Halverwege juni - tegen het einde van het schooljaar dus - begon ik met het schrijven van deze blogpost. Het stond opgeslagen als concept. Toen ik er op klikte, zag ik dat ik halverwege een zin gestopt was. Kwam mijn vriend thuis? Ging mijn telefoon af? Ik weet niet waarom het abrupt ophield. Maar omdat ik de tekst (en de boodschap) toch wel interessant vond, schrijf ik het stuk nu af en plaats ik het dit keer wel!
Een situatie die ik de laatste tijd meerdere keren heb meegemaakt, waren de slechte resultaten in de klassen. De zomervakantie komt er aan, de leerlingen zijn het schooljaar zat, ze zijn toe aan heel veel vrije dagen... Natuurlijk zijn dit allemaal excuses om hun belabberde cijfers goed te praten. Negen van de tien keer vind ik hun onvoldoendes nog erger dan de ze het zelf vinden, maar toch heb ik de afgelopen tijd met herkansingen gestrooid. Om de leerlingen blij te maken met een beter cijfer? Nee. Om mezelf blij te maken met betere resultaten in mijn klassen? Nee. Waarom dan wel?
Een situatie die ik de laatste tijd meerdere keren heb meegemaakt, waren de slechte resultaten in de klassen. De zomervakantie komt er aan, de leerlingen zijn het schooljaar zat, ze zijn toe aan heel veel vrije dagen... Natuurlijk zijn dit allemaal excuses om hun belabberde cijfers goed te praten. Negen van de tien keer vind ik hun onvoldoendes nog erger dan de ze het zelf vinden, maar toch heb ik de afgelopen tijd met herkansingen gestrooid. Om de leerlingen blij te maken met een beter cijfer? Nee. Om mezelf blij te maken met betere resultaten in mijn klassen? Nee. Waarom dan wel?
Er is bij mij maar één reden om een herkansing te geven: ik wil dat de leerlingen de stof nog eens bekijken.
Toen ik pas net voor de klas stond, interesseerde het me nooit zo. "Slecht cijfer? Ach, haal je cijfer maar op met de volgende toets. Een onvoldoende? Joh, dit onderwerp komt toch pas volgend jaar weer terug, tegen die tijd vraag je maar extra uitleg aan die docent." Tegenwoordig denk ik daar wel anders over. Als een leerling de basis niet beheerst, zal het volgend jaar echt niet beter gaan. In tegendeel. Maar moet je daarom een leerling altijd een herkansing bieden? NEE! Door de leerling een herkansing te geven, krijgen zij het idee dat ze (hier stopte ik de volgende keer met schrijven, cliffhanger!) altijd een tweede kans krijgen. Maar het leven is hard: tweede kansen liggen niet voor het oprapen. Die moet je verdienen.
Het werken naar de herkansing toe zie ik dan ook als een veel belangrijker moment dan de herkansing zelf. Dat zeg ik natuurlijk niet tegen de leerlingen, bij wie het vaak om het cijfer gaat. Om de leerling ook echt aan het werk te zetten, mogen ze een herkansing alleen maken onder één belangrijke voorwaarden: ze krijgen een flink aantal opgaven mee en deze moeten ze maken, nakijken, verbeteren en bij mij inleveren. Doen ze dit niet of niet op de afgesproken dag? Pech.
Liefs!
Het werken naar de herkansing toe zie ik dan ook als een veel belangrijker moment dan de herkansing zelf. Dat zeg ik natuurlijk niet tegen de leerlingen, bij wie het vaak om het cijfer gaat. Om de leerling ook echt aan het werk te zetten, mogen ze een herkansing alleen maken onder één belangrijke voorwaarden: ze krijgen een flink aantal opgaven mee en deze moeten ze maken, nakijken, verbeteren en bij mij inleveren. Doen ze dit niet of niet op de afgesproken dag? Pech.
Liefs!
P.S. Geef jij wel eens een herkansing? Zomaar, of ook met bepaalde voorwaarden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten