vrijdag 24 maart 2017

Omgekeerd spijbelen

'Het voelt een beetje alsof ik omgekeerd aan het spijbelen ben,' zei ik tegen mijn zusje toen ik vertelde dat ik in mijn vrije week toch naar school ben gegaan. Zo'n extra weekje vakantie klinkt leuk, maar naast dozen inpakken, uitslapen en series kijken op Netflix ben ik me toch voornamelijk aan het vervelen. Ik vind het een stuk gezelliger als mijn man ook vrij is, en zo niet, dan ben ik liever op mijn werk onder de mensen.

Dus deels omdat de muren op me af kwamen, maar voornamelijk omdat mijn man zijn brood was vergeten, zat ik vlak voor lunchtijd in de auto onderweg naar school. Ik wist dat mijn man de verrassing kon waarderen (ideaal, zo'n vrouw die op dezelfde school werkt!), maar ik had toch een raar gevoel toen ik door het gebouw liep. Alsof ik er niet hoorde te zijn. Alsof ik er niet mocht zijn.

Toch vonden mijn collega's het niet raar dat ik op mijn vrije dag de personeelskamer binnen kwam. 
'We dachten al dat je zou komen,' riep er één. 
'Je kan ook geen dag zonder je man, hè?' zei een ander.
Inderdaad. Stiekem was ik best blij dat hij zijn brood vergeten was. Dat was een mooi excuus om hem toch nog even te zien!

Liefs!

P.S. Ik ben toch benieuwd hoe dat gaat, als ik straks zestien weken met zwangerschapsverlof thuis zit. Zal ik dan ook ieder moment aangrijpen om even langs school te gaan?  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten