Het was kwart over negen toen ik aankwam bij mijn werk, slechts driekwartier te vroeg! Ik
verwachtte dat er nog niemand was, maar niets bleek minder waar. In de gang
voor de personeelskamer stond iemand van het MT die ik nog nooit eerder de hand
had geschud, maar die wel mijn naam wist. Ik voelde me even speciaal, totdat
hij zei dat hij uren bezig was geweest met het smoelenboek voor het personeel
en daardoor alle namen wist. Tja. Daar ging het speciale gevoel.
We begonnen in de personeelskamer met drie collega’s en
langzaam druppelden de andere dertien (!) nieuwe docenten ook binnen. Het
gesprek werd al erg gezellig, maar we werden al snel afgekapt door de
begeleidster van de nieuwe docenten. “Nog niet te veel vertellen hoor, anders
heb je straks bij het voorstelrondje niets meer te vertellen.” De zenuwen
kwamen meteen omhoog. Zet me voor een groep van dertig leerlingen en ik voel me
op mijn plek. Zet me voor een groep van twintig collega’s en ik sla dicht. Ik
wist al helemaal niets meer te vertellen nadat iedereen zijn verhaal over zijn
huwelijk, zijn kinderen, zijn bedrijfsleven en zijn extreme hobby’s had verteld.
(“Hallo, ik ben Elseline Snelten, ik ben
ongetrouwd, ik woon niet samen, ik heb geen kinderen, ik heb geen jarenlange
ervaring in het bedrijfsleven en mijn hobby is lezen. Ik ben net klaar met de
lerarenopleiding en dat is het enige wat ik tot nu toe qua nuttige dingen in
mijn leven heb gedaan. Next.”) Gelukkig verliep de rest van de dag wat
soepeler. We kregen enorm veel uitleg over wat regels van de school, waar je
moet zijn als je een probleem hebt met een leerling, wat te doen bij zichtbare
elektronica zoals een mobiele telefoon en een iPad (ja, daar lopen de
leerlingen van nu mee rond…) en al dat soort dingen. We kregen meer informatie
over de begeleiding, een rondleiding door de school en vervolgens stond er een
heerlijke lunch voor ons klaar. Tot slot kregen me nog een minicursus over de
ICT in het lokaal en dat was onze dag. Na ruim vier uur luisteren mochten we
genieten van de rest van de middag. Samen met één van mijn nieuwe collega’s nam
ik de trein richting huis en dat was heel gezellig. Ik heb al meer woorden met
haar gewisseld dan dat ik heb gedaan op mijn laatste stageschool met alle
collega’s bij elkaar en mede door dat gezellige gesprek in de trein heb ik ook echt
zin gekregen in het nieuwe schooljaar. Eindelijk.
Ook kreeg ik gisteren mijn
rooster voor het komend half jaar. Ik schrok even omdat ik ineens vier dagen
moest werken i.p.v. drie, maar ik heb me daar uiteindelijk bij neergelegd. Twee
ochtenden werken, één middag, één lange dag met daarin vier tussenuren en de
woensdag ben ik vrij. Genoeg tijd om te kunnen schrijven voor mijn blog!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten