Want stress, dat
is toch wel hoe ik deze week in één woord zou kunnen omschrijven. Het begon op dinsdag, toen ik rond half zes thuis
kwam van een lange, moeizame dag. Eerst voorbereidend werk, daarna twee lessen
en vanaf 11 uur ’s morgens een ontzettend saaie studiedag. Saai, maar toch ook
wel inspirerend. Want toen ik op weg naar huis was, kwamen de ideeën één voor
één in mijn hoofd. En die gingen er ook niet meer uit. Thuis besloot ik eerst
alles van me af te schrijven. Ik wilde al mijn blogideeën op een rijtje hebben,
ik wilde mijn plannen uitwerken en ik wilde een overzichtje hebben met wat ik
deze week allemaal nog moest doen. En dat laatste… Daar ging het mis.
Ik vind het
altijd heel fijn om een to do-lijst te maken. Het schept rust, het geeft me houvast,
het is een fijn overzicht voor mezelf. Ik weet soms niet hoe ik de dag moet
doorkomen als ik geen lijstje heb gemaakt. Maar dat lijstje van dinsdag… Wow!
Ik gebruikte er anderhalve pagina voor en dan stonden er nog niet eens de
huishoudelijke taken op. Het is moeilijk uit te leggen wat er toen in mijn
hoofd gebeurde, maar het leek alsof er iets knapte. Hoe ga ik al die dingen
afhandelen vóór donderdag? Ik wilde niet meer. Niet meer naar mijn werk, geen
stomme klusjes, niet meer nakijken, geen cijfers invoeren. Ik wilde mijn pauzes
niet meer doorbrengen met collega’s om een beetje gezellig te doen – terwijl ik
me zó klote voelde, ik wilde niet meer aardig doen tegen de leerlingen, ik
wilde niet meer koken, ik wilde de was niet meer doen. Ik wilde niets.
Woensdag en
donderdag heb ik vrijwel de hele dag met hoofdpijn rondgelopen. Ik weet niet
meer hoe ik de lessen heb gegeven. Ik weet niet meer wat er goed of fout ging.
Ik heb geen idee hoe ik überhaupt de energie heb gehad om naar mijn werk te
gaan.
Heel even was ik
bang om weer terug te vallen naar het diepe dal waar ik een tijdje terug ook in
heb gezeten. Het ging ineens allemaal zo snel. Het was zelfs zo erg dat ik
donderdag op de weg terug naar huis tranen in mijn ogen kreeg bij het idee dat
ik dinsdag weer naar mijn werk moet. Het idee dat ik weer zo’n lijstje moet
maken met dingen die moeten gebeuren…
Ik weet wel
waarom het allemaal zo verkeerd is gelopen. Ik kan niet tegen stress. Ik heb
mijn rust nodig. Niet alleen ’s nachts, maar ook overdag. Zeker overdag. Met
mijn huidige rooster zit dat er niet in. Op dinsdag valt mijn rooster nog mee –
als ik geen studiedag heb waarbij ik van 11.00 tot 16.00 mijn ogen en oren open
moet houden en mijn hersens moet kraken. Mijn rooster op woensdag en donderdag
daarentegen is niet zo leuk. Op woensdag geef ik zes lesuren achter elkaar, op
donderdag zijn dit er zeven, gevolgd door een vergadering. Natuurlijk, er zijn
pauzes. Maar doordat ik geen enkel tussenuur op deze dagen heb, moet ik de
pauzes gebruiken voor rotklusjes. Praten met de leerlingen, stencils kopiëren,
toetsen printen enzovoorts. Het komt er dus op neer dat ik van 7.15 uur ’s
morgens (want dan begint het werken voor mij al) tot ’s middags 14.15/16.00 aan
één stuk door bezig ben. Noem me een aansteller, maar dit houd ik niet vol.
Echt niet.
Drie dagen
werken, vier dagen vrij lijkt ideaal. En in die vier dagen vrij kom ik echt wel
tot rust. Maar ik vraag me af of het opweegt tegen de drie stressvolle dagen
die ik heb. Drie dagen die bestaan uit vroeg opstaan, lang werken, boodschappen
doen, koken en, zodra ik heb gegeten, slapen. Daarom heb ik nu al, na een
maand, al besloten dat dit moet veranderen. Bij de eerstvolgende grote
roosterwijziging, in januari, ga ik vier dagen in de week werken. Eindelijk
weer tussenuren. Eindelijk weer genoeg tijd om tussen de lessen door adem te
halen. Eindelijk weer tijd om te genieten van het lesgeven.
Want ja, dat
lesgeven wil ik nog zeker wel een flink aantal jaren blijven doen!
Liefs!
P.S. Het zou
leuk zijn om op mijn blog alleen de leuke dingen van het onderwijs te laten
zien, maar helaas zitten er ook minder leuke kanten aan. En daar schrijf ik ook
over… Ik had ook graag gewild dat ik deze week een positief stukje kon
schrijven. Volgende week weer een kans!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten