dinsdag 12 juni 2012

De sollicitatie

Ik hoop dat dit een once-in-my-lifetime was, want ik was van tevoren stikzenuwachtig. Dat begon overigens al toen ik werd gebeld naar aanleiding van mijn sollicitatiebrief. Ik zag op mijn telefoonscherm een onbekend nummer, dus ik wist meteen al hoe laat het was.
“Goedendag, met (naam van de rector) van (schoolnaam),” zei hij. “Ik bel naar aanleiding van uw brief.”
“Eh… Goedemiddag,” stotterde ik en ik besefte ineens dat het pas tien uur ’s morgens was. “Morgen, bedoel ik. Goedemorgen.”
En op dat moment wist ik het zeker: wat er ook ging gebeuren, ik zou niet aangenomen worden. Niet eens omdat ik geen ervaring heb, of omdat ik mijn diploma nog niet heb. Nee, omdat ik een enorme kluns ben die niet goed uit haar woorden kan komen.
Ondertussen vertelde de rector verder, maar de helft verstond ik er niet eens van. Ik was alleen maar bezig met in mezelf mompelen wat een enorme doos ik toch ben.
“…dus ik zou een afspraak willen maken voor volgende week dinsdag,” hoorde ik hem ineens zeggen.
“Prima, prima,” zei ik. Ik weet zelf ook niet waarom ik dat twee keer zei.

De avond voor het sollicitatiegesprek heb ik urenlang lopen zoeken op Google. Wat moet ik verwachten, wat moet ik aantrekken, wat voor make-up moet ik opsmeren, welke vragen gaan ze stellen, wat moet ik meenemen?
(Vooral dat laatste is wel grappig trouwens. Ik las dat je een notitieboekje mee meest nemen, uiteraard met een pen. Tijdens het gesprek legde ik het notitieblok open op tafel met de pen ernaast. Bovenaan de bladzijde had ik – in sierlijke letters – “Sollicitatiegesprek” geschreven. Meer staat er nu nog steeds niet in. :-))
Na ongeveer drie uur wist ik het antwoord op alles wat ik wilde weten. Qua kleding moest ik vooral zorgen dat het netjes was, vrij van kreukels, vlekken en kleerscheuren. Er mocht niet teveel bloot worden gegeven. Ook was iets roods not done. Rood schrikt af, of iets dergelijks. Daarintegen was zwart of blauw wel een geschikte kleur. Dat kwam goed uit, want er hing al een zwart/blauw jurkje op me te wachten. Qua make-up was het ook makkelijk. Make-up mag, maar absoluut niet te veel. Daar ben ik zelf gelukkig ook niet van, dus mijn dagelijkse make-up voldeed prima aan de eisen. Wat betreft het meenemen van spullen: ik heb helemaal niets nodig gehad. Het notitieboekje was dus overbodig, er werd niet gevraagd om diploma’s, ze wilden (nog) geen volgende afspraak plannen en ook vroegen ze niet om een legitimatiebewijs.

Het voorbereiden op het gesprek was wel lastiger dan ik had verwacht. Op internet zijn er veel sites te vinden waarop vragen staan die je kunt voorbereiden. Waarom wilt u bij dit bedrijf komen werken? Wat heb je te bieden? Wat zijn je goede eigenschappen? Wat zijn je minpunten? Wat zijn je verdere ambities (binnen het bedrijf)? Waarom zouden we voor jou kiezen, in plaats van voor iemand anders?

Aan het eind van de avond kende ik alle vragen én antwoorden uit mijn hoofd. ’s Avonds oefende ik nog even met mijn vriend en ik zei wel honderd keer tegen mezelf dat het me ging lukken. Ik had dan misschien een slechte start gemaakt, maar mijn voorbereiding wel goed. Dat kon elkaar compenseren. Toch?

Hoe het uiteindelijk is afgelopen, is te lezen in de volgende log. Voordat ik afsluit, eerst nog mijn tips tijdens het voorbereiden:

-       Zorg ervoor dat je je kleding de avond van tevoren aan bij elkaar zoekt. Controleer alles op gaten, vlekken en kreukels en kijk of alles bij elkaar matcht. In het onderwijs nemen ze je aan op je kwaliteiten, niet op je uiterlijk, maar een eerste indruk is tijdens een sollicitatiegesprek erg belangrijk!
-       Bereid vragen goed voor, zodat er geen lange denkpauzes vallen tijdens het gesprek. Vragen die je kunt verwachten hebben te maken met je positieve kanten, je negatieve kanten en je ervaring. Vraag jezelf ook goed af wat jij te bieden hebt voor de school en waarom ze jou moeten aannemen, in plaats van iemand anders.
-       Pak de avond van tevoren je tas in. Je hebt het dan misschien niet nodig, maar spullen die eventueel handig zijn om bij je te hebben zijn een agenda, een pen, eventueel een notitieboekje, je sollicitatiebrief (met bijgevoegd een CV), de vacature en een spiegeltje. Controleer voordat je het gebouw binnengaat nog even je tanden, het zou toch zonde zijn als je ontbijt of lunch nog ergens tussen je tanden verstopt zit. Kauwgom of pepermunt is ook handig, alles draait tenslotte om een eerste indruk.
-       Doe research naar het bedrijf! Wat is de missie van het bedrijf? Waarom vind je dat je daarbij past? Het is handig om de antwoorden op de vragen zo te geven dat de mensen tegenover je het idee hebben dat jouw lesstijl past bij het onderwijs van de school.
-       Te laat komen is een no go. Mijn vader zegt altijd: “Beter een uur te vroeg dan een minuut te laat.” Solliciteer je ergens waarvan je geen flauw idee hebt waar het gebouw staat? Oefen de route, zodat je in ieder geval niet kunt verdwalen. Ga je met het openbaar vervoer? Houd rekening met vertragingen! Weet je van jezelf dat je altijd overal te laat komt? Noteer in je agenda het afgesproken tijdstip minus een half uur. Ben je een kluns in het vinden van de weg (zoals ik)? Gebruik de app “Maps” van je smartphone en je vindt het gegarandeerd. Mits de accu is opgeladen, uiteraard.

Voor iedereen die ooit nog gaat solliciteren: sterkte! ;-)

Liefs!

1 opmerking:

  1. Ik had ooit een sollicitatiegesprek op een school en SERIEUS! ik ging RUIM op tijd van huis. Fluitend fietste ik langzaam door de straten want ik had toch tijd zat. Toen had mijn band er in ene geen zin meer in. Dus ik slenterde op mijn gemak naar de fietsenmaker, want ik had nog steeds tijd zat. Fiets achter gelaten en doorgelopen naar het station. Trein genomen en ineens bedacht ik dat ik een andere route wilde nemen dan de routeplanner had aangegeven op internet. Toen kwam de tram veels te laat en ik wist eigenlijk ook niet PRECIES waar de school was. Uiteindelijk veeeuuuls te laat aangekomen, maar wel gebeld dat zo'n beetje alles wat je je kan bedenken tegenzat.

    Tijdens het gesprek was ik super ontspannen, want ik wist immers dat ik de baan TOCH niet zou krijgen, omdat ik veels te laat was, dat is een NO NO. Maar een uur later werd ik gebeld dat ik het geworden was!!! Ik denk dat mijn zenuwen ZO gesloopt waren dat ik een hele rustige aangename indruk maakte!! Gelukje bij een (stom) ongelukje!

    BeantwoordenVerwijderen