Wat je accepteert, kun je loslaten

Al weken staat er in mijn telefoon een notitie aan mezelf. Wat je accepteert, kun je loslaten. Deze notitie schreef ik aan mezelf tijdens het kijken van een tv-programma. The Voice, als ik me niet vergis. Iemand had ik Latijnse tekst op haar arm getatoeëerd met de betekenis “Waartegen je je verzet blijft, wat je accepteert kun je loslaten”. Dat raakte me en ik wist ineens dat dit hartstikke waar was. Als ik mezelf vergelijk met de Elseline van een jaar geleden, weet ik nu waar het fout ging. Ik was zo veel met mijn werk bezig, dat het alleen maar meer aan me ging vreten. Ik zat in een neerwaartse spiraal en ik kon er niet meer uit. Mijn lessen gingen kut, daardoor voelde ik me kut, ik kreeg nachtmerries en slapeloze nachten, ik voelde me daardoor weer kut en daardoor gingen mijn lessen weer kut en eigenlijk ging daardoor alles kut. Kut, kut, kut. Ik had geen idee wat ontspannen was, omdat ik mezelf de tijd daar niet voor gaf. En als ik een keer de tv aanzette of een boek uit mijn boekenkast pakte, kon ik me er niet op focussen.

Dit jaar ben ik het gaat loslaten. Natuurlijk ging dit niet van de ene op de andere dag, maar hebben er maanden van oefenen tussen gezeten. Ik leerde mezelf aan om iets wat niet goed gaat te zien als punt om van te leren en niet als startsein om mezelf weer allerlei verwijten te maken. Dit jaar ben ik begonnen met het loslaten van de negatieve gedachten die er in me opkomen tijdens het lesgeven. En het lesgeven gaat echt niet perfect, dat absoluut niet. Het verschil is alleen dat ik mijn eigen fouten negenennegentig van de honderd keer kan accepteren. Ik vind het niet langer een ramp als mijn uitleg een stuk beter had gekund. Op zo’n moment weet ik dat ik het volgend jaar dan op een andere manier moet doen. Hetzelfde geldt voor een vervelende les. Als de leerlingen geen zin hebben om te luisteren en liever achterstevoren op een stoel zitten om met hun achterburen te kletsen, so what? Zo’n dingetje is voor mij niet langer meer een reden om ’s nachts te piekeren. Ik kan het accepteren en daarom kan ik het loslaten.

Heerlijk!

Liefs!