10 gedachten... voor het ziekmelden

Ik ben af en toe een enorme twijfelaar. Vooral afgelopen maandagavond en dinsdagochtend. Ik had maandagochtend en maandagmiddag een enorme scooterrit gemaakt, maar doordat ik (waarschijnlijk) hooikoorts heb, begon alles te jeuken. Mijn ogen brandden als een gek en ik kon er maak niet vanaf blijven. Mijn neus begon ook te irriteren en… nou ja, dat was gewoon heel irritant.

Dus maandagavond begon het, dinsdagochtend ging ik er nog even mee door. Zal ik me ziekmelden of niet? Hieronder tien gedachten die door mijn hoofd gingen voordat ik eindelijk de knoop doorhakte.

1. Ziekmelden? Waarom? Ik kan nog lopen, nog praten, nog denken…

2. Aaaarggg, wat een vervelende kriebels!
3. Als ik me ziek meld, hebben al mijn klassen een tussenuur. Dat is niet echt leuk voor ze…
4. Wat maakt het uit? Het is ook niet leuk voor ze als er iemand voor de klas staat die om de minuut moet niezen en die elke keer in haar ogen zit te wrijven.
5. Ik durf me niet ziek te melden. Ik weet niet wat ik moet zeggen aan de telefoon. “Sorry, ik kom niet werken, ik heb hooikoorts”? Ik ben lang niet de enige met hooikoorts en al die anderen werken wel gewoon.
6. Heb je enig idee hoe vaak andere docenten zich ziekmelden om niets? Van één dag niet werken vergaat de wereld niet hoor.
7. En bovendien, Elseline: je ziet er niet uit met die dikke ogen.
8. Ik vind het eng om mijn baas te bellen. Wat als hij me uitlacht? Wat als hij zegt dat ik wel gewoon moet komen werken?
9. Aaaarggg, mijn oog! Stop. Met. Jeuken!
10. Oké, ik meld me niet.

Het heeft enorm geholpen om een dagje thuis te zitten. Doordat ik niet naar buiten ben geweest, gingen al die kriebels weg en was ik ook minder erg aan het niezen. Toen ik ’s avonds boodschappen ging doen, zette het weer op. Toen wist ik het zeker: hooikoorts. Vanochtend ben ik naar de dokter gegaan. Ik heb pillen meegekregen (die nu al werken, want ik heb geen jeuk meer!) en ze hebben mijn bloed afgenomen. Volgende week krijg ik de uitslag.

Liefs!