Citaat: Als angst je raadgever is dan ben je fout bezig

Er wordt gezegd dat er in chicklits weinig diepgang zit. Niets is minder waar. Als je zo tussen de regels doorleest, kun je er hele wijze (levens)lessen uithalen. Onlangs las ik een boek waarin ook zo’n mooi citaat in geschreven stond.

Als angst je raadgever is dan ben je fout bezig.

Ik las de zin, en nog een keer, en nog een keer, en dacht: jeetje, wat hebben ze daar gelijk in! Ik besefte ineens dat ik veel werkgerelateerde keuzes op basis van angst maak. Ik zou het bijvoorbeeld heel leuk vinden om meer werkvormen uit te proberen. Ik zou het leuk vinden om diepgaande gesprekken met collega’s te voeren. Ik zou me ook wel eens willen mengen in een discussie waar ik een mening over heb. Maar, gaat er dan in mijn hoofd om, wat als ze dat gek vinden? Wat als mijn les niet loopt zoals ik zou willen? Wat als de leerlingen totaal niet zitten te wachten op een activerende les?

Mijn grote angst is namelijk wat de anderen van me zullen denken. Ik weet dat het natuurlijk helemaal niets uitmaakt om eens een andere mening te hebben dan anderen, dan het niet erg is om een keer een les te geven die niet gaat zoals ik wil dat hij verloopt etc. Toch blijft het hele idee tussen mijn oren zitten. Dat is ook de reden dat ik dat allemaal maar voor me uit schuif. “Aan het eind van het hoofdstuk verzin ik wel een leuke werkvorm,” zeg ik dan tegen mezelf. Tegen de tijd dat het hoofdstuk is afgelopen ben ik dat allang weer ‘vergeten’. Dat komt nog wel…  

Gisteren was dus (eindelijk!) het moment aangebroken dat ik een activerende werkvorm toepaste in mijn brugklaslessen. Woensdag was ik een dagje vrij en ik was alleen thuis. De verveling sloeg een beetje toe en ineens bedacht ik me dat ik voor bij het huidige hoofdstuk wel een leuke werkvorm kon toepassen. Ik zit nu in een hoofdstuk met veel woorden en begrippen, dus dat vraagt om iets leuks. Een quiz!

Zo gedacht, zo gedaan. Binnen no time had ik een mooie quiz gemaakt in powerpoint. De volgende dag, gisteren dus, was het tijd om het uit te voeren. En nu vraag ik me toch wel af waarom ik dit niet gewoon vaker doe. Het kost iets meer voorbereidingstijd, maar verder zijn er alleen maar positieve punten te vinden.

Vanaf nu probeer ik mijn beslissingen niet meer minder vaak te maken op basis van mijn angst, maar op basis van verstand of gevoel. Eens kijken hoe het lesgeven dan is!

Liefs!