar links gelezen, zoals 707 en 154451. Leon maakt een lijst van alle palindroomgetallen van vijf cijfers (getallen beginnen niet met een 0), gesorteerd van klein naar groot. Wat is het 12e getal op Leons lijst?
A) 11111   B) 11211   C) 12221   D) 12321   E) 12421

zaterdag 28 december 2013

Kerstvakantie #1

Wat leek het me heerlijk om de hele kerstvakantie alleen maar te relaxen. Helaas is daar tot nu toe minder van gekomen dan ik voor ogen had. De eerste week van de kerstvakantie bestond uit voorbereidingen voor de kerstdagen en de kerstdagen zelf.

Natuurlijk heb ik ook wel van mijn vrije dagen gebruik gemaakt. Films gekeken, heel veel gelezen en een zussendag gepland: even de stad in voor een leuke wintertrui, geluncht bij de V&D, naar het tuincentrum en daarna bij mij thuis kerststukjes gemaakt. Een beetje laat, want twee dagen later zou het al kerst zijn. Maar beter laat dan nooit!
De dag voor kerst ben ik met mijn vriend inkopen gaan doen. In plaats van dat ik cadeautjes voor de familie kocht, heb ik mezelf verwend. Ik heb voor op mijn salontafel een groot dienblad gekocht met daarop vijftien waxinelichthoudertjes; in verschillende grootte, kleuren en vormen. Hier kan ik echt van genieten!

Met de kerstdagen ben ik bij familie geweest. De eerste kerstdag hebben we bij mijn familie gevierd. ’s Avonds ging ik weg met wat leuke cadeautjes van een dobbelspel én een mini-abonnement op de Vriendin. Op tweede kerstdag ben ik bij mijn schoonfamilie geweest. ’s Middags heb ik voor het eerst in een lange tijd weer geklaverjast. Het deed me denken aan de middelbare schooltijd, toen ik in elke pauze en elk tussenuur met mijn vrienden in de kantine dat spel zat te spelen. De docenten werden er helemaal gek van en gaven constant waarschuwingen dat we die kaarten weg moesten stoppen. Zodra de docenten de kantine uit waren, kwamen de kaarten weer onder de tafel vandaan.

Wat is het toch eigenlijk jammer dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ niet meer van dit soort spellen houdt. Ik voel me heel oud nu ik dit zeg, maar ik zie wel dat in vijf tot tien jaar tijd zo veel is veranderd. Tegenwoordig zit iedereen met zijn telefoon, met een PlayStation of met een iPad, terwijl het vroeger zo veel gezelliger was toen er in de pauzes werd gekaart en toen er op zaterdagavond een bordspel op de eettafel kwam.

Naast familiebezoekjes staan er dit weekend ook nog andere dingen op de planning: ik wil mijn boek uitlezen en een wiskundehoofdstuk van de bovenbouw afmaken.

Liefs!

woensdag 25 december 2013

Ik wil studeren!

In de vakantie neem ik even afscheid van mijn normale routine. Er komt vandaag dus geen tip of intervisie online, maar een ander soort blog. Ik wil namelijk iets anders leuks vertellen…

Ik eindigde mijn vorige blog er al mee, vandaag ga ik er op door. Ik wil in september beginnen aan de eerstegraads opleiding! Dat staat al voor 99% vast (ik twijfel nog of ik die lange avonden wel trek, maar dat zien we dan wel weer!). Ik weet dat ik in mijn vijfjarenplan had geschreven dat die opleiding pas na een aantal jaren zou komen, maar die plannen zijn gewijzigd.
Er zijn meerdere redenen waarom ik heb besloten het proces te versnellen. Ten eerste woon ik nu nog in een redelijk goedkoop huurhuis. De vaste kosten per maand zijn laag, waardoor ik per maand behoorlijk kan sparen. Het plan is om binnen nu en een paar jaar te verhuizen. Als ik dan in een koophuis zit met hoge lasten, is het niet meer zo makkelijk om een studie te betalen. Ik weet dat er een lerarenbeurs is voor de lerarenopleiding, maar ik weet bijna zeker dat er altijd nog andere kosten aan vast zitten. Reiskosten, studieboeken, ander materiaal enzovoorts.

De opleiding gaat veel tijd kosten. Er staat drie jaar voor en dat is best lang. Ik begin er dan liever nu mee, nu mijn leven nog rustig is, dan wanneer ik dat over een paar jaar doe (wanneer mijn eierstokken gaan rammelen (je weet maar nooit) of wanneer ik met andere grote plannen bezig ben). Bovendien is het rustig opbouwen. Ik wil nu nog niet fulltime werken, omdat ik bang ben dat ik dat niet trek. Daardoor houd ik wel tijd over voor leuke dingen, zoals een studie.

Want de opleiding zie ik puur als iets ‘leuks’. Ik wil de komende jaren nog gewoon les blijven geven in de onderbouw, de bovenbouw trekt me niet zo. Ik mis het gewoon om een studie te volgen, om weer thuis aan de werkstukken te zitten, om dingen te leren enzovoorts.

En daarbij mis ik het contact met leeftijdsgenoten ook wel. Ik heb nooit heel veel vrienden gehad, maar op de opleiding (middelbare school en lerarenopleiding) heb ik altijd in een hechte groep gezeten. Nu die scholen zijn weggevallen (en ik weinig moeite heb gestoken in het onderhouden van vorige contacten) heb ik eigenlijk alleen nog contact met mijn collega’s. En tja, die zijn minimaal tien jaar ouder…

De knoop is nog niet definitief doorgehakt, dus er zal vast nog het één en ander over geschreven worden op mijn blog!

Ik wens iedereen fijne feestdagen en alvast een heel gelukkig, gezond en fijn 2014!

Liefs!

maandag 23 december 2013

Hoe is de periode september – december verlopen?

Vol goede moed ging ik in september het nieuwe schooljaar tegemoet. Ik had zo veel nieuwe plannen, ik wilde zo veel dingen anders doen. Daarbij wilde ik ook nog heel veel buiten mijn werk doen. Verhalen schrijven, bloggen, lezen, bloggen over het lezen enzovoorts. Ik hoefde – tot mijn grote verbazing – ook maar drie dagen per week te werken, dus ik hield genoeg tijd over voor ‘die andere dingen’.

Maar waar het in het begin zo heerlijk leek om vier dagen weekend te hebben, viel dat achteraf nog vies tegen. Daar heb ik al van alles over geschreven op mijn blog, maar in deze terugblik ga ik het er toch nog een keer over hebben. Doordat ik mijn werk over drie dagen verdeeld had, werken die drie dagen enorm druk. Ik had geen tussenuren en mijn pauzes werden gebruikt om met leerlingen te praten. Heel af en toe had ik een paar minuutjes om op adem te komen, maar het was voornamelijk doorgaan, doorgaan, doorgaan.

In het begin had ik er nog niet zo veel last van. De eerste maand ging ik ook nog met plezier naar mijn werk. Het was begin oktober dat ik het echt lastig kreeg. Ik merkte het aan alles. Hoofdpijn, piekeren, stress, slecht slapen en totaal geen zin meer in mijn werk. Daarop hakte ik halverwege de maand oktober de knoop door en besloot ik met mijn baas te praten.

Na de herfstvakantie is het alleen maar bergopwaarts gegaan. Ik had weer zin om naar mijn werk te gaan, ik kan een hoop doen in mijn tussenuren, ik heb mijn lokaal helemaal opgeruimd en ik heb weer rust in mijn hoofd. Als de bel gaat, laat ik alles los wat er in de les mis ging. De volgende les kan ik weer met een schone lei beginnen, in plaats van dat de ellende zich opstapelt.

Helaas moet ik wel bekennen dat mijn plannen van het begin van het schooljaar er een beetje doorheen zijn geglipt. Ik heb niet meer helemaal voor ogen wat al mijn ‘veranderingen’ waren. Eén van mijn veranderingen weet ik nog wel: ik wilde de leerlingen meer in groepsverband laten werken. Helaas is dat nog steeds niet gebeurt. Ik geef de schuld aan de grootte van de klas en de beperkte ruimte in mijn lokaal. Het is niet zo makkelijk om dertig leerlingen in groepjes te zetten als ze al met moeite twee aan twee kunnen zitten in mijn lokaal. Je moest eens weten hoe het eruit ziet als de tafels uit elkaar moeten met een proefwerk. Er zit tien centimeter ruimte tussen de tafels…

Al met al ben ik toch tevreden met de afgelopen maanden. Niet alles ging op rolletjes, maar daar heb ik van geleerd. What doesn’t kill you makes you stronger, zegt men. Ik denk ook echt dat het zo is. Van mijn fouten heb ik geleerd, ik weet waar mijn grenzen liggen en ik weet ook dat ik die grenzen aan mag geven bij mijn baas.

Het komende half jaar ga ik lekker zo door. Rustig vaarwater noemen ze dat, toch? Ik denk dat het voor mij wel goed is om even zo door te gaan. Niet te veel op mijn hals nemen, voordat ik weer mijn eigen grens over ga. Ik ga het nog druk genoeg krijgen… als ik komend schooljaar aan de eerstegraads opleiding ga beginnen. ;-)

Liefs!

zondag 22 december 2013

Dagboek: Activiteitenweek (#15)

Ik was afgelopen vrijdag en zaterdag zo blij dat ik vakantie had, dat ik helemaal vergeten ben om mijn dagboek-artikel te schrijven. Daarom komt mijn verslag van de afgelopen week een dag later online dan normaal.

De afgelopen week waren er voornamelijk activiteiten op mijn school, afgewisseld met een enkele les. Op dinsdagochtend had ik de leukste activiteit. Ik ging namelijk schaatsen met mijn 2havo-klas. Vooraf vond ik er niet zo veel aan. Ik zou toch niet gaan schaatsen, veel te bang om te vallen. Voor de zekerheid had ik zelfs een boek meegenomen voor als ik langs de kant zou zitten. Toen ik mijn leerlingen aan het aanmoedigen was, werd ik door bijna iedereen de schaatsbaan op gevraagd. ‘Ik kom zo,’ zei ik, in de hoop er vanaf te zijn. Maar zo snel gingen mijn leerlingen er niet mee akkoord. Om een lang verhaal kort te maken: na vijf minuten stond ik als een Bambi op het ijs. Het was even wennen, maar na een paar minuten kon ik al zelfstandig vooruit komen. (Schaatsen wil ik het nog niet noemen, maar ik was in beweging. Laten we het daarop houden.)
Na het schaatsen ging ik weer terug naar school. ’s Middags zou ik namelijk helpen bij de voorbereiding van een toneelstuk. De kostuums moesten gemaakt worden en daar mocht ik een handje bij helpen. Gelukkig waren het simpele dingen die gemaakt moesten worden, want met mijn twee linker handen kan ik niet zo veel.

Op woensdag ging ik met een tweede klas naar een museum. Het was een wiskundig museum, maar ik vond er niet zo veel aan. Ik ben absoluut niet van de musea en het liefst loop ik na vijf minuten al naar buiten. Net als de leerlingen trouwens. Aan mij de opdracht om ze te motiveren om toch ‘al die leuke dingen te bekijken’. Tja, dat was lastig!

Op donderdag gaf ik gewoon lessen. Ik had verwacht dat het heel lastig zou zijn om les te geven, omdat de leerlingen totaal niet meer gemotiveerd waren om op te letten zo vlak voor de vakantie. Niets was minder waar. De leerlingen deden hartstikke goed hun best! Ik was ook best wel trots op ze, want ik zou het ze zelf niet nadoen.

Vrijdag hoefde ik maar voor anderhalf uur naar school. Ik was ingedeeld bij het kerstontbijt bij een (brug)klas die ik niet ken. Ik baalde daar wel heel erg van. Hoe kun je gezellig kerstontbijt vieren met een klas die je niet eens kent? Gelukkig hoorde ik van de mentor van de klas dat het hele lieve leerlingen zijn. Het is een hechte en leuke groep en er zitten geen moeilijke leerlingen in. Dat bleek ook vrijdag. De leerlingen vonden het ook wel leuk om eens een andere docent te zien en uiteindelijk was het nog best wel gezellig.

Er staan nu twee weken vakantie voor de deur. Op mijn telefoon heb ik een lijst gemaakt met alles wat ik wil doen. Boeken lezen, films kijken, hoofdstukken uit een bovenbouw-wiskundeboek doorwerken, heel veel blogs schrijven enzovoorts. Ik ben benieuwd of ik er aan toe zal komen, want het blijft tenslotte vakantie…

Liefs!

woensdag 18 december 2013

Tip: Gebruik je agenda (#33)

Ik ben de koningin der to do-lijstjes. Controlfreak als ik ben werk ik dagelijks met drie takenlijstjes: een lijstje in mijn agenda, een lijstje op mijn telefoon en ook nog een handgeschreven lijstje op een los blaadje. Op mijn telefoon plan ik alle blog- en werkgerelateerde taken in voor de komende week. Zo kan ik precies zien wanneer ik wat moet doen en wanneer ik het wat rustiger heb. In mijn agenda houd ik alleen dingen bij die met mijn werk te hebben. Het gaat hier vooral om afspraken die ik met leerlingen moet maken en andere dingen die ik anders ga vergeten, zoals wie wanneer welk strafwerk moet laten zien. En op het briefje schrijf ik alles wat ik die dag moet doen, tot de kleinste dingen aan toe.
Hoofdstuk 19, tip 4: Gebruik je agenda
Maak per afgebakende periode – bijvoorbeeld van vakantie tot vakantie – een schema waarop precies staat wanneer je wat af moet hebben. Noteer alles: van ouderavonden en proefwerken tot grote privézaken als een jubileum of verbouwing. Zo voorkom je dat het je overvalt. Een agenda schept orde. Gebruik hem dus goed en kijk aan het eind van elke dag wat er de volgende dag op je af komt. Maak elke dag een to-do-lijstje en streep af wat je gedaan hebt.

Ik kan het me best voorstellen dat mensen niets met dit soort lijstjes hebben en liever van dag tot dag leven, maar ik zou dan absoluut niet kunnen. Veel te bang dat ik iets vergeet uit te voeren wat echt moest gebeuren. Veel te bang dat ik een afspraak vergeet. Dus ik houd het fijn bij al mijn lijstjes.

Naast de drie bovengenoemde lijstjes maak ik ook nog een planning voor de klas. Bij de start van het schooljaar is er voor ieder leerjaar een jaarplanning. Hierop staan alle toetsmomenten. Aan het begin van elk hoofdstuk schrijf ik op wat de leerlingen wanneer af moeten hebben en wanneer de toetsen zijn. De leerlingen krijgen het huiswerk per week op, maar voor mezelf maak ik een overzicht voor het hele hoofdstuk, zo'n drie tot vier weken.

Liefs!

maandag 16 december 2013

Mentor in het voortgezet onderwijs, hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6: Leerlingen begeleiden bij het leren

Eén van de lastige dingen voor leerlingen is het leren leren. Gelukkig gaat het bij een deel vrijwel vanzelf, maar anderen blijven er gedurende hun hele periode op de middelbare school mee worstelen. Het is een taak van de mentor om hier iets mee te doen.

Ik weet dat ze bij mij op school in de brugklas best wat tijd besteden aan het leren leren. Wekelijks is er een studieles ingepland waarbij de leerlingen zelfstandig werken aan hun huiswerk. De mentor bespreekt individueel of in groepjes met leerlingen hoe hun planning er voor de aankomende week uit ziet, hoe het is gegaan met hun vorige planning en/of geeft de leerlingen tips bij het realiseren van een planning. Wat vooral dat laatste is wel nodig.

Het maken van een planning is ook niet zo heel moeilijk. Het is het lastigst om je aan een planning te houden. Daar had ik op de middelbare school al last van en ik zie het ook al gebeuren bij mijn leerlingen. Want als je op maandagavond een uurtje wiskunde gepland hebt terwijl er ook een leuke film op de televisie is, is het natuurlijk heel verleidelijk om je planning in de war te schoppen.

In dit hoofdstuk geven de auteurs tips bij het maken van een goede planning. Naast de vakken waar je die middag of avond aandacht aan wilt besteden, moet er ook specifiek bijstaan wát je wilt doen. Wil je één bladzijden met woordjes leren? Wil je tien wiskundeopgaven maken? Wil je een samenvatting voor geschiedenis maken? Dit moet specifiek in de planning staan. Daarnaast moet je een schatting van de tijd bij elke activiteit neerzetten met eventueel ook een tijdstip waarop je dit punt uit wilt werken en hoe laat je ermee klaar wilt zijn.

Zeker in het begin is het heel lastig voor de leerlingen om een planning te maken. Er komt al gauw te weinig of juist te veel op het lijstje te staan. Daarom is het belangrijk dat een leerling ook zijn of haar planning aan de mentor laat zien. De mentor kan dan kijken of de planning haalbaar en realistisch is.

Het volgende hoofdstuk zal gaan over de begeleiding bij de psychosociale ontwikkeling. Ik hoop dat het niet net zo saai is als het klinkt…

Liefs!

zaterdag 14 december 2013

Dagboek: Vijf dagen werken is niets voor mij (#14)

Ik ben niet gemaakt voor een werkweek van vier dagen. Respect voor degenen die het wel kunnen, maar aan mij is het niet besteed. Misschien wen je er wel aan als je een paar weken achter elkaar vijf dagen werken, maar voor nu zeg ik: NEE!

Helaas durf ik dat niet te hard tegen mijn baas te zeggen. Ik heb wel een poging gewaagd hoor. Afgelopen maandag had ik een rapportvergadering. Een ontzettend lieve klas, allemaal strebertjes, geen probleemleerling, niemand met een onvoldoende voor wiskunde. En toch moest ik op mijn vrije dag naar mijn werk komen. 'Het is heel belangrijk dat je bij zo'n eerste vergadering over een klas bent,' zei de teamleider van de brugklassen. Alleen als je een andere belangrijke afspraak hebt, kun je je afmelden bij de baas.' Helaas, geen belangrijke afspraken voor mij, dus maandag ging ik alsnog naar mijn werk. Wat een nutteloze dag was dat! Ik kwam op mijn werk, zat als een dromerige schoenzool bij de vergadering, ik heb niet één woord hoeven zeggen en een half uur later stond ik weer buiten.

Gelukkig was dinsdag minder nutteloos. Mijn 2havo-klas kreeg een toets, mijn brugklassen kregen hun vorige toets terug en tussendoor schrok ik steeds weer op van de bel. We werkten de hele week met een verkort rooster, en dat was even wennen! Soms heb je van die dagen dat je zou willen dat de bel allang was gegaan. En op de dagen dat je in tijdnood zit, gaat de bel altijd eerder dan je denkt. Hoe kan dat toch?

Op woensdag stuurde ik mijn vriend een berichtje op zijn telefoon. 'Huh, nu al klaar met lesgeven! De tijd ging snel!' Dat geeft wel aan dat de dag echt voorbij vloog. Dat komt ook omdat ik slechts drie lesuren (en drie tussenuren) had. In mijn tussenuren ben ik altijd zo druk met mijn to do-lijstje leegkrijgen, dat ik vergeet om op de klok te kijken.

Ook op donderdag gaf ik twee toetsen. Ik had wel medelijden met die arme kinderen. Ik had de toets te lang gemaakt - verkort rooster, oeps! -, waardoor iedereen in de stress schoot toen ik zei dat ze nog maar een paar minuten hadden. Ik ga nog even een oplossing bedenken, want dit is toch wel een beetje mijn eigen schuld.

Vrijdag was by far de meest aparte werkdag ooit. Ik ben nog nooit zo boos en zo bang tegelijk geweest. Er was een leerling uit de brugklas die tijdens de uitleg mompelde dat het saai was. Ik werd toen zo ontzettend boos dat ik de klas doodstil aan het werk heb gezet. Ze waren best geschrokken, want niemand durfde nog een woord te zeggen. Toen ik de leerling aankeek, werd ik echt bang. De dag ervoor hadden we over deze leerling vergaderd. Hij wordt thuis waarschijnlijk mishandeld en is daardoor erg agressief. Hij lost het liefst alles op met geweld en heeft op de basisschool weleens een docent aangevallen. Het is jammer dat ik hier pas aan dacht nadat ik zo boos op hem ben geworden.
Het hele lesuur heeft hij niets uitgevoerd. Hij bleef me aankijken met die boze en gewelddadige blik in zijn ogen. Als blikken konden doden... Gelukkig heeft deze leerling aan het eind van de les, toen iedereen al weg was, wel zijn excuses aangeboden. 'Ik had een rotdag en dat had ik niet op u mogen afreageren,' zei hij. We hebben er nog even een half minuutje over gepraat dat het inderdaad geen goede zet van hem is geweest. Ik wenste hem een fijn weekend en werkte hem snel het lokaal uit. Ik stond nog steeds te shaken op mijn benen.

Ik heb besloten om van dit weekend drie leuke dagen te maken. De laatste tijd vergeet ik om de bioscoop te bezoeken. Te druk, donker buiten, te veel boeken om nog te lezen... Er is altijd wel een reden om binnen te blijven. Omdat ik het abonnement op de bioscoop niet voor niets heb genomen, maak ik er dit weekend een film-marathon van. Er draaien veel leuke films in de bioscoop, dus ik vermaak me waarschijnlijk wel!

Liefs!

vrijdag 13 december 2013

Lievelingsdocent

Mevrouw, ik heb slecht nieuws,’ zei één van mijn brugklasleerlingen. ‘Ik ben van school verwijderd.’
Ik schrok me kapot en vroeg me meteen af wat er aan de hand was.
‘Moet je nu per direct weg, of mag je nog wel in de les blijven zitten?’ vroeg ik. Ik wilde namelijk net starten met de les en alle leerlingen zaten al klaar.
‘Ja, ik mag vandaag nog blijven.’
Ik snapte er ondertussen niet zo veel meer van. Hij is verwijderd van school, maar mocht vandaag nog wel blijven. Wat kon er aan de hand zijn? ‘Ik spreek je straks even op de gang.’

Terwijl iedereen rustig aan het werk was, nam ik de jongen mee naar de gang. Hij vertelde dat het niveau te hoog is voor hem en dat hij over moest stappen naar VMBO-TL.
‘Hoe eerder, hoe beter,’ zei hij, ‘maar voorlopig ben ik er nog. Ik weet alleen niet voor hoe lang.’
Verwijderd is dus een groot woord. Hij is niet van school gestuurd; de school heeft hem alleen een advies gegeven om over te stappen naar een ander niveau. Dat verklaarde waarom hij er nog wel bij mocht zitten die dag.
 
‘Ik ben er nog steeds,’ lachte de jongen vrolijk naar me toen hij de volgende dag het lokaal in liep. En ook de dag erna was hij er nog steeds. Weer kwam hij aan mijn bureau staan.
‘Na de kerstvakantie ben ik er niet meer, mevrouw. Ik vind het wel fijn om naar een andere school te gaan, maar ik vind het ook jammer.’
‘O?’
‘Dan moet ik u missen. U bent mijn lievelingsdocent.’

Liefs!

woensdag 11 december 2013

Intervisie: Leerling vraagt veel aandacht (#6)

Vandaag een intervisie-blog waarin ik inzoom op één specifieke leerling.

De situatie
In mijn klas heb ik één leerling die erg veel aandacht trekt. Hij heeft geen ADHD of een andere (aandacht tekort)stoornis, maar er zit wel iets in zijn karakter waardoor hij steeds opnieuw om aandacht blijft vragen. Dit varieert van antwoorden voorzeggen tijdens de klassikale uitleg tot extreem onnodige vragen precies op het moment dat ik de leerlingen aan het werk wil zetten.

Hulpvraag
Hoe zorg ik ervoor dat deze leerling genoeg aandacht krijgt, zonder dat het mijn les verstoort of dat ik me er aan ga ergeren?

De mogelijke oplossingen
1. Geef hem complimenten. De aandacht die hij nu vraagt, is negatieve aandacht. Hij is er elke keer op uit om waarschuwingen te krijgen, waar hij totaal niet meer van terugdeinst. Volgens mij kickt hij daar juist op. Door alleen te focussen op de positieve punten en door hem complimenten te geven, krijgt hij ook aandacht. Voor de docent (mij!) leuker, omdat ik niet constant gericht ben op de dingen die hij fout doet. En ook voor de leerling leuk (denk ik), omdat hij nu nog steeds zijn aandacht krijgt. Maar dan op een positieve manier.

2. Geef de leerling een andere plek in de klas. Hij zit nu vooraan in het lokaal, op nog geen meter afstand van mijn bureau en de plek waar ik sta als ik uitleg geef. Ik kan hem een plek geven waar hij niet meer vooraan zit. Hij is op deze manier al minder aanwezig. Misschien zal hij zich ook minder aandachttrekkend opstellen.

3. Geef hem ook eens een klassikale beurt. Dit soort leerlingen worden vaak overgeslagen bij het beantwoorden van de vragen, omdat ze al vaak genoeg aandacht krijgen. Maar geef hem ook eens de beurt, waarbij hij dus wel ‘legaal’ mag praten. Dat zal hem goed doen.

4. Praat met de leerling, één op één. Leg hem uit wanneer hij wel om aandacht mag vragen en wanneer hij een stapje terug moet doen. De leerling in kwestie is een bijdehand en slim mannetje. Hij zal dit heus wel snappen.

5. Spreek eventueel met hem af dat hij niet meer dan drie waarschuwingen mag krijgen. Het roepen door de klas en/of het stellen van onnodige vragen zit er bij hem al helemaal ingeslepen. Hij doet dit vast niet meer bewust. Geef hem de ruimte om nog een paar keer de fout in te gaan, maar zorg er ook voor dat het niet te vaak gebeurt. Drie keer per les is meer dan genoeg om eraan te wennen dat hij iets minder in de spotlights mag staan.

De komende tijd ga ik proberen om deze tips op de jongen toe te passen. Ik ben benieuwd.

Liefs!

maandag 9 december 2013

Verandering per januari 2014

Gisteren, precies anderhalf jaar geleden, kroop ik - zoals wel vaker - achter de computer op mijn stageplek. Ik voerde het idee uit waar mijn vriend eerder die week mee kwam: een blog over het leven als (beginnend) docent. Een platform waarop ik kon schrijven hoe het is als beginneling in dit toch wel lastige vak. Een plekje op internet waarop ik mijn ei kwijt kan als ik het even niet meer zag zitten voor de klas - en in die tijd was dat vaak! Maar ook gewoon een nieuwe hobby. Schrijven vond ik leuk, maar deed ik niet veel meer. Lesgeven vond ik minder leuk, maar daar kon ik moeilijk mee stoppen. (Want: wat moest ik anders?) Ik hoopte dat ik met mijn blog meer zou gaan schrijven, maar ook dat ik het lesgeven leuker zou gaan vinden.

Beide doelen zijn voltooid. Ik schrijf meer, ik ga met meer plezier naar mijn werk dan voorheen. Maar toch knaagt er nu iets, na anderhalf jaar. Ik haal minder voldoening uit het bloggen dan in de afgelopen maanden. De artikelen begin ik wat meer af te raffelen, mijn inspiratie raakt op, de cijfers kelderen enorm. (Waar de pageviews eerst nog boven de 200 zaten, zijn ze nu 40. Hooguit.)

Toch wil ik absoluut niet stoppen met mijn blog. Dat zou zonde zijn. Er staan best interessante artikelen op wat voor anderen ook bruikbaar kan zijn. En voor mezelf is het in de toekomst ook heel leuk om terug te lezen hoe alle weken vergaan zijn 'toen ik nog een beginneling was'.

Daarom heb ik een andere oplossing gevonden. Januari staat vaak in het teken van de veranderingen. Stoppen met roken, gezonder leven, andere hobby's zoeken. Mijn verandering gaat plaatsvinden op mijn blog. Nog steeds komen er wekelijks minimaal drie artikelen online. De inhoud van de blogposts zullen echter wel gaan veranderen. Omdat ik af en toe best tegen de maandagartikelen aan zit te hikken, zal hier iets aan veranderen. Het is niet zo dat er helemaal geen informatieve artikelen online gaan komen, maar dit gaan wel de extra artikelen worden. In plaats van het maandagartikel ga ik een dag uit mijn leven als docent van uur tot uur bespreken. Mijn gedachten, mijn belevenissen, mijn gesprekken met de leerlingen. Een beetje zoals mijn dagboekartikel, maar dan véél dieper ingaand op alles wat er gebeurt. Elke week kies ik één dag. Op deze dag houdt ik zo'n beetje alles bij. De eerstvolgende maandag zal dit dan online komen.

Wat kun je vanaf 1 januari 2014 op mijn blog verwachten?
Maandag: Een dag uit het docentenleven
Woensdag: Tip / Intervisie / 10...
Zaterdag: Dagboek
Extra: Informatief artikel / Mijn voornemens / ...

Ik hoop dat ik mezelf hiermee kan motiveren om weer volop voor mijn blog te gaan!

Liefs!

P.S. Hoofdstuk 6 uit 'Mentor in het voortgezet onderwijs' komt volgende week online.

zaterdag 7 december 2013

Dagboek: Weekendgevoel (#13)

De hele week loop ik al met het gevoel dat het weekend is. Nu is het eindelijk zo ver. Ik heb dit keer een kort weekendje. Ik ben veel te veel verwend met mijn drie dagen weekend. Nu ervaar ik twee dagen vrij al als weinig...
 
Dinsdag had ik een heerlijke dag. De lessen volgden elkaar snel op en tussendoor had ik nog twee uurtjes vrij. Er moest echter wel een hoop gedaan worden. Mijn to-do-list bestond aan het begin van de dag uit elf taken. Elke keer dat ik een taak had afgevinkt, kwamen er weer twee dingen bij. Je begrijpt dat ik erg blij was toen ik aan het eind van de dag echt alles heb kunnen wegstrepen. 
's Middags hielp ik Zwarte Piet een handje door alle surprises en cadeautjes alvast bij mij thuis neer te zetten voor vandaag, zaterdag.
 
Woensdag was ik in een heerlijke Sinterklaasstemming. Donderdag werd natuurlijk overal Sinterklaas gevierd, maar bij mijn schoonfamilie deden ze dat al op woensdag. Ik keek er de hele dag naar uit. Ik vind Sinterklaas vieren bijna net zo leuk als mijn verjaardag vieren. En aangezien ik bij mijn verjaardag al vier weken van tevoren begin met aftellen, is dat met Sinterklaas niet anders. Woensdag werd ik helaas ook keer op keer teleurgesteld. Wat naast mijn Sinterklaasgevoel, had ik ook een weekendgevoel. En elke keer bedacht ik me weer dat het pas woensdag was. Domper!
 
Dat geldt trouwens ook voor donderdag. De hele school was in een feeststemming. Sinterklaas zat in de pauzes op het grote toneel, met honderden leerlingen om hem heen die op zijn schoot wilden zitten. De pieten liepen tijdens de lessen over de gangen met grote karren vol met chocomel en dozen speculaas. Elk lokaal gingen ze binnen en overal kregen de leerlingen iets lekkers. Een enorm chaotisch gedoe, zeker omdat dit bij mij twee keer gebeurde tijdens een toets. Ik heb de leerlingen dan ook maar wat minuten extra tijd gegeven, wegens de lesverstoring. Vond ik ook niet erg, want dan kon ik nog wat minuten langer genieten van de enorme stilte in het lokaal.
 
Vrijdag mocht ik dan eindelijk legaal een weekendgevoel hebben. Dat heerlijke idee werd alleen maar versterkt doordat ik op vrijdag wat eerder klaar was. Door alle vergaderingen hadden we op vrijdag een verkort rooster. Alle lesuren duurden 10 minuten korter, waardoor ik ineens anderhalf uur eerder vrij was dan normaal. Om half drie kon ik de schooldeur achter me dichttrekken en uitkijken naar een geweldig weekend.

Want vandaag, 7 december, vier ik een verlaatte Sinterklaas. Ik verheug me op een middag koken en een avond vol eten, spelletjes spelen, gedichten voorlezen en cadeautjes uitpakken. Ik voel me weer helemaal een klein kind!
 
Liefs!

woensdag 4 december 2013

Tip: Houd je aan de regels (#32)

Er zijn docenten die de regels aan hun spreekwoordelijke laars lappen. Ik had op de middelbare school een (hele lieve!) docent die altijd te laat kwam. Altijd! Hij stond namelijk nog buiten te roken. Of hij was nog even koffie aan het halen, aan het kopiëren of hij had zich verslapen. Het maakte ons niet veel uit. Wij, de leerlingen, wisten wel dat we rustig aan konden doen. ‘Ach, hij zal toch nog niet bij het lokaal zijn.’

Hoofdstuk 7, tip 7: Houd je aan je eigen regels
Petten en mutsen af, jassen uit, op tijd komen en niet kauwen in de klas. Puberende jongeren meten zich af aan de docent. Leg de regels uit en verklaar waarom je ze belangrijk vindt. Gedraag je vervolgens altijd zelf volgens de regels. Te laat komen in de les is bij pubers funest, want dan ‘mogen’ zij het ook.

Ik keur het niet goed dat die docent altijd te laat kwam, maar nu, een paar jaar later, is dat wel één van de dingen die me zijn bijgebleven van hem. Het hoorde een beetje bij zijn verstrooide karakter en achteraf kan ik er wel om lachen. Zo was hij.
Toch vind ik het niet heel erg netjes naar de leerlingen en ook niet erg collegiaal. Je werkt op een school en op een school zijn nu eenmaal regels. Véél regels. En ook al ben je het niet met alle regels eens, het is wel van belang om je ook als docent te houden aan die regels.

Een ander voorbeeld. Op één van mijn stagescholen zat mijn begeleidster elke les te whatsappen met haar vriend. Natuurlijk is het heel cool als je met de tijd mee gaat, maar ik vind het absoluut not done om dit te doen in het bijzijn van de leerlingen. Want terwijl zij hun hersentjes braken over de wiskundesommen, zat zij te grinniken om iets wat haar vriend stuurde. Nee, dat kan niet.

Nu moet ik heel eerlijk bekennen dat ik me ook niet aan alles regels houd die voor de leerlingen gelden. Leerlingen mogen in het lokaal niet eten of drinken. Ik drink tijdens het lesgeven best wat flesjes water weg, of kopjes thee. En als er geen leerlingen zijn en mijn maag begint te knorren, dan ga ik niet helemaal naar de personeelskamer lopen om daar mijn boterham op te eten. Dat doe ik ook gewoon achter mijn bureau.

En die telefoons… Ja, we kunnen wel stellen dat ik niet zonder telefoon kan. Hij ligt op mijn bureau achter een stapel papierbakken, verstopt voor de leerlingen. Ik raak dat ding niet aan tijdens de lessen, maar zodra ik een vrij minuutje vind en er geen leerlingen in de buurt zijn, kijk ik toch even of ik nog belangrijk ben geweest.

Water drinken en dit laatste voorbeeld zie ik niet als tegen de regels in gaan. Er zijn extremere voorbeelden te bedenken. Over het algemeen kunnen we dus wel zeggen dat ik me aan de regels houd. Dat zouden al mijn collega’s moeten doen.

Liefs!

maandag 2 december 2013

Werkvorm Sinterklaas

Het leek me zo leuk om een activerende werkvorm te verzinnen voor aanstaande donderdag, 5 december. Helaas liep dat door mijn planning een beetje anders. Deze week wil ik graag een SO geven aan mijn brugklassen. Dinsdag en woensdag is te vroeg, dan heb ik de theorie nog niet af. Vrijdag mag niet, dan zijn de leerlingen huiswerkvrij. Dus ik moest de toets wel op donderdag plannen…

De leerlingen maakten er – mede door de verklaring – geen probleem van. Maar leuk is het natuurlijk niet. Daarom heb ik alsnog iets ‘leuks’ verzonnen voor aan het einde van de toets.
Op de achterkant van het toetsblaadje maak ik een puzzel. De leerlingen zitten nu midden in een hoofdstuk over (het vermenigvuldigen en delen van) negatieve getallen. Deze puzzel sluit daar goed bij aan.

Ik heb een rijtje sommen gemaakt. Het antwoord van de som correspondeert met een letter uit het alfabet. Het getal 1 staat voor a, 2 staat voor b, enzovoorts. Als ze alle opgaven goed gemaakt hebben, komt er een zin uit.


Ik wens jullie een fijne Sinterklaasavond.


Ik hoop dat dit het maken van de toets op deze speciale dag iets draaglijker maakt.

Liefs!

zondag 1 december 2013

Mijn voornemens, update 11

1 december wordt toch altijd wel gezien als het begin van een leuke periode. Sinterklaas staat voor de deur, de Kerstman is in aantocht en de familie wordt extra vaak bezocht deze maand. Hartstikke leuk! 1 december is ook de dag om terug te blikken op mijn goede voornemens van dit jaar.
1. Verder met mijn blog
Er staat nu ruim 340 blogs online, wat betekent dat ik mijn doel van 333 blogs bereikt heb. Ik heb er geen enkele moeite voor hoeven doen en ik heb zelfs nóg een maand te gaan. We kunnen wel stellen dat ik mijn eerste doel glansrijk heb behaald.
2. Een boek schrijven
In november heb ik mijn verhaal herschreven. Het verhaal ligt nu in het digitale postvakje van mijn zusje om er eens kritisch naar te kijken. In januari zal ik het verhaal weer opsturen naar een uitgeverij.
3&4. Heel veel lezen & mijn andere blog oppakken
Het zit wel goed met dat lezen. Met mijn blog gaat het toch wel anders dan ik had verwacht. Het was ook al in mijn vorige update te lezen, maar ik heb een punt achter mijn boekenblog gezet. Het schrijven deed ik allang niet meer met plezier en ik ging echt niet meer lezen omdat ik een boekenblog had.
5. Engels leren
Ik heb deze maand een halve Engelstalige film gekeken zonder ondertiteling. Halverwege de film viel ik in slaap, maar ik ben toch al een stapje verder dan voorheen.
6. 50.000 woorden schrijven
Het leek me een leuk streven om in november, tijdens de National Novel Writing Month, verder te schrijven aan het verhaal waar ik in augustus mee begonnen ben. In plaats daarvan ben ik verder gegaan met het verbeteren van een eerder verhaal. Geen probleem; ik heb alvast een goed voornemen voor 2014 gevonden!
7. Mijn blogs bundelen
En mijn tweede voornemen van 2014…
Liefs!
* Lees ook de eerdere blogs over mijn voornemens *