Dagboek: Hatsjoe! (#30)

Wat een rare week. Het begon zo goed, maar met de dag werd het steeds erger. Gelukkig is het nu weekend, dus kan ik me een beetje oppeppen voor de komende week. Maar eerst nog even de afgelopen week nalopen!

Wat een heerlijk weer was het maandagochtend! Ik fietste naar de tramhalte, maar in de verte zag ik de tram al rijden. Die zou ik dus niet meer halen. Ik besloot op mijn gemak alvast naar de volgende halte te fietsen, maar ik genoot zo van de temperatuur dat ik meteen besloot door te fietsen naar het treinstation. Voordelen: geen extra reistijd (fietsend doe ik er net zo lang over als met de tram), gratis (dat scheelt toch weer €1,59 per enkele reis) en gezond. Nadeel: ik moest mijn fiets tussen honderden andere fietsen zetten. Gelukkig kon ik hem nog terugvinden!
Op mijn werk ging alles prima. Cijfers ingevoerd, toetsen nabesproken, de leerlingen geholpen met lastige opgaven en wat extra tijd besteed aan de leerlingen die een dramatisch cijfer hadden gehaald voor het vrij eenvoudig SO.

Dinsdag was een frustrerende dag. Althans, mijn les in 2havo. Ik startte die dag met een nieuw onderwerp: de inhoud van een prisma. Redelijk makkelijk als je het vergelijkt met een hoofdstuk over kwadratische vergelijkingen. Maar nee, zelfs het uitrekenen van de oppervlakte van een driehoek was al lastig. Oei. Ik ben benieuwd hoe dit hoofdstuk voor hen gaat aflopen.

Op woensdag werd ik wakker met een pijnlijke keel. Mijn stem klonk ook heel raar en zelfs mijn vriend twijfelde af en toe aan mijn geslacht. Ik leek wel een vent! De thee met honing heeft die dag helaas niet geholpen, want de volgende dag werd ik er weer mee wakker.

Donderdag en vrijdag waren voor mij verschrikkelijke werkdagen. Ik wilde me dolgraag ziekmelden, maar ik vind altijd dat ik dat niet kan maken. Ik wil niet achter lopen op de planning en zolang ik nog kan lopen, kan ik werken (vind ik). Helaas was dat een slechte beslissing dit keer. Mijn stem klonk steeds vreemder, het deed pijn als ik ging praten en daarbij kreeg ik ook nog een verkoudheid erbij. En dit alles bovenop de vermoeidheid waar ik al drie weken mee rondloop.

Kortom: het is tijd voor de meivakantie. Helaas laat dat nog één week op zich wachten. Normaal gesproken gaat een lesweek redelijk snel voorbij. Helaas zal ik dat idee de komende week niet ervaren. Wegens allerlei bovenbouwgedoe ben ik een week uit mijn lokaal verbannen. De zestien lesuren van komende week moet ik daardoor in elf verschillende lokalen geven. Bah!

Liefs!