Maandag kreeg ik een mailtje van het roosterbureau van mijn werk. Of ik wilde surveilleren a.s. donderdag - vandaag dus - van half drie tot vijf. Het was niet eens een vraag, maar meer een opdracht. Omdat ik geen keuze had, stemde ik toe. Dat het tijdens de kerstborrel was, vond ik een beetje raar, maar verder dacht ik er niet meer over na. Ik ben toch al niet heel erg sociaal, dus die kerstborrel kon me gestolen worden.
Ik zou samen met iemand van de ICT surveilleren bij een grote groep 4havo-leerlingen. Handig, dacht ik, aangezien de toetsen worden afgenomen achter de computer. Het roosterbureau verzekerde me ervan dat ik niet zo veel hoefde te doen. Alleen maar toekijken.
Ruim op tijd liep ik naar de computerruimte, een open plek in een lange gang. Ik zag de man van de ICT al staan. We maakten een kort kletspraatje en ineens zei hij dat ik hem maar moest bellen als er iets mis ging met de computers. Huh? Hij gaf me wat meer uitleg toen hij mijn verbaasde gezicht zag.
'Je denkt toch niet dat ik hier blijf? Ik ben hier alleen om de leerlingen hun opdracht te geven. Daarna ga ik naar de borrel. Als er iets mis gaat, bel je maar. Ik zit hiernaast.'
Ik stond daar met mijn bek vol tanden. Dertig leerlingen uit de bovenbouw die een rekentoets afnemen op de computer? En wat bedoelt hij met 'hiernaast'? Op het moment dat ik het dacht, sprong de geluidsinstallatie aan. Aha. De kerstborrel zou twee deuren verder plaatsvinden.
Twee uur later liep ik chagrijnig wel. Ik heb kunnen meegenieten van de kerstborrel. Elke keer dat de deur naar die ruimte open ging, klonken de kerstliedjes luid door de hele gang. Elke keer dat mijn collega's van of naar de kerstborrel gingen, klonken hun harde stemmen door de gang. De leerlingen raakten uit hun concentratie en ik raakte het laatste beetje van mijn goede humeur kwijt.
Dat ik niet huilend weg ben gegaan, heb ik te danken aan een hele lieve collega. Hij kwam om het kwartier even kijken, even vragen wat hij voor me kon doen en hij bracht me wat te drinken en te eten. Het is fijn dat er iemand zo attent is. Jammer dat niet ook mijn andere collega's iets meer aan de medemens denken. Niet aan mij, hoor. Maar aan die leerlingen. Zij hebben er ook niet om gevraagd om onder het genot van heel veel herrie een hele saaie rekentoets te maken...
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten