Dagboek: Hoofdpijn, stress en een kapotte scooter (#31)

Vrijwel elke vrijdag schrijf ik mijn dagboekartikel. Dan hoef ik het zaterdagochtend niet te doen, wat me weer wat stress voorkomt. Nu schrijf ik het artikel wel op zaterdag, om de reden dat ik vrijdag na mijn werk direct in slaap gevallen ben. Tja, het leven is soms zwaar!

Op dinsdag was het weer even wennen om te gaan werken. Gelukkig ging dat allemaal hartstikke goed. Ik ging op de scooter naar mijn werk, want na het regenachtige weekend was het eindelijk weer een dag droog. ’s Middags had ik daar profijt van, want ik kon mooi nog even de boodschappen in huis halen voordat mijn bijlesleerling langs zou komen.

Vanaf woensdag heb ik een rotweek gehad. Het begon allemaal toen ik mijn scooter niet gestart kreeg. Mijn vriend en ik hebben in totaal zeker een kwartier staan proberen, maar er gebeurde niets. Ik was al te laat om met de tram naar het station te gaan, dus heb ik snel mijn fietssleutels gepakt en ben ik als een malle richting het station gefietst. Mijn banden waren zacht, mijn conditie was ver te zoeken en nou ja… De rest kun je allemaal lezen in mijn blogpost van komende maandag.

Ik had woensdagavond mijn tweede en laatste tafeltjesavond van dit jaar. Gelukkig verliep dat wel allemaal goed. Het waren fijne en nuttige gesprekken. We hebben nog maar een paar weken te gaan, maar in die paar weken moet er voor sommige leerlingen nog een hoop gaan gebeuren.

Ook donderdag had ik niet mijn beste dag. Mijn scooter deed het nog steeds niet, maar dit keer was ik wel op tijd om met de tram naar het station te gaan. Helaas waren er verschillende omleidingen, waardoor ik enorm zat te stressen. De tram reed ineens een hele andere kant op en ik zag het al helemaal voor me dat ik daardoor de trein niet zou halen. Daarnaast had ik nog veel meer punten om over te stressen. De volgende dag zou ik met werkvormen gaan werken, waar ik nog heel wat dingen voor in huis moest halen. Ik zou ’s avonds naar een boekpresentatie gaan, waardoor ik geen tijd had om ook die spullen nog te kopen. Ik moest nog van alles regelen voordat ik naar de boekpresentatie kon… En ik had geen scooter, waardoor ik een creatieve manier moest verzinnen voor het vervoer van die avond. Alle ellende stapelde zich op. Gelukkig was mijn zusje de reddende engel. Ze bood aan om die spullen voor de werkvorm te kopen én ik mocht haar scooter lenen die avond. Yes!

Na de peptalk van mijn zusje gingen de lessen me goed af. Bij de brugklas besprak ik één opgave op het bord met wat lastige getallen. Bij de eerste les vroeg ik een leerling om de antwoorden met de rekenmachine te berekenen. Bij de twee lessen erna wist ik de antwoorden uit mijn hoofd, dus deze schreef ik zelf op het bord. De twee laatste klassen waren echt verbaasd dat ik in één keer het antwoord wist en niet één fout maakte. ‘Ach, ik heb gewoon een rekenmachine in mijn hoofd.’

Vrijdag ging ik op de scooter van mijn zusje naar het station. Ik had geen zin in allemaal andere omleidingen, dus dit was de ideale oplossing. Ook had ik alles bij me voor de werkvormen, dus er kon niets meer mis gaan. Het enige wat nog in mijn achterhoofd zat is dat ik bij alle lessen het lokaal anders moest opstellen. Ik begon met de groepjes in de brugklas, daarna een toets in 2havo en daarna weer in groepjes met de brugklassen. Gelukkig waren de leerlingen zo lief om me te helpen en was zelfs dat geen probleem meer. Alles leek als vanzelf te gaan. Tot ik na mijn laatste les een enorme hoofdpijn kreeg. Het zat de hele dag al in mijn hoofd, maar nu was het heel erg. Alle lessen had ik gegeven, maar ’s middags kwamen nog tien leerlingen een toets herkansen. Ik kon dus niet naar huis. Er was nog genoeg dat ik kon doen (zoals nakijken en dit stuk schrijven), maar ik kon me nergens op concentreren. Hierna zou nog een hele klaagzang kunnen volgen over hoe erg mijn hoofd aan het bonken was, maar dat is voor niemand leuk om te lezen. Toen ik om vier uur thuis kwam en even snel iets gegeten had, dook ik mijn bed in en heb ik de rest van de dag slapend doorgebracht.

De vele uren slaap hebben me wel goedgedaan. Ik zag al voor me dat ik ook de hele zaterdag op mijn bed zou liggen, maar gelukkig is dat niet zo. Om kwart voor acht stond ik naast mijn bed, ik ben de deur al uit geweest, ik heb dit geschreven en het is nu nog niet eens half tien. Petje af!

Komende week heb ik een activiteitenweek. Ik ga onder andere naar een pretpark met de klas. Ik denk dat ik net als vorig jaar twee boeken meeneem en dat ik me in een restaurantje ga vermaken. Zo saai ben ik gewoon. Dus.

Liefs!