Update: Hoe is het als beginnend docent?

Ik denk dat dit de ideale dag is om deze blog te schrijven. Ik heb vandaag een ontzettend fijne dag achter de rug en eigenlijk staat deze dag symbool voor de afgelopen elf weken op mijn nieuwe werk. Want na zo’n lange periode wordt het tijd voor een update. Hoe is het nu als beginnend docent en wat ervaar ik als de grootste verschillen met toen ik nog een stagiaire was?

Het grootste verschil tussen vroeger en nu is dat mijn onzekerheid enorm is gedaald. Vroeger – dat wil zeggen: nog geen half jaar geleden – werd ik om bijna elke opmerking onzeker, of het nu positief of minder positief bedoeld was. Als er maar tegen me werd gezegd dat ik iets moest veranderen, dan had ik een vreselijke dag. Shit, dacht ik dan, ik doe het weer niet goed. Nu krijg ik dat soort opmerkingen niet meer dan dat heeft een enorm positieve invloed op me.

Ik straal meer. Ik merk dat ik een stuk meer lach voor de klas dan vroeger. Waarschijnlijk komt dat doordat ik niet het idee heb dat ik altijd wordt gecontroleerd. Want zo zag ik de begeleiding vaak. Als een controle of ik het allemaal wel goed deed. Nu heb ik het idee dat ik “legaal” mag lachen voor de klas. Dat ik mijn werk met een lach en een grapje mag combineren. En dat ik nu legaal mag stralen voor de klas heeft ook een positieve uitwerking op de band met de klas. De leerlingen zeggen me nu niet alleen meer gedaan in het lokaal, maar ook buiten op het schoolplein of in de wandelgangen.

Ik heb geen huiswerkopdrachten meer te doen thuis, wat betekent dat ik veel meer vrije tijd over houd. Als ik ’s middags, ergens tussen twee en vijf, thuis kom, dan kan het relaxen beginnen. Ik heb geen huiswerk meer, geen verslagen meer die nog even af moeten en ik hoef niet meer te leren voor tentamens. En hoewel ik gek ben op het schrijven van verslagen en het leren voor tentamens (echt!), vind ik tv kijken, boeken lezen en andere dingen doen toch wel een stuk fijner!

Ik hoef me niet meer te verantwoorden tegenover mijn begeleiders. “Waarom pakte je dit op deze manier aan en niet op die andere manier?” of “je had hem beter op de gang kunnen zetten in plaats van dat je alleen een waarschuwing geeft” zijn twee dingen die ik nu niet meer te horen krijg. En zo zijn er nog vele opmerkingen die ik in het verleden wel vaak hoorde, maar die ik in de toekomst waarschijnlijk niet heel veel meer ga horen. Ik hoef niet meer uit te leggen waarom ik denk dat manier A beter werkt dan manier B of waarom ik de ene leerling wel strafwerk heb gegeven en de andere leerling niet. Het is mijn lokaal, dus er gelden nu mijn regels. Dat weet ik, dat weten de leerlingen en dat weten mijn collega’s ook.

Over collega’s gesproken, ook dat gaat een stuk beter. Ik voel me nog steeds wel “de nieuweling”, maar “de stagiaire” ben ik niet meer en zo voel ik me ook niet meer. Het contact met de collega’s gaat een stuk beter dan op mijn stages en ik denk dat het in de toekomst, als ik me wat meer op mijn gemak voel, nog beter zal worden.

Kortom, ik vind het heerlijk om nu eens echt aan het werk te zijn als beginnend docente. Natuurlijk, ’s morgens zou ik wel eens willen dat ik langer kon blijven liggen, op vrijdag kijk ik enorm uit na het weekend en na een paar weken mag de vakantie wat mij betreft wel beginnen, maar er zijn gelukkig meer dan genoeg momenten waarop ik denk dat ik de leukste baan van de wereld heb.

Liefs!