Als ik deze stijgende lijn, of dalende lijn – het is maar
hoe je het bekijkt, voort blijf zetten, komt mijn vierhonderdste blog rond het
begin van het nieuwe jaar online. En dat zou heel goed kunnen. Voorheen ‘deed
ik altijd maar wat’ qua het inplannen van mijn blogs. Ik schreef over een onderwerp
wat in me op kwam en dat zette ik online. Nu heb ik iets heel anders bedacht.
In de zomervakantie kwamen er ineens zoveel ideeën in mijn hoofd, dat ik alles
ben gaan inplannen. Ik weet nu precies wat ik wanneer op mijn blog wil zetten.
Ik hoef het alleen nog maar even te schrijven, alsof het niets is.
Niet alleen in de zomervakantie kreeg ik ideeën. Ook in de
eerste weken van het nieuwe schooljaar kwamen de onderwerpen te pas en te onpas
in me op. De meeste heb ik op kunnen
schrijven en onthouden, maar er zijn ook heel wat ideeën verloren gegaan.
Daarom heb ik nu altijd een notitieboekje bij de hand… De geweldige ideeën
kwamen trouwens pas echt bij de studiedag van deze week. Het onderwerp van de
dag was echt niet zo interessant. Het was zelfs zo onduidelijk wat het
onderwerp was dat ik me meerdere keren heb afgevraagd waar het nu eigenlijk
naar toe ging. Maar tussen al het gebrabbel door, hoorde ik toch wel wat
interessante dingen. Citaten, ideeën, tips, betekenisvolle woorden enzovoorts.
Gelukkig had ik pen en papier bij de hand. Iedereen dacht dat ik fanatiek
aantekeningen aan het maken was, maar in feite schreef ik wat onderwerpen op om
over te schrijven. De schade na vijf uur luisteren? Dertien nieuwe blogposts.
Ik moet ze nog wel schrijven, maar ze zitten al helemaal uitgewerkt in mijn
hoofd.
Maar… Waar plan ik al deze dertien posts in, als mijn
planning al bestaat uit gemiddeld vijf blogs per week? Mijn hoofd zit nu zo vol
met inspiratie dat ik het liefst alle dertien onderwerpen nu uittik, maar qua
tijd gaat dat niet heel goed lukken.
Om een lang verhaal kort te maken: het gaat goed met mijn
blog. De inspiratie is er in ruimvoldoende mate, de zin om te schrijven is er
absoluut. De statistieken zijn minder rooskleurig, want waar ik eerst nog
minimaal honderd tot honderdvijftig pageviews per dag had, zijn het er nu met moeite veertig. Een beetje jammer,
maar gelukkig zijn de bezoekers niet de hoofdreden van mijn blog.
Het enige wat ik nu nog nodig heb is tijd. Tijd om te
schrijven. Je zou toch denken dat het vinden van tijd geen probleem is bij
iemand die slechts drie dagen in de week werkt…
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten