De diploma-uitreiking

O, help, waar moet ik beginnen? Allereerst: vorige week heb ik absoluut geen leuke week gehad. Het had een feestelijke week moeten worden; mijn diploma-uitreiking stond op het programma en ik had, samen met twee anderen, een feestje georganiseerd om te vieren dat we klaar zijn met mijn studie. Uiteindelijk is het allemaal in het water gelopen. Wegens privéredenen heb ik het feest moeten cancellen en was mijn diploma-uitreiking alles behalve een feest.

Voor mijn blog noteer ik ruim van tevoren de onderwerpen waar ik het in een week over wil hebben. Deze week stond er een post over mijn ervaringen op het programma en op vrijdag had er een leuk stukje moeten staan over mijn diploma-uitreiking. Omdat ik niet graag van mijn planning afwijk, ga ik toch proberen om iets leuks te schrijven over mijn diploma-uitreiking.

Ik had mijn diploma-uitreiking heel anders voorgesteld. Ten eerste waren er slechts dertien studenten die werden toegesproken, heel iets anders dan de tweehonderd (?) die werden toegesproken bij de uitreiking van mijn vriend. Dat we nu met een hele kleine groep waren, had wel als voordeel dat iedereen een lange toespraak kreeg waar meer diepgang in zat. Ik heb eens een diploma-uitreiking gezien waarbij iedereen in drie woorden werd samengevat, omdat er geen tijd was voor lange toespraken. Dan is mijn diploma-uitreiking toch wel even wat anders. Het nadeel vond ik wel dat ik elf van de dertien studenten niet kende. Ik heb dus elf toespraken aan moeten horen over studenten die ik nooit eerder heb gezien en als alle toespraken zeker wel vijf minuten duren, kan dat saai worden. Erg saai. Ik was als eerst aan de beurt en geloof me: ik had heel graag halverwege weg willen sneaken. Ik zat ook het dichtst bij de deur, waardoor de verleiding extra groot was. De reden dat ik toch ben blijven zitten, naast respect voor de anderen uiteraard, is dat er een drankje en een hapje beloofd werd. ;-)

Wat een tegenvaller was dat uiteindelijk. De hapjes bestonden uit een paar toastjes die er niet heel lekker uitzagen. En ik maar hopen dat er bitterballen zouden staan…

Ik had verwacht dat mijn diploma-uitreiking een heel ander gevoel zou geven. Alsof ik nu echt klaar ben met mijn studie. Dat gevoel heb ik nu nog steeds niet. Ik denk dat dat gevoel pas komt als ik eenmaal bezig ben met mijn baan en ik daarnaast geen huiswerk en scripties meer hoef te maken. Pas dan heb ik het hoofdstuk “De lerarenopleiding” volledig afgesloten.

Liefs!