Oudergesprekken

Vorige week stond centraal om de oudergesprekken. Twee avonden lang was de kantine van de school omgetoverd tot een zaal met vijftig tafels; de ene kant van de tafel voor de docent en de andere kant voor de tafel voor de ouder(s) en eventueel de leerling.

Ik had dit jaar zes gesprekken, verdeeld over drie dagen. De gesprekken vielen me dit jaar alles mee. Natuurlijk komt dat omdat ik al wat ervaring had van vorig jaar. De eerste keer is altijd het spannendst, daarna zwakt die spanning wel af. Daarnaast heb ik nu ook meer contact met de ouders, doordat ik maandelijks voor een grote zaal vol ouders sta te spreken. Vooraf, in de pauze en achteraf komen de ouders een praatje maken en dat helpt een hele boel bij het verminderen van mijn zenuwen.

De inhoud van de gesprekken was voor de ouders ongetwijfeld ook een stuk waardevoller. Door alles wat ik van collega’s hoor, weet ik veel beter wat ik moet zeggen bij zo’n gesprek. Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik voorzichtig moet zijn over de uitspraken over de richting van een leerling. Ouders willen nu al weten of ik denk dat hun kind naar het VWO kan. Hier moet ik terughoudend in zijn, want als het uiteindelijk niet lukt, kunnen de ouders met uitspraken gebruiken tegen de mentor. ‘Maar mevrouw Snelten zei dat het wel kan.’

Dit jaar had ik twee gesprekken met ouders die alleen langskwamen om even kennis te maken. De kernvakken worden de komende jaren erg belangrijk, dus het is niet gek dat ouders langsgaan bij de docenten van Nederlands, Engels en wiskunde. Het waren precies de ouders van leerlingen die heel goed staan voor wiskunde. Van tevoren vroeg ik me enorm af waarom ze zouden komen; als het niet aan de cijfers ligt, zal het wel aan mijn lesgeven liggen, dacht ik. Gelukkig vielen deze gesprekken achteraf dus enorm mee.

Ook dit jaar had ik me weer goed voorbereid voor de gesprekken. Sterker nog; ik had nog meer voorbereiding! Ik heb er al vaker over geschreven, maar de leerlingen die onvoldoende hebben gescoord voor een wiskundetoets, krijgen van mij een vragenlijst mee. Daarnaast kopieer ik ook hun toets. Deze twee kwamen bij drie van de zes gesprekken erg goed van pas.

Ik twijfelde eerst nog heel erg of ik door wilde gaan met het kopiëren van de toetsen, omdat het erg veel tijd in beslag neemt. Ik heb namelijk ook bij iedere leerling opgeschreven wat er mis ging. Omdat ik zie dat ik er zelf baat bij heb om die toetsen nog eens door te nemen, blijf ik dit zo voortzetten. Het noteren van de fouten laat ik zitten, omdat ik hier geen gebruik van gemaakt heb. Dit kan ik ook doen bij het voorbereiden van de toetsen.

Liefs!