maandag 31 maart 2014

Dag uit mijn docentenleven #11

Ik besloot mijn dag uit te schrijven waarop ik een studiemiddag had. De vorige drie keren vond ik het enorm interessant en ik had gedacht dat het vandaag niet anders zou zijn. Maar helaas…
Dinsdag 25 maart 2014
6.05 Mijn vriend gaat tegelijkertijd uit bed. Normaal sluip ik ’s morgens door het huis en doe ik zo min mogelijk lichten aan. Dit keer is het anders.
6.19 Bij de tramhalte word ik verwelkomt door een hoopje kots. Ik draai snel mijn gezicht weg en loop door, ondertussen probeer ik heel snel mijn gedachten op iets anders te zetten!
6.51 De vorige trein heeft twee minuten vertraging, waardoor ik deze makkelijk kan halen. Heerlijk!
6.53 Nadat ik me heb geïnstalleerd pak ik mijn e-reader erbij. Ik verkies een ‘gewoon’ boek boven mijn e-reader, maar tijdens het reizen vind ik het ideaal!
7.15 In alle vroegte kom ik aan op school. Heer-lijk!
7.17 Ik heb lichte stress: vanmiddag valt er een les uit voor mijn ene brugklas, terwijl de andere lessen wel doorgaan. Ik moet dus met twee verschillende planningen werken. Aaah!
7.20 Ik kom mijn lokaal in: snikheet! Op maandag zit er altijd iemand anders in mijn lokaal en die laat altijd de kachel aanstaan. ’s Avonds gaat deze uit, maar ’s morgens begint hij meteen te branden, waardoor het binnen vijf minuten niet meer te houden is. Ramen open, kachel uit, ventilatie aan!
7.24 De planningen voor in mijn brugklas is omgegooid. Hopelijk is dit te doen zonder al te veel verwarring. Als het goed is, loop ik vrijdag met beide klassen op schema!
7.50 Ik ben benieuwd naar de planning voor de studiedag van vanmiddag, hopelijk is het net zo leerzaam als de vorige keren.
8.12 Ik kom, na boven een kopje thee gedronken te hebben, terug bij mijn lokaal. De leerlingen staan al te wachten. Zodra ik de gang in loop, komt de standaard vraag bij me op: ‘Kan ik dit wel?’ Ik merk dat ik het me steeds vaker afvraag.
8.28 Na mijn uitleg blijkt gelukkig dat ik het nog niet verleerd ben. De leerlingen werken rustig aan hun huiswerkopgaven en ik geniet van de rust. Het is heerlijk om zo’n eerste uur te beginnen.
8.50 Ik bespreek de toets die de leerlingen hebben gemaakt. Ik weet nooit zo goed of ik beter voor of na het bespreken de toets terug moet geven. Als ik ze eerst de toets teruggeef, kunnen ze zich niet meer focussen op de uitleg, maar wanneer ik de toets erna teruggeef, kunnen ze er niets bijschrijven.
8.51 Ik geef dit keer de toets aan het einde van de uitleg terug.
9.01 Helaas is ook dit geen goed idee, want de minuten tot de bel werken ze niet meer. Vergelijken met de klasgenoten it is.
9.10 Ik geef een studieles aan de leerlingen van de bovenbouw. Bij binnenkomst vroegen ze al of ze weg mochten. ‘We zijn nog niet begonnen met het hoofdstuk, we zijn hierna vrij en als je geen studieles hebt, mag je nu al naar huis in plaats van in de stilteruimte werken.’
9.13 Na te hebben getwijfeld besluit ik dat ze pas na een half uur weg mogen. Ik weet dat ik de regels nu overtreed, maar dat is dan jammer. Iedereen roept altijd dat regels gemaakt zijn om overtreden te worden, dus bij deze.
9.41 Nu de leerlingen weg zijn, heb ik mooi nog even tijd om een vader van een leerling terug te mailen.
10.10 Bij mijn tweede brugklas wordt helaas iets minder goed gewerkt. Tijdens de uitleg doen ze goed mee, maar zodra ik ze vraag om zelfstandig te werken…
10.23 Er zit in deze klas één leerling die werkelijk iedereen aan het afleiden is. Omdraaien, uitlachen, tijdens de stilteminuten expres hoesten en schrapen met zijn keel. Leuk…
10.24 Maar ja, hij is depressief hè, ik mag niet boos op hem worden.
10.50 In de pauze zie ik een grote tafel vol met tompoucen staan. Wat zal ik doen, genieten of niet?
10.52 Ach, met de lijn gaat het toch al niet lukken. Die dingen zien er veel te lekker uit!
11.30 Het begin van de studiemiddag. Nadat ik het programma heb gezien, trek ik de conclusie direct: dit gaat een saaie middag worden. We gaan het de hele dag hebben over stellingen waar we het al eerder anderhalf uur lang over hebben gehad. Waarom?
12.01 Saai. Is het al pauze?
13.18 Saai.
14.20 Saai. Mogen we al weg?
14.38 We mogen weg! Ik pak boven snel mijn jas en vertrek dan naar het schoolplein.
14.39 Ik wacht nog even op een collega, met wie ik vandaag een stukje mee mag rijden.
15.30 Hoe kan het dat ik standaard op dinsdag hoofdpijn heb?
16.02 Thuis! Ik begin direct aan het avondeten en de afwas. Mijn vriend komt pas rond 21.00 uur thuis, dus als ik klaar ben met koken, heb ik nog uren tijd om leuke dingen te doen.
16.45 Lezen, blogs schrijven, blogs lezen en chillen. Joepie!
Liefs!

zaterdag 29 maart 2014

Dagboek: Nog vier weken! (#26)

Nadat ik afgelopen maandag een rustige dag had gehad (’s morgens had ik alle taken al voltooid) was is bestand tegen een weekje werken. Het was de eerste week na de toetsweek en om me heen zag ik iedereen in de stress wegens het nakijken. De cijfers moesten voor een bepaalde tijd ingeleverd zijn en voor sommige collega’s was dat een pijnlijke deadline. Wat ben ik toch blij dat ik dat soort dingen direct afhandel, waardoor ik geen stress heb!
Op dinsdag hoefde ik maar twee lessen en één studieles te geven. Om kwart voor elf ruimde ik mijn lokaal op. Of ik vrij was? Nee, was het maar zo’n feest! Ik had ’s middags een studiedag. Na de vorige drie hele leerzame studiedagen viel deze dag enorm tegen. De hele middag hebben we gestemd op stellingen waar we al een keer eerder een hele middag voor hebben moeten opofferen. Nutteloos, saai, doelloos, onzinnig, niet-leerzaam. Ik kan er niet heel veel meer van maken, behalve dat het een heerlijk broodje kroket was die ik tussen de middag at, thanks!
Woensdag had ik een nuttigere dag. Leuk is anders, maar toen ik in de trein naar huis zat, had ik in ieder geval een hoop geleerd.
- Bij een klas moet je pas aan het einde van een les trakteren. Een het begin van de les trakteren levert veel chaos op.
- Bij het teruggeven van proefwerken kun je de resterende minuten van de les niets meer doen.
- Wanneer je bij een klas extreem veel vragen krijgt over een bepaald onderdeel van het boek, moet je eerst zorgen dat de andere leerlingen rustig aan het werk zijn. Geef ze vooral geen vrijheid, want daar kunnen leerlingen uit de brugklas niet goed mee omgaan. En leerlingen uit andere klassen waarschijnlijk ook niet.
- Geef leerlingen zelfvertrouwen als je een nieuw hoofdstuk begint wat er akelig lastig uit ziet. Laat zien hoe simpel het is, desnoods met een trucje, en de rest van het lesuur eten ze uit je hand.
Donderdag was een lange dag: ’s morgens om 8.15 starten en ’s avonds pas om 21.15 klaar. Nu moet ik natuurlijk wel eerlijk toegeven dat ik ook nog drie tussenuren had en dat ik tussen 15.00 en 19.00 ook niets heb hoeven doen. Het is alleen zo naar dat mijn werk te ver van mijn huis af staat, waardoor ik niet even heen en weer kan.
’s Avonds stond ik weer voor een groep ouders te praten. Het was de tiende avond dit jaar en ook meteen de laatste. Het zit erop! Ik vond het heel leuk en nog veel leerzamer om te doen, maar ik ben ook wel een klein beetje blij dat ik klaar is. De lange dagen zijn slopend! Volgend jaar ga ik dit dus ook niet meer doen, omdat ik dan al één dag in de week ga studeren.
Vrijdag leek alles goed te gaan. De leerlingen waren lief, er waren wat leerlingen uit mijn 2havo-klas ziek, waardoor het heel rustig was in het lokaal, ik had leuke gesprekken met de leerlingen en ik heb weer een lesuur bij een ander vak mogen zitten, omdat de leerlingen daar gingen presenteren en daar was ik heel erg benieuwd naar.
En toen ging ik met de trein naar huis. Voor wie wel eens met de trein reist: deze alinea zal waarschijnlijk heel herkenbaar zijn. Ik kwam op het station en ik zag dat het hele informatiebord blauw was. Dat kan twee dingen betekenen, vertraging of uitval. Het was mogelijkheid nummer 2. Na een reis om de wereld – althans: zo voelde het – kwam ik na bijna twee uur thuis aan, eindelijk!
Dit weekend zit volgepland met verjaardagen. Bij mij thuis is er een verjaardag, wat betekent dat ik vandaag de hele dag in de keuken mag staan om hapjes en taarten voor zondag voor te bereiden. Jeeej!
Ik wens iedereen een heel fijn weekend!
 
Liefs!

woensdag 26 maart 2014

Tip: Wacht op een heterdaadje (#37)

Vandaag heb ik een tip uit een hoofdstuk waar ik nog niet eerder een tip vandaag geplukt heb: het hoofdstuk ‘pesten’. Ik weet niet zo goed wat ik van de tip moet vinden. Lees hieronder de tip en mijn mening daarover.

Hoofdstuk 11, tip 6: Wacht op een heterdaadje
Voorkom vage beschuldigingen. Wacht dus op een heterdaadje en grijp dat pas in. En benoem wat je ziet. De leerling moet zich verantwoorden en de hele klas ziet: dit kan niet ongestraft.

Zoals ik al zei: ik weet niet wat ik met deze tip moet. Ze suggereren hier dat je moet wachten tot je pestgedrag signaleert. Als de pestkoppen slim zijn, doen ze het pesten buiten het zicht van de docent. Op het schoolplein, onderweg naar huis of zelfs online. Dan kun je als docent heel lang wachten.

Aan de andere kant snap ik de tip ook wel. Als je op de zogenaamde pesters afstapt met het verhaal dat je hebt gehoord dat ze pesten, kunnen ze twee dingen doen: toegeven of ontkennen. Wanneer ze ontkennen, is de kans groot dat ze alleen nog maar meer gaan pesten, of in een ernstigere vorm. Ik denk dat meteen aan bedreigingen als ‘jij hebt de docent erbij gehaald, dus als je ons ooit nog één keer verlinkt, dan …’. Lijkt me voor het slachtoffer niet erg fijn.

Dit is serieus een tip waar ik niet zo zeker van ben. Hopelijk zal ik het nooit in de praktijk tegenkomen!

Liefs!

maandag 24 maart 2014

Een dag uit mijn docentenleven #10

Ik had afgelopen week allemaal korte lesdagen. Een hele dag bijhouden ging dus niet lukken, dus ik heb alleen van de ochtend en de vroege middag wat dingen bijgehouden.
Woensdag 19 maart 2014
6.00 Goooeeedemorgen! Eindelijk heb ik een keer geen moeite met opstaan!
6.03 Onderweg naar het toilet kom ik een spin tegen. Hysterisch gillen lukt niet, want mijn vriend ligt te slapen, dus ik pak er een papiertje bij en spoel de spin door het toilet. Jij ook een fijne dag…
6.17 Ik ga vandaag met de scooter naar het station. Het is droog, het begint weer een beetje licht te worden buiten en het is sneller en goedkoper dan met de tram. Sinds mijn val in oktober durf ik niet meer goed op een scooter te rijden, maar ik moet echt over mijn rij-angst heenkomen. Ik durf ook al geen auto te rijden en op de fiets naar mijn werk zit er ook niet in.
6.33 Op het station zie ik dat ik een trein eerder kan nemen. Het heeft niet heel veel nut, want met deze trein haal ik de overstap niet, maar ik heb ook geen zin om op het station te wachten op een volgende trein.
6.41 Ik doe mijn make-up altijd in de tram, vandaag doe ik dat dus in de trein. Ik trek me altijd wel wat aan van wat anderen van me kunnen denken, maar hierbij totaal niet. Ik heb echt geen zin om tien minuten eerder op te staan…
7.18 Ik kom aan op mijn werk. Jas ophangen, toilet, proefwerkblaadjes pakken en het lokaal in om alles klaar te zetten. Dat is ook ongeveer hoe de andere ochtenden er uit zagen deze week.
7.43 Straks heb ik een groepje van zes leerlingen die een toets moeten maken bij mij. Best nutteloos, dat ze daarvoor één docent inzetten.
8.13 ‘Mevrouw, ik ben mijn pen vergeten,’ zegt één van de leerlingen. Serieus, hoe kan je een pen vergeten bij een toetsweek? Of hoe kun je überhaupt een pen vergeten?
8.14 Ik heb ook wel eens een leerling gehad die zijn schooltas was vergeten. Dat snap ik dan al helemaal niet.
8.20 Tijdens het surveilleren pak ik de stapel toetsen erbij. De zes leerlingen zitten zo ver uit elkaar dat ik niet hoef op te letten of ze bij elkaar spieken. Dan moeten ze wel hele goede ogen hebben.
8.31 De eerste leerling is al klaar met de toets, terwijl hij officieel nog 45 minuten de tijd heeft. Ik merkte gisteren ook al dat de toetsen vaak te kort wordt gemaakt door mijn collega’s. Erg vervelend voor de surveillanten, want als de toets erg kort is, gaan de leerlingen zich vervelen…
8.52 Ik merkte vanochtend overigens dat ik één van mijn toetsen kwijt was. Ik vroeg een collega er naar, maar hij beweerde dat hij ‘m echt had ingeleverd. Ik mail de rest van mijn collega’s om te vragen of één van hen deze toets gevonden heeft.
9.12 Tijdens de korte pauze komt een conrector naar me toe. Hij heeft een klacht over me gekregen van een vader van een leerling. Ik luister de conrector even aan, maar heel veel heb ik er niet over te zeggen. Deze vader is sinds het weekend al bezig. Ik zeg tegen de conrector wat ik te zeggen heb, hij is het met me eens en met een opgeheven hoofd loop ik weg. Zucht.
9.35 De tweede toets gaat beginnen. Er komt nog één jongen te laat binnen, maar ik heb geen zin om daar over te vallen. Dat gaat alleen maar ten koste van zijn toets.
9.51 Ik krijg een mailtje terug van een collega Duits. Hij heeft mijn toets in zijn postvakje gekregen. Duits lijkt toch niet op wiskunde?
10.04 Ik snap echt niet dat die vader zo moeilijk doet. Zijn zoon heeft een 3 gehaald. Is dat dan mijn probleem, of die van hem? Ik zit er niet mee, hoor. Die 3 heeft hij verdiend.
10.10 De bel gaat bijna. Ik kijk nog even snel de laatste toets na.
10.17 Klaar! Voordat ik naar huis kan, dien ik nog een declaratie in bij de vrouw die over het geld gaat. Altijd fijn om geld terug te kunnen vragen.
11.05 Onderweg naar huis krijg ik ineens heel veel zin om in de bibliotheek te lezen. Ik stuur mijn vriend een berichtje dat ik wat later thuis ben. Heeft hij ook lekker een middagje rust!
12.30 Nadat ik wat te eten en te drinken heb gehaald bij de supermarkt, ga ik in de bibliotheek zitten. Ik kies de fijnste stoel uit, ga zitten en geniet. Het zonnetje schijnt lekker door het raam en ik ben op het moment in een heel fijn boek bezig. Dat kan toch bijna niet beter?
15.02 Als ik thuis ben en het verhaal van de klacht tegen mijn vriend vertel, word ik plotseling toch wel onzeker. Bah! Mijn vriend zegt dat ik het van me af moet zetten, maar dat lukt niet echt. Vervelende man…
Liefs!

zaterdag 22 maart 2014

Dagboek: De repetitieweek (#25)

Zo, dat was me een weekje wel. Ik mag met deze werktijden absoluut niet klagen en door veel collega’s werd deze week vergeleken met een vakantie, maar pfff… Dat nakijkwerk! Nu ik dit schrijf is het vrijdagmiddag en bijna alles is nagekeken. Ik moet alleen nog even gauw door de rekentoetsen heen, want er zat een fout in het antwoordmodel. :-(

Op dinsdag werden de eerste wiskundetoetsen gemaakt. Tijdens het surveilleren op dinsdag had ik dan ook niets om na te kijken, maar ik had nog genoeg andere dingen te doen. To do-lijstjes maken voor de rest van de week bijvoorbeeld.
Ik kwam ’s middags thuis met enorme hoofdpijn. Ik had nog voor het idee wat toetsen mee naar huis genomen, maar daar is niets meer van gekomen.

Die toetsen heb ik woensdag nagekeken tijdens het surveilleren. Ik kwam er achter dat ik wel één toets miste van een hele klas. Ik heb navraag gedaan bij de surveillant, maar hij zei het ingeleverd te hebben. Gelukkig bleek de toets gevonden te zijn bij een collega Duits. Dat lijkt toch totaal niet op wiskunde? Ik vind het toch wel erg jammer dat er zo slordig wordt omgegaan met toetsen.
’s Middags ben ik in de bibliotheek gaan zitten. Ik wilde heel graag mijn boek uitlezen en ik wist dat ik thuis te veel afgeleid zou worden. Daarom heb ik anderhalf uur in een hele fijne leesstoel gezeten. Dat is echt mijn toppunt van relaxen!

Op woensdag kreeg ik een soort van klacht van een vader van een leerling. Gisteren kwam daar een blog over online.

Op donderdag hoefde ik maar 50 minuten te surveilleren. In eerste instantie zou ik daarna naar huis gaan, maar ik had de planning op verzoek van wat leerlingen omgegooid. In plaats van vrijdag deed de school op donderdag mee aan de kangoeroewedstrijd. Tijdens het surveilleren bij zowel de toets als de kangoeroewedstrijd heb ik nagekeken. Ik merkte dat er een grote fout stond in een toets. Ik heb direct de docent gemaild die deze toets gemaakt had en samen hebben we een oplossing gevonden. Wel erg jammer, want 25% van de toets ging over stof die ze nog nooit eerder hadden gezien. Oeps!

Vrijdag, de laatste dag van de repetitieweek, mocht ik surveilleren bij een derde klas. Ik ga er niet te veel over zeggen, maar ik besefte wel dat de brugklassen meer mijn ding zijn. Bij het zien van deze klas vroeg ik me überhaupt af waarom ik ooit begonnen ben aan de lerarenopleiding. Hier ben ik toch niet voor gemaakt? Die grote knullen met hun praatjes, meisjes met een grote mond – waar ook nog eens enorme kauwgombellen mee werden gemaakt – en mobieltjes all over the place. Ik heb me gelukkig staande kunnen houden, maar nee, leuk was deze dag niet. En de regen hielp ook niet echt mee!

Volgens mij kun je aan mijn dagboekstukjes altijd wel zien in wat voor humeur ik ben. Heb ik vrijdag, de dag waarop ik deze posts schrijft, een baaldag gehad? Dan hangt er ook boven de andere dagen een donderwolk. Hmmm… Dat moet anders!

Liefs!

vrijdag 21 maart 2014

Mijn eerste klacht

Wie mij volgt op Twitter  (@ElselineSnelten) had het al kunnen lezen: ik heb een soort van een klacht gekregen van een vader van een leerling. Soms moet je vervelende dingen positief bekijken. Ik zie het nu dan ook niet als een klacht, maar als een bijzondere ervaring om over te bloggen!

Elke periode geef ik de leerlingen een cijfer voor het meenemen van hun spullen en het maken van hun huiswerk. Aan het begin van de periode staat iedereen op een 10, maar voor elke keer dat ze iets vergeten, gaat er een half punt vanaf. Ik vind het belangrijk dat de leerlingen elke les hun etui in orde hebben en dat ze hun huiswerk maken. Het lijkt streng, dat halve puntje, maar het is zeker effectief. De meeste leerlingen vergeten hooguit vier keer om iets mee te nemen. Dan krijgen ze van mij een 8 en daar maak ik de leerlingen ontzettend blij mee. Het cijfer telt niet zwaar mee (in periode 2 telt het nog geen 10% op hun rapportcijfer), dus heel veel doet zo'n cijfer niet met het gemiddelde. Ik gebruik deze cijfers meer als stimulans dat de leerlingen altijd hun spullen in orde hebben. Je kunt een leerling strafwerk geven als hij/zij één keer een rekenmachine vergeet, maar je kunt dit ook belonen. Eén keer iets vergeten staat bij mij gelijk aan een 9,5 en er zijn maar weinig leerlingen die daar niet blij mee zijn.

Zo'n cijfer doet dus niet heel veel op een gemiddelde, tenzij je een 3 haalt. Nu is het al een hele prestatie om veertien keer iets te vergeten, maar het blijkt dus dat sommige leerlingen echt zo vergeetachtig of slordig zijn. Zoals deze jongen, van wie de vader afgelopen weekend een e-mail stuurde. De e-mail klonk nog enigszins positief als je het vergelijkt met wat hierna komt, maar je kon duidelijk uit de e-mail opmaken dat hij er alles-behalve blij mee was "dat ik zijn zoon een 3 had gegeven". Alsof ik zijn zoon heb beoordeeld op zijn persoonlijkheid. Ik heb in een antwoord terug uitgelegd waarom dit cijfer er staat, maar daar nam vader geen genoegen mee. Ik kreeg een bozere e-mail terug met een hele methode hoe ik beter het cijfer had kunnen bepalen. Hij vond mijn manier namelijk erg streng. Zijn zoon daalde namelijk een tiende punt op zijn gemiddelde. Rampzalig, vond hij.

Ik heb even gewacht met terugmailen, omdat ik eerst wilde overleggen met een collega. Moest ik echt het cijfer herzien, zoals vader had verzocht? Of moet ik me niet van de wijs laten maken en moet ik mijn aanpak, die ik al lange tijd gebruik en waar ik nog nooit commentaar op heb gehad, behouden? Mijn collega was het absoluut met mij eens. 'Hij bepaalt niet hoe jij moet lesgeven. Bovendien is het niet alleen bij jou dat deze jongen zijn spullen niet meeneemt.' Ik was dus klaar om antwoord te geven op de e-mail en had van mijn collega nog wat punten gehoord die ik kon gebruiken.

Om een lang verhaal kort te maken: vader is langs school gekomen om te praten met "iemand met verstand". Hij sprak degene die over kwaliteit van onderwijs gaat, maar ook hier liep vader tegen hetzelfde probleem. Deze man, de conrector, stond namelijk achter mij en niet achter deze vader. Dat heeft hij vader ook duidelijk uitgelegd.

Ik schreef in mijn eerste berichtje op Twitter dat deze klacht me niets deed. Er zullen altijd ouders zijn die het niet eens zijn met jouw manier van aanpak en dit is er zo één. Helaas werd ik er wel onzeker van toen ik eenmaal thuis zat en alles liet bezinken. Ik heb nu "geluk" gehad dat zowel de collega als de conrector achter mij staan. Maar wat als dat niet zo zou zijn?

Dit verhaal is nog niet afgelopen en zal zeker nog een staartje gaan krijgen. Ik ben heel erg benieuwd, maar toch ook wel een tikje bang.

Liefs!

woensdag 19 maart 2014

10... favoriete leerlingen

Af en toe ben ik zo blij dat ik anoniem blog. Daardoor kan ik artikelen als deze schrijven zonder me hoe dan ook schuldig te voelen. Want volgens mij is het toch een soort van ongeschreven regel dat je geen voorkeur mag hebben voor sommige leerlingen, ookal heeft iedere docent dat was.
Vandaag zet ik mijn tien favoriete leerlingen in willekeurige volgorde op een rijtje. Uiteraard zijn de namen gefingeerd, maar de omschrijving van deze personen is zo echt als het maar zijn kan.
Mijn tien favoriete leerlingen
1. Julian
Ik heb een haat-liefdeverhouding met deze leerlingen. Niet dat ik liefde voel voor deze jongen, of dat er momenten zijn dat ik hem haat, maar je snapt mijn punt vast wel. Er zijn momenten dat het enorm botst, maar er zijn ook momenten dat ik hem niet kan uitstaan. Ik heb al heel vaak over deze leerling geschreven. Hij was één van de jongens die zijn strafwerk drie keer niet inleverde, hij heeft een muur om zich heen, waardoor ik nooit tot hem door kan dringen en nou ja… Hij heeft nog een hoop dingen. Maar hij is wel heel erg lief!
2. Liselotte
Blonde, lange haren en een glimlach van oor tot oor: dat is Liselotte. Ze zwaait altijd naar me, ook tijdens mijn uitleg – terwijl zij in het lokaal zit, ja. Ze is altijd vrolijk, ze heeft het hart absoluut op de juiste plaats en ze doet geen vlieg kwaad. Ze is ongetwijfeld het liefste meisje van de klas en met iets meer twijfel ook het lievelingetje van alle docenten. Liselotte zit nu twee jaar bij me in de klas, ze is het zonnetje in huis en als ik iemand volgend jaar ga missen, is zij het wel.

3. Madelief
Net als Madelief. Ze is misschien iets minder een zonnetje en ook niet altijd vrolijk, maar lief is ze absoluut. Hoe kan het ook anders, ze is de hartsvriendin van Liselotte. Met Madelief kan je lachen, Madelief is gezellig en ze komt graag voor haar klasgenoten op.
4&5. Thomas & Lex
In de schoolmusical hadden wij een duo, Thomas en Lex. Ik vind het perfecte schuilnamen voor dit duo. De vrolijke jongens uit de brugklas. In het klassenboek lees ik regelmatig dat ze eruit zijn gezet bij de andere lessen, maar zoiets zou ik absoluut niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Thomas en Lex zijn twee heerlijke jongens, ze hebben een enorme dosis humor, ze zien er ontzettend leuk uit, ze hebben de grappigste lach ooit, komen – net als Madelief op – voor hun klasgenoten, maar ook voor elkaar en voor zichzelf, ze zitten stiekem te boter-kaas-en-eieren en kijken zo verschrikt, onschuldig en lief als ik ze betrap dat ik ze geen straf meer durf te geven en… Nou ja. Deze twee jongens maken van mijn les gewoon een feest, op een positieve manier.
6. Paris
Als ik dit meisje een schuilnaam moet geven, dan zou ‘Paris’ absoluut perfect zijn. Ze is mooi en het zou me niet verbazen als ze tientallen jongens achter zich aan heeft lopen. Paris is een ramp in wiskunde, maar ze gooit haar pet er niet bij neer. In tegendeel. Ze vraagt of ze een tafeltje aan mijn bureau kan krijgen. Ze vraagt waar ze het beste bijles kan regelen. Ze vraagt of ze naast de slimste leerling uit de klas kan worden gezet – en dan maakt het haar niet eens uit wie dat is, als diegene haar maar kan helpen. Paris is een schatje, Paris probeert het beste uit zichzelf te halen en daar houd ik van.
7. Isaac
Isaac woont pas een paar jaar in Nederland, maar hij haalt de hoogste cijfers van de klas, zelfs bij het vak Nederlands. Isaac is lief. Isaac is soms een beetje stiekem, omdat hij wordt meegetrokken door een minder leuk klasgenootje, maar hij geeft altijd zijn fouten toe. Hij is verlegen, maar op een lieve manier. En nog iets leuks: Isaac en ik hebben het altijd over zijn chickies, want tot nu toe is hij elke week verliefd op een ander meisje!
8. Lindsey
Lindsey is een Aziatisch meisje en ze viel me de eerste dag al direct op. Waarschijnlijk komt dat door haar bril, die haar heel intelligent staat. Ze oogt volwassener dan haar klasgenoten, waarschijnlijk ook door de dingen die ze al heeft meegemaakt. Lindsey is lief, beleefd en heeft een aanstekelijke lach. Absoluut een aanwinst voor deze klas.
9. Justus
En ook Justus, haar klasgenoot, is een leuke toevoeging aan deze groep. Justus slikt medicijnen voor zijn ADHD, waardoor zijn gedrag onvoorspelbaar is. De ene keer is hij erg aangeslagen, de andere keer heel druk en soms juist heel rustig. Het fijne van Justus is dat hij er wel heel open in is. Justus weet heel goed dat hij “iets” heeft en ook dat het soms een probleem kan zijn voor de docenten als hij wat drukker is dan de andere kinderen. Doordat hij dit zo goed beseft, is hij heel goed aanspreekbaar en corrigeerbaar. Daarnaast is Justus ook nog eens een hele grappige jongen, sluiten we vaak weddenschappen af om een Twix – waarbij ik tot nu toe altijd heb verloren… - en lig ik vaak alleen al door zijn gezichtsuitdrukking in een deuk.
10. Bart
Bart is een jongen met overgewicht. Hij heeft hier ontzettend veel last van en dat vind ik ontzettend sneu voor hem. Hij is onwijs onzeker, wil het liefst niet voor het bord komen en hij vindt het heel moeilijk om in de belangstelling te staan. Toch trekt hij de aandacht wel vaak naar zich toe door grappige opmerkingen te maken. De hele klas, inclusief ik!, ligt dan in een deuk. Als er één leerling grappig is, dan is hij het wel. Daarnaast is hij ook nog eens een hele fijne jongen. Hij bedenkt de leukste smoesjes voor als hij zijn huiswerk is vergeten, waardoor ik het hem allang heb vergeven.
Van de ruim honderd leerlingen die ik heb, zijn dit absoluut de leukste tien. Ik weet bijna zeker van niet, maar ik hoop dat ik deze tien leerlingen volgend jaar weer in de klas heb. Wie weet!
Liefs!

maandag 17 maart 2014

Een dag uit mijn docentenleven #9

Afgelopen vrijdag heb ik mijn dag weer tot in de puntjes onthouden en opgeschreven. Dit was de enige stressvolle dag van de week, maar gelukkig was ik om 13.00 klaar om weer richting huis te gaan. Vijf uur stress tegenover vier dagen rust, dat kan best!

Vrijdag 14 maart 2014
5.56 Ik ben moe! Gisteravond heb ik gewerkt, waardoor ik pas op tien uur thuis was en pas tegen twaalf uur kon slapen.
6.01 Mag ik thuisblijven? Grapje, ik sleep mezelf wel mijn bed uit!
6.16 Iemand heeft heel veel deodorant opgespoten buiten. Of het is heel erg mistig, dat kan ook…
6.34 Lucky me. De incheck-paaltjes in de tram doen het niet. Dat scheelt me weer €1,57!
6.51 De trein heb ik gemist, maar dat geeft niet. Kan ik mooi even mijn drinkontbijt naar binnen werken terwijl ik mijn boek erbij pak.
6.58 Toch wel spannend: vandaag ga ik weer lesgeven! De rest van de week heb ik rustige lessen gehad. Ik zei nog tegen mijn vriend: ‘Vandaag moet ik weer praten.’
7.07 Ik zit in de trein, het is al echt licht buiten en ik lees in een nieuw (leuk!) boek. Het leven kan toch eigenlijk niet beter?
7.13 Dit weekend heb ik trouwens niets op het programma en mijn vriend moet werken. Wat fijn! Niet dat hij er niet is, maar wel dat ik echt niets hoef te doen.
7.14 Oké, behalve de blogs die geschreven moeten worden, de wiskundeopgaven die gemaakt moeten worden en ik moet ook echt eens iets gaan doen aan mijn voornemen om meer te schrijven. Ik kan het wel blijven uitstellen tot de zomervakantie, maar dat schiet niet op.
7.17 Dit is echt de leukste en vrolijkste omroepman in de trein ever. Wat een goed begin van de dag als iemand je door de intercom een vrolijke dag toe wenst. Dat gaat zeker lukken!
8.13 Voor mijn lokaal tref ik een halfhuilend meisje uit mijn brugklas. Het stomste kind dat ik ooit in de klas heb gehad overigens, maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen. Ik roep haar mee naar binnen en vraag wat er aan de hand is. Last van haar maag. Hm, oké. We kijken het even aan.
8.17 ‘Vandaag gaan we 21 opgaven bespreken. Houd er rekening mee dat het lang gaat duren en dat jullie lang moeten opletten.’
8.31 Pfff, nog niet eens op de helft!
8.48 Ze heeft last van haar maag, maar de kan wel klieren tijdens mijn uitleg. Whut?
8.56 Ik kon er net achter dat ik iets verkeerd heb uitgelegd. Gelukkig was de concentratie toch al ver te zoeken en zal er ongetwijfeld niet één leerling zijn geweest die het gemerkt heeft.
9.07 Tussenuur, heerlijk! Ik ruim nog even gauw mijn troep op en probeer dan even te ontspannen.
10.06 Ook de volgende brugklas is onrustig door de lange uitleg. Als dat maar goed gaat…
10.31 Nee, dat gaat dus duidelijk niet goed. Na vijftien waarschuwingen heb ik er genoeg van. ‘Hoe laat zijn jullie klaar? Na het zesde lesuur? Dan komen jullie allemaal het zevende lesuur terug om dit wiskunde-uur in te halen. Jullie mogen nu iets voor jezelf doen. Vanmiddag gaan we verder met de uitleg.’
10.32 Terwijl ik heel geconcentreerd naar het beeldscherm kijk om de absenten in te voeren, hoor ik wat gemompel van de leerlingen. ‘Zo oneerlijk.’ ‘Er zijn ook kinderen die wel opletten.’ ‘Pfff…’
10.34 Ik denk dat ik mijn punt gemaakt heb, dus ik besluit de leerlingen nog een kans te geven. ‘Eén kick, één woord, één keer een leerling die mij irriteert en ik stop er mee. Dan is het jammer van jullie vrije tijd – en van dat van mij – maar ik heb jullie gewaarschuwd.’
10.41 Ahhh, kijk die leerlingen nu eens muisstil opletten. Zo hoort het!
11.11 Na de ochtendpauze ga ik eerder naar mijn lokaal toe om de leerlingen van 2havo voor te zijn. Ik ben lichtelijk gespannen, want ik weet 99% zeker dat dit een pittig uurtje gaat worden.
11.13 Hmm… De leerlingen zijn verdacht rustig.
11.18 Wow, de leerlingen doen echt heel goed mee met de uitleg. Wat is er met ze gebeurd?
11.21 Jeeeej, ik ben zo blij met ze!
11.31 Ik ben veel sneller klaar met de uitleg dan ik van tevoren had gedacht. Ik zet de leerlingen aan het werk en verbazend genoeg doen ze wat ik van ze vraag.
11.32 Bij het invoeren van de absenten heb ik pas door dat Tim, de drukste jongen van de klas, er vandaag niet is. Aha! Zal het daarom komen? Toen hij er laatst twee lessen niet was, werkte de klas ook al zo goed mee.
11.41 De leerlingen komen één voor één naar mijn bureau om vragen te stellen. De andere leerlingen werken rustig. Natuurlijk wordt er wel wat gekletst, maar ik ben echt trots op hun werkhouding!
11.46 Ik merk dat het langzaamaan steeds iets gezelliger begint te worden: hier en daar beginnen leerlingen om te draaien om met hun achterburen te kletsen. Er zijn dan twee opties: 1. Ik zeg tegen de leerlingen dat ze moeten werken. 2. Ik ga gezellig meedoen met het kletsen.
11.47 Ik kies voor optie 2. Onder het mom van ‘een band creëren met de klas’.
11.56 Bij het verlaten van het lokaal krijgen de leerlingen een snoepje mee voor onderweg naar het volgende lesuur. ‘Succes met leren. Fijn weekend. Succes met alle toetsen volgende week.’

12.11 Bij de derde en laatste brugklas van de dag leg ik weer 21 opgaven uit. Er zijn enorm veel vragen. Dat ik overigens altijd zo in deze klas. Als er in de andere klassen hooguit drie of vier vragen worden gesteld, krijg ik in deze klas zeker twintig vragen om te beantwoorden. Op zich geen probleem, maar ze zijn zó onzeker. En het duurt zó lang…
12.31 De les duurt al een half uur en ik heb nog een hoop vragen om te bespreken. Zucht.
12.47 Er hebben nog zeker vijf leerlingen een vraag en over drie minuten gaat de bel. Ik geef de hoop op dat ik de trein van 13.00 kan halen. De overige vragen beantwoord ik in de pauze. Ik neem wel een trein later.
13.16 Ik sta op de trein te wachten. Het weekend kan beginnen!

De rest van de dag heb ik niet veel meer gedaan. Eigenlijk heb ik alleen op de bank gelegen om mijn televisieprogramma’s van de afgelopen week terug te kijken. Heerlijk begin van het weekend!

Liefs!

zaterdag 15 maart 2014

Dagboek: Rust, rust, rust, stress! (#24)

Ik had afgelopen week een redelijk rustige week, met vrijdag als enige uitzondering: stress! Gelukkig is alles, zoals altijd, goed gekomen en kan ik terugkijken op een fijne week.

Ik schreef onlangs al op mijn blog dat ik niet goed wist wat ik deze week met mijn lessen moest doen. Uiteindelijk heb ik voor de meest easy optie gekozen, waarbij ik zelf niet veel hoefde te doen, maar waarbij de leerlingen vooral hard moesten werken.

Dinsdag begon ik hiermee in mijn brugklassen. Ik liet ze werken aan de diagnostische toets van twee hoofdstukken, waar ze komende week een toets over krijgen. ‘Jullie werken hier in stilte aan, zet de tafels uit elkaar. Niet praten, niet overleggen en ook geen vragen aan mij stellen. Vandaag, morgen én donderdag werken jullie voor jezelf.’ Ik zei het al: easy!
En toch kwam ik ’s middags met hoofdpijn thuis, absoluut niet leuk. Ik zou oorspronkelijk die avond met collega’s uit eten gaan, maar omdat er al zo veel afmeldingen waren, ben ik ook naar huis vertrokken. Ik had best zin in dat etentje, maar niet als ik met alleen maar mannen opgescheept zat. Ze zijn heel aardig hoor, maar in de pauze zit ik ook met alleen mannen aan de tafel. Tja… Maar dat het etentje niet door ging, kwam achteraf wel heel goed uit. Mijn hoofdpijn werd met de minuut erger en het enige wat ik wilde, was chillen op de bank. En dat kon, zonder schuldgevoel, want ik zou die uren toch eigenlijk al kwijt zijn aan dat etentje…

Ook op woensdag liet ik de leerlingen aan de diagnostische toets werken, zowel de brugklasleerlingen als de leerlingen uit 2havo. Je zou denken dat er zich geen enkele problemen kunnen voordoen tijdens zo’n les, maar helaas: ik heb er twee leerlingen (uit de brugklas!) uitgestuurd. Ze waren enorm aan het klieren, ik had het idee dat ze een meisje aan het pesten waren en ze waren iedereen aan het afleiden. Weg ermee!*

Op donderdag had ik een lange dag: ’s avonds gaf ik namelijk weer les aan een zaal vol met ouders. Dit was de op een na laatste keer en ik moet stiekem toegeven dat ik blij ben als ik klaar ben met deze avonden. Ik vind het erg zwaar om ’s avonds les te geven, vooral omdat ik zo laat thuis ben. Tegen de tijd dat ik kan slapen is het half twaalf. Ik. Ben. Geen. Avondmens!
Overdag had ik precies dezelfde lessen als de dagen ervoor, met als grote verschil dat de twee weggestuurde-jongens nu wel poeslief waren. Joepie!

Na alle rustige dagen moest het ervan komen: vrijdag besprak ik de diagnostische toets en dit was zwaar! In de brugklassen had ik 21 opgaven om te bespreken en dat is best aanpoten! Zeker als je er een behoorlijk aantal leerlingen tussen hebt zitten die het geen reet boeit. Bij mijn 2havo-groep deed iedereen verbazingwekkend goed mee. Ik had de 11 opgaven binnen een minuut of twintig besproken en daarna ging iedereen aan het werk. Ik ontdekte pas halverwege de les dat de drukste leerling van de klas afwezig was die les. Aha! Zal dat er iets mee te maken hebben?

Dit weekend mag ik bijkomen, uitrusten, chillen en relaxen. Ik ga schrijven, veel lezen en televisie kijken. De komende week doe ik eigenlijk niet heel veel anders dan dat: ik moet surveilleren bij een repetitieweek. Minpunt? Zeven toetsen om na te kijken. Pluspunt? Elke dag héél vroeg vrij. Joepie!

Wat ga jij dit weekend doen?

Liefs!

*Aan het einde van de dag ging ik even langs bij de afdelingsleider van deze jongens en vroeg ik naar hun straf. Ze kregen één uurtje straf en hoefde geen strafregels te schrijven. Ze mochten in dat uur gaan leren voor de aankomende toetsweek. (Sorry, maar dat vind ik geen straf. Deze twee jongens hebben geen hele prettige thuissituatie, dus voor hen is het alleen maar prettig om op school te mogen leren…) Toen ik zei dat deze twee jongens enorm aan het lachen waren die les om een klasgenootje van hen, kreeg ik het volgende antwoord: ‘Joep is depressief. Ik ben allang blij dat hij lol heeft in de les.’ Ehhh… Hier klopt iets niet. Dus omdat iemand depressief is, mag diegene een ander meisje uitlachen? Dat vind ik wel heel erg krom!

woensdag 12 maart 2014

Intervisie: Wat doe ik met deze jongens? (#10)

Ik heb twee jongens in mijn 2havo-klas zitten die zich niet helemaal houden aan mijn afspraken. Voor de voorjaarsvakantie zouden ze strafregels inleveren: dit is niet gebeurd. Na de vakantie zouden ze de regels inleveren: weer niet gebeurd. Ik word er moe van!
De situatie
Zoals hierboven beschreven is, hebben deze heren zich twee keer niet aan de afspraak gehouden. De derde dag, toen ik weer ging controleren, hadden ze het weer niet bij zich. Ik was er echt even klaar mee en in plaats van dat ik ze naar de afdelingsleiders heb gestuurd, heb ik letterlijk tegen ze gezegd dat ik er genoeg van had en dat het me niet meer interesseert wat ze in de lessen uitspoken, als ik er maar geen last van heb. Ze gaan hun eigen gang maar!
De hulpvraag
Hoe had ik tegen deze twee jongens moeten reageren en hoe had ik dit probleem beter kunnen aanpakken?
De mogelijke oplossingen
1. Ze naar de afdelingsleider sturen. Dit zou de enige juiste oplossing zijn geweest, want ik had al tegen ze gezegd dat de derde keer hun laatste kans zou worden. Ik had de leerlingen “moeten overdragen” aan de afdelingsleider en hij zou dan verder mogen beslissen.
2. Ik had na de les, bijvoorbeeld in een pauze, met deze twee jongens kunnen praten. Eén op één of allebei tegelijk, dat maakt niet zo veel uit. Als de rest van de klas er maar niet bij zou zijn.
3. Ik had de leerlingen die middag bij mij kunnen laten nablijven. Ze hadden dan pas naar huis gemogen als alle strafregels geschreven waren.
4. Ik had het aantal strafregels weer kunnen verdubbelen (maar dat heb ik al twee keer eerder gedaan, en achteraf is gebleken dat dat ook niet heel veel nut had).
5. Ik had de leerlingen met tafel en al op de gang moeten zetten, zodat ze daar aan de strafregels hadden kunnen schrijven.
Op het moment wist ik al dat ik niet goed handelde. Deze jongens hebben allebei een aparte gebruiksaanwijzing en na anderhalf jaar stoeien ken ik ze nog niet. Ze doen waar ze zin in hebben, hebben een muur om zich heen en het boeit hen totaal niet wat de docent van ze denkt. Ze gaan toch wel hun eigen gang…
Liefs!

dinsdag 11 maart 2014

Open dag

Afgelopen weekend heb ik een open dag bezocht voor de master ‘Eerstegraads lerarenopleiding wiskunde’. De knoop moest nu echt worden doorgehakt, want op mijn werk moet ik doorgeven hoeveel uur ik volgend jaar wil werken en dat hangt toch zeker wel af van of ik volgend jaar ga studeren.
Ik ging er heen met een paar vragen. De opleiding wordt door de meeste studenten behaald in drie jaar, maar op internet las ik dat dit een tweejarige studie is. Hier wilde ik meer over weten. Ook had ik wat vragen over de lessen, met name over de verplichting om te komen.

Ik ben dit weekend het een en ander wijzer geworden. Deze master is inderdaad een tweejarige cursus, maar omdat het toch lastig blijkt voor veel studenten om werk, studie en privé te combineren, is er een ander traject voor als je de opleiding in drie jaar wilt doen. De studie is ook best pittig: één dag per week ben je van ’s middags tot ’s avonds op school voor de lessen en in totaal besteed je, als je de cursus in twee jaar wilt afronden, dertig uur per week aan de opleiding. Buiten het werk om! Wanneer je je diploma na drie jaar wilt behalen, werk je twintig uur per week aan de opleiding.

Waar ik nu al erg tegenop kijk zijn de avonden op school. Ik merk bij mezelf dat mijn concentratie na vier uur ’s middags zo goed als weg is. Ik werk het beste als ik ’s morgens kan starten, maar dat is er bij deze opleiding niet bij. Daarom wilde ik weten hoe het zit met de verplichting van de lessen. Blijkbaar zijn de lessen niet verplicht – tenzij je moet presenteren – en dat vind ik een groot voordeel. Het is natuurlijk niet zo dat ik dan alle woensdagen thuis ga studeren, want de stof die behandeld gaat worden is best pittig, maar ik weet dan wel dat ik eventueel wat lessen zou kunnen skippen als dat nodig zou zijn.

Ik wil niet bij voorbaat al zeggen dat ik de studie in twee jaar wil halen, want ik ben bang dat ik mezelf daarmee alleen maar teleur stel, maar ik vind het wel heel fijn om te weten dat die mogelijkheid er is. Twee jaar klinkt al veel minder lang dan drie jaar!

De knoop is dus doorgehakt: volgend jaar begin ik weer met studeren! Ik vind het heel spannend, ik duim vooral dat ik geen vervelende terugvallen krijg en ik hoop héél erg dat ik de opleiding binnen twee jaar kan afronden. Het zal zwaar worden, zeker in combinatie met mijn werk, met deze blog, met andere ‘buitenschoolse activiteiten’ en met mijn droom om schrijfster te worden. Sommige dingen zal ik op een lager pitje moeten zetten, ik zal een deel van mijn rust moeten opgeven, ik zal heel veel koffie aan moeten schaffen en volgend jaar gaat het vast niet lukken om vijftig boeken uit te lezen, maar dat maakt niet uit. Een extra papiertje is leuk, meer salaris is helemaal leuk en het allerleukste is dat ik weer de studieboeken in mag duiken, en dat ik ein-de-lijk weer klasgenoten krijg! Joepie!

Liefs!

maandag 10 maart 2014

Een dag uit mijn docentenleven #8

Ik was al bijna vergeten om mijn dag tot in de puntjes op te schrijven om daar een blog over te schrijven. Afgelopen donderdag bedacht ik weer dat ik dit eens moest gaan doen. Snel schreef ik in mijn telefoon de gedachten van eerder die ochtend op en kon ik beginnen met het letten op alle gedachten!

Donderdag 6 maart 2014
5.20 Brrr, wat een stomme droom! Ik ga nog heel even verder slapen. Hopelijk droom ik dan wat gezelliger.
6.02 Goedemorgen!
6.18 Tegenwoordig vertrek ik op de fiets naar de tramhalte. Drie minuten fietsen, maar ik hoe er niet van om in het donker te lopen. Ik heb dan altijd het idee dat ik word achtervolgd door vreemde figuren. Bovendien heb ik nu zo goed als geen conditie meer over, dus ik moet echt wat vaker de fiets maken. Nu zijn het nog stukjes van een paar minuutjes, maar ik hoop bij beter weer naar het station te fietsen.
6.50 De trein heeft vijf minuten vertraging, waardoor ik me niet hoef te haasten. Ik ga alsnog de overstap niet halen, maar ach. De laatste weken heb ik die hoop opgegeven.
8.31 De les in de brugklas is niet heel bijzonder. We zijn nu echt de stof aan het afronden voor de toets, dus ik ga heel veel tijd overhouden volgende week. Daar moet ik iets voor verzinnen!
8.57 Pfff, wat een saaie klas is dit toch. Gaat de bel al? Please?
9.24 Voor een privédingetje wil ik wat leerlingen interviewen. Ik kies uit mijn leukste brugklas wat leerlingen uit die ik de volgende dag ga interviewen. Ik heb er zin in!
10.04 Tijdens mijn uitleg aan brugklas 3 gaat de deur open. De drukste (en vervelendste) leerling uit de klas stapt binnen. Ik was juist zo blij dat hij dit uur naar de tandarts moest, maar helaas…
10.06 Wow, de jongen gaat zitten, pakt zijn spullen en schrijft mee met de aantekening. Wat heeft de tandarts met hem gedaan?
10.13 Oké, ik sta echt perplex. Normaal zou ik heb allang vijftig waarschuwingen hebben gegeven, maar nu heb ik nog niet één vervelend woord hoeven zeggen.
10.17 Ik geef de jongen een compliment. Zoals hij zich nu gedraagt, is het echt een schatje. Ik bid in stilte dat hij vanaf nu elke dag zo lief is.
10.27 De laatste minuten van de les besluit ik langs te lopen met de snoeptrommel. ‘Omdat Kevin zo goed heeft gewerkt,’ zeg ik tegen de klas. Zijn klasgenoten bedanken Kevin en ik zie hem glimlachen. Yes!
10.28 En drie keer raden wie een extra snoepje mag pakken… Kevin!
10.35 In de personeelskamer staan grote schalen met heerlijke traktaties. Moorkoppen, tompouces… Juist op de dag dat ik besloten had om te minderen met al dat slechte eten. Ik loop langs, snuif de geur op en loop vervolgens toch maar door naar de koffieautomaat. Voor mij gewoon koffie met een saaie rijstewafel. Keuzes, keuzes…
10.41 Of moet ik nu eigenlijk blij zijn met die traktaties? Het is best een overwinning dat ik niet heb genomen.
11.12 In mijn tussenuren werk ik wat toetsen uit, ik maak een start aan het verzinnen van een activerende werkvorm (wat moet ik in al die lessen doen?) en geniet van nog twee rijstewafels. Hoewel, genieten?

13.11 In mijn 2havo-klas is er een jongen afwezig, de jongen die het meeste aandacht opeist. De jongen is best oké (ookal heeft hij een enorme muur om zich heen, hij kijkt me ook nooit aan als ik tegen hem praat, ik heb ook altijd het idee dat ik niet tot hem door kan dringen als ik tegen hem praat (hij draagt een nogal grote rugzak, als je begrijpt wat ik bedoel)), maar het is voor mij en zeker voor de klas heel fijn dat hij er vandaag niet is. Even een rustige les, waarin iedereen de aandacht kan krijgen die hij/zij nodig heeft.
13.27 Ik bof echt met mijn klas. Ze zijn af en toe strontvervelend, maar ze hebben totaal geen kwaad in zich. Het zijn pubers, ze zijn soms wat druk en ongeconcentreerd, maar wat maakt het uit? Dit zijn de liefste kinderen van de hele school en ik vind het wat dat betreft heel jammer dat we al op de helft van het jaar zijn. Ik wil ze volgend jaar niet missen!
13.50 Tijd voor het laatste uur die dag: een studieles. Alle leerlingen uit de tweede klas die extra hulp nodig hebben voor wiskunde komen mijn lokaal in. Ook dit zijn schatjes. Er is één meisje dat constant strafwerk en rode kaarten krijgt van mijn wiskundecollega en ik snap echt niet waarom. Ze zal in de klas wel een heks zijn, maar bij mij is ze zo lief, leuk en gezellig. Toch best jammer dat ik haar maar één uur per week zie.
15.00 We eindigen de dag met een vergadering. Ik kan me soms echt ergeren aan een collega van mij. Gelukkig is ze er maar tijdelijk…
15.35 Frisse lucht! Ik loop richting het station en bekijk ondertussen het lijstje met alles wat ik morgen moet doen. Het lijstje is enorm en ik weet uit ervaring dat zo’n lijstje alleen maar langer wordt naarmate de dag vordert. Bleh.
15.54 Het is zo jammer dat sommige mensen pissig kijken wanneer je naast hen komt zitten. Ik ben bijna in staat om te vragen of ze voor twee plaatsen hebben betaald. Jammer dat ik dat lef dan weer niet.
16.51 Thuis! Ik gooi mijn tas op de grond, mijn jas hang ik aan de kapstok, mijn schoenen trap ik uit en ik plof neer op de bank. Mijn vriend staat vanavond achter het fornuis, dus het relaxen kan beginnen!

Liefs!

zaterdag 8 maart 2014

Dagboek: Opstartproblemen (#23)

De eerste week na de vakantie zit er weer op. Ik had wat opstartproblemen, maar dat is gelukkig allemaal opgelost. Sinds deze week merk ik echt dat het langer licht blijft. Ik heb 's avonds weer wat meer energie, zin om dingen te doen en dat is positief. Kom maar op met het voorjaar!

Op maandagavond begonnen de opstartproblemen. Ik zag er zo tegenop om weer te gaan werken dat ik in tranen uitbarstte. Kan ik het nog wel? Doe ik het wel goed? Vind ik het nog wel leuk? Kan ik me niet beter ziekmelden?

Dinsdagochtend had ik enorm spijt dat ik me niet had ziekgemeld. Bij aankomst op het station zag ik dat mijn trein niet reed wegens 'aanrijding met een persoon'. Het hele weekend waren er al mensen voor de trein gesprongen en ik was zo blij dat ik die dagen niet naar mijn werk hoefde. Helaas, dinsdagochtend was het dus ook raak. Ik belde (in paniek) mijn werk op, legde uit wat er aan de hand was en ik hoorde een geruststellende stem zeggen dat het allemaal goed kwam. Ze zouden vervanging regelen, mocht ik inderdaad te laat komen. Niets aan de hand.
Uiteindelijk was ik nog tien minuten te vroeg. Ik had tijd om mijn lessen op te starten, tijd om nog even naar het toilet te gaan en toen was het: gaan met die banaan! Geen tijd om nog even te rusten voordat ik aan mijn dag zou beginnen, maar ik was allang blij dat ik niet te laat was!

Op woensdagochtend had ik gelukkig geen vertraging met de trein. Sterker nog: ik was ruim op tijd. Woensdagochtend is tegenwoordig de ochtend dat ik mag uitslapen (tot 7 uur, jawel). Om negen uur kwam ik aan op mijn werk, terwijl ik pas een uur later hoefde te beginnen. Heerlijk! De rest van de dag verliep ook wel redelijk. Ik lachte om een leerling die zei dat ik hem gerust dom mocht noemen, want hij was zijn boek kwijtgeraakt. En toen ik bij een andere les iemand eruit stuurde omdat hij letterlijk zei dat hij geen zin had om te werken, protesteerde hij niet eens.

Donderdag kwam ik er achter dat ik veel lessen over heb in de brugklas. Zeg maar gerust heel veel: volgende week (vier lessen!) heb ik niets te doen. Ik zit wel te denken om ze twee lessen de diagnostische toets te laten maken op losse blaadjes (zie deze blogpost), maar dan ben ik pas op de helft. Ik moet dus nodig iets anders bedenken.

En toen was vrijdag eindelijk aangebroken. Ook deze lessen in de brugklas waren pure verveling. Ik loop heel ruim voor op de stof en ik heb de leerlingen het grootste deel van de les laten leren voor een ander vak. Ik wist het anders ook niet meer...
Eindelijk weekend! Ik ben dit weekend helemaal alleen en dat is wel even wennen. Er staat nog wel genoeg op mijn lijstje wat ik wil doen (o.a. naar een open dag van de lerarenopleiding), maar het zal grotendeels ontspannen worden, zodat ik volgende week vol frisse moed kan werken. O ja, en ik moet nog even iets leuks bedenken voor volgende week in mijn brugklassen!

Liefs!

woensdag 5 maart 2014

Tip: Bereid je lessen goed voor (#36)

Op de lerarenopleiding leer je om je lessen tot in de puntjes voor te bereiden, inclusief formulieren van drie pagina’s lang, inclusief het opnoemen van de leerdoelen, inclusief het opsommen van de voorkennis en inclusief het noteren van je POP, je persoonlijk ontwikkelingsplan, oftewel: je aandachtspunten. Ik werd er moe van, maar ik snap de lerarenopleiding wel.
Hoofdstuk 9, tip 10: Bereid je lessen goed voor
Een goede voorbereiding is het halve werk. Een goede voorbereiding van de lessen geeft jou zekerheid. En die straal je uit. Daarmee versterk je je leiderschap.

Jong geleerd is oud gedaan, zullen we maar zeggen. Als je op de opleiding meteen al leert om lessen (tot in de puntjes) voor te bereiden, dan zal je dat later automatisch ook doen. Niet met hele schema’s, waarbij je elk gesproken woord gaat analyseren en reflecteren, maar de belangrijkste dingen neem je wel mee in de voorbereiding. Wat ga je die les doen? In welke werkvorm gaan de leerlingen aan de slag? Wat moeten de leerlingen die les geleerd hebben voordat ze het lokaal uitlopen? Bewust of onbewust, iedereen houdt zich daar mee bezig.

Ik merk het ook meteen als ik een keer een les niet heb voorbereid, bijvoorbeeld omdat ik een les ziek ben geweest en niet precies weet wat ik ga behandelen. Als ik niet weet wat de leidraad van de les is, raak ik de kluts kwijt. Ik weet echt niet wat ik aan het begin van de les moet zeggen tegen de leerlingen, ik weet niet in welke volgorde ik de theorie, de voorbeelden en het zelfstandig werken toe ga passen en ik struikel enorm over mijn woorden. Het is niet zo dat ik normaal gesproken elke zin van tevoren uitschrijf, zodat ik precies weet wat ik ga zeggen, maar ik zorg wel dat ik precies weet wat de belangrijkste dingen van de theorie zijn, welke voorbeelden ik kan gebruiken enzovoorts.

Zonder het voorbereiden van de lessen sta ik ook heel onzeker voor de klas, mede door de bovengenoemde punten. Het voorbereiden van een les kost niet heel veel tijd, maar je plukt er wel de vruchten van. Aan de ene kant doordat je zekerheid uitstraalt, zoals in de tip beschreven staat, maar aan de andere kant ook omdat het me de hele dag door op de been houdt. Als ik één les niet heb voorbereid, ben ik de rest van de dag uit mijn doen. En dat willen we niet hebben.

Liefs!