Zo positief als ik de afgelopen twee zaterdagen ben geweest in mijn dagboekposts, zal ik nu niet zijn. Niet dat ik niet tevreden ben over de afgelopen week - in tegenstelling! - maar het lijkt ineens normaal te worden dat alles zo goed gaat. Hopelijk sluipt dat gevoel er niet in, want dat is natuurlijk niet de bedoeling!
Over afgelopen dinsdag heb ik een 'Een dag uit mijn docentenleven' geschreven. Deze komt pas komende week online, maar ik zal er nog even heel kort iets over toelichten. 's Middags had ik de Wiskunde Olympiade, waardoor ik de hele dag druk was met dingen kopiëren, printen en regelen. Uiteindelijk heb ik het best naar mijn zin gehad, maar ik had er toch wel wat anders bij voorgesteld.
Ik weet niet wat ik woensdag had, maar het eerste lesuur kreeg ik die glimlach maar niet van mijn gezicht. Ik deed vrolijk tegen twee strontirritante meisjes - waar ik geen opmerking over wil maken, want de moeder van één van de meisjes heeft een belangrijke functie op school en daar wil ik geen ruzie mee hebben -, ik liet mijn supermooie roze rekenmachine trots zien aan één van de jongens uit de klas en ik reageerde niet eens boos toen een meisje zonder te vragen een papiertje van mijn bureau pakte. Geen idee hoe dat zo is gekomen...
Overigens was dit niet alleen bij het eerste uur, maar ook bij de uren erna. Er kwam een leerling aan mij vragen of ik ging trouwen. 'Nee, hoezo?' - 'U bent zo vrolijk.' Blijkbaar had dit meisje het ook door!
Zo vrolijk als ik woensdag was, zo vervelend begon mijn dag donderdag. 's Morgens heb ik heel weinig tijd om van de tram op de trein over te stappen. Als ik sprint, dan lukt het soms nog net. Donderdagochtend zette ik de vaart er weer in en ergens halverwege, toen ik net wilde inchecken, zag ik de grond op me af komen. Au! Met schaafwonden, een bloedende hand en een snee in mijn vinger haastte ik me naar het perron. Had de trein tien minuten vertraging. Heb ik daarom zo gehaast? Ik heb tijdens het wachten op de trein bij de Kiosk mijn handen mogen wassen en uiteindelijk viel het allemaal best mee. Pleister om mijn snee en gaan met die banaan!
Mijn brugklassen heb ik die dag zelfstandig aan het werk gezet met rekenopgaven uit het boek. Zo fijn, om even gewoon achterover te leunen en niets te doen!
Ik kreeg donderdag in de namiddag een mailtje dat ik een roosterwijziging had voor vrijdag: het eerste uur vrij en om kwart over twee al klaar met de lessen. Dat is nog eens leuk nieuws! Toen mijn wekker om zes uur ging, wist ik dat ik nog ruim een half uur kon blijven liggen. Heerlijk!
Ik hoorde van de leerlingen in mijn 2havo-klas hele rare verhalen over hun docent Duits. Ik weet nog niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Misschien maak ik hier een intervisieblog voor aanstaande woensdag over.
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten