Dagboek: Eindelijk (#7)

Eindelijk.

Eindelijk kan ik positief zijn. Eindelijk heb ik weer iets leuks te vertellen. Eindelijk zit ik weer goed in mijn vel. Eindelijk!

De weken dat ik in een dip zat leek oneindig te duren. Ik vind het ook heel gek dat dit pas mijn zevende dagboek is, want het lijkt alsof ik er al maanden op heb zitten. Volgens mij is dit de eerste keer dat ik het tegengestelde van ‘de tijd vliegt’ omschrijf.

Alhoewel, deze week ging best snel. Maandag voelde ik me zo goed, dat ik weer zin had om naar mijn werk te gaan. Ik had zin om mijn leerlingen weer te zien, mijn collega’s te zien, alle klusjes te doen enzovoorts. Ik ben dan ook heel blij dat mijn dag dinsdag enorm goed verliep. Anders had ik waarschijnlijk direct weer teruggevallen in mijn dip. Dinsdagochtend begon ik met de klusjes, om twaalf uur gaf ik mijn eerste les en twee uur later was ik al klaar. Kijk, dat zijn roosters waar ik gek op ben.

Ook woensdag was een dag die ik een lange tijd niet had gekend. Ik gaf vijf lesuren, maar het verschil met de afgelopen weken is dat er één tussenuur (en twee pauzes) tussen zaten. Het is niet te omschrijven hoe rustgevend dat is. Even een uurtje op adem komen. Even een uurtje alles laten bezinken. Fijn!

Terwijl ik dit schrijf word ik aangesproken door een collega. ‘Ik vind het zo leuk om te zien dat jij altijd dezelfde rust uitstraalt. Iedereen ziet er hier gespannen uit, maar jij bent altijd kalm.’ Hij had me vorige week mee moeten maken – ha ha!

Tegen de donderdag zag ik wel op. ’s Morgens om half acht arriveren op mijn werk en ’s avonds pas om half tien vertrekken naar huis. Ik heb een paar avonden in het jaar een extra klusje en dat is ontzettend leuk en leerzaam (spreken voor honderd mensen!), maar het zijn wel lange dagen…

… en met mijn nieuwe rooster ben ik ook op vrijdag niet meer vrij. Oei, dat was pijnlijk! Die wekker kwam die ochtend wel erg vroeg. Gelukkig had ik het vrijdag rustig. Drie klassen een SO en de rest van het uur heb ik de leerlingen in stilte laten werken. Heerlijk!

Ik heb nu vakantie. Even een weekje herfstvakantie. En ik moet zeggen dat het toch wel heel fijn is dat ik nu met een goed gevoel de week afsluit en dat ik positief de vakantie in ga. Ik hoop vanaf nu alleen nog maar leuke dingen te schrijven. Ik kan niets beloven, maar ik doe mijn best!

Liefs!