Nadat ik afgelopen maandag
een rustige dag had gehad (’s morgens had ik alle taken al voltooid) was is
bestand tegen een weekje werken. Het was de eerste week na de toetsweek en om
me heen zag ik iedereen in de stress wegens het nakijken. De cijfers moesten
voor een bepaalde tijd ingeleverd zijn en voor sommige collega’s was dat een
pijnlijke deadline. Wat ben ik toch blij dat ik dat soort dingen direct
afhandel, waardoor ik geen stress heb!
Op dinsdag hoefde ik maar
twee lessen en één studieles te geven. Om kwart voor elf ruimde ik mijn lokaal
op. Of ik vrij was? Nee, was het maar zo’n feest! Ik had ’s middags een studiedag.
Na de vorige drie hele leerzame studiedagen viel deze dag enorm tegen. De hele
middag hebben we gestemd op stellingen waar
we al een keer eerder een hele middag voor hebben moeten opofferen.
Nutteloos, saai, doelloos, onzinnig, niet-leerzaam. Ik kan er niet heel veel
meer van maken, behalve dat het een
heerlijk broodje kroket was die ik tussen de middag at, thanks!
Woensdag had ik een
nuttigere dag. Leuk is anders, maar toen ik in de trein naar huis zat, had ik
in ieder geval een hoop geleerd.
- Bij een klas moet je pas aan het einde van een les trakteren. Een het
begin van de les trakteren levert veel chaos op.
- Bij het teruggeven van proefwerken kun je de resterende minuten van
de les niets meer doen.
- Wanneer je bij een klas extreem veel vragen krijgt over een bepaald
onderdeel van het boek, moet je eerst zorgen dat de andere leerlingen rustig
aan het werk zijn. Geef ze vooral geen
vrijheid, want daar kunnen leerlingen uit de brugklas niet goed mee omgaan. En
leerlingen uit andere klassen waarschijnlijk ook niet.
- Geef leerlingen zelfvertrouwen als je een nieuw hoofdstuk begint wat
er akelig lastig uit ziet. Laat zien hoe simpel het is, desnoods met een
trucje, en de rest van het lesuur eten ze uit je hand.
Donderdag was een lange dag:
’s morgens om 8.15 starten en ’s avonds pas om 21.15 klaar. Nu moet ik
natuurlijk wel eerlijk toegeven dat ik ook nog drie tussenuren had en dat ik
tussen 15.00 en 19.00 ook niets heb hoeven doen. Het is alleen zo naar dat mijn
werk te ver van mijn huis af staat, waardoor ik niet even heen en weer kan.
’s Avonds stond ik weer voor een groep ouders te praten. Het was de
tiende avond dit jaar en ook meteen de laatste. Het zit erop! Ik vond het heel
leuk en nog veel leerzamer om te doen, maar ik ben ook wel een klein beetje
blij dat ik klaar is. De lange dagen zijn slopend! Volgend jaar ga ik dit dus
ook niet meer doen, omdat ik dan al één dag in de week ga studeren.
Vrijdag leek alles goed te
gaan. De leerlingen waren lief, er waren wat leerlingen uit mijn 2havo-klas
ziek, waardoor het heel rustig was in het lokaal, ik had leuke gesprekken met
de leerlingen en ik heb weer een lesuur bij een ander vak mogen zitten, omdat
de leerlingen daar gingen presenteren en daar was ik heel erg benieuwd naar.
En toen ging ik met de trein naar huis. Voor wie wel eens met de trein
reist: deze alinea zal waarschijnlijk heel herkenbaar zijn. Ik kwam op het
station en ik zag dat het hele informatiebord blauw was. Dat kan twee dingen
betekenen, vertraging of uitval. Het was mogelijkheid nummer 2. Na een reis om
de wereld – althans: zo voelde het – kwam ik na bijna twee uur thuis aan,
eindelijk!
Dit weekend zit volgepland met verjaardagen. Bij mij thuis is er een
verjaardag, wat betekent dat ik vandaag de hele dag in de keuken mag staan om
hapjes en taarten voor zondag voor te bereiden. Jeeej!
Ik wens iedereen een heel fijn
weekend!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten