Executieve functies

Er zijn dagen dat ik thuis kom uit mijn werk en ik het gevoel heb dat alle energie uit mijn lichaam is gezogen. Dan plof ik op de bank neer en hoef ik van mezelf ook niets productiefs meer te doen, zo aardig ben ik dan weer wel voor mezelf. Gelukkig zijn er ook dagen dat ik thuiskom en dat ik mezelf moet dwingen om even rustig te zitten. Zo’n dag had ik vandaag.

De tweede studiedag was namelijk aangebroken. Over de vorige studiedag was ik al erg positief, maar deze studiedag paste voor mijn gevoel nog beter bij mij. De dag bestond uit twee delen: het ochtendprogramma, waarover later meer!, en het middagprogramma, met als onderwerp ‘executieve functies’. Precies, ik had er ook nog nooit eerder van gehoord.

Als ik het nu zelf zou moeten omschrijven, zou het iets worden in de trant van “vaardigheden (functies) die je kunt hebben bij het zelfstandig werken”. Voor de zekerheid wilde ik de wikipediapagina erbij halen, maar ook zij hadden geen eenduidige omschrijving. Laten we het dus maar bij mijn definitie houden.

In totaal zijn er elf executieve functies, variërend van emotieregulatie tot taakinitiatie en van organisatie tot doelgericht gedrag. Al mijn collega’s en ik maakten een test waarbij we bij 33 stellingen moesten aangeven in welke mate we het eens of oneens waren. Aan de hand daarvan kon je bepalen welke functies sterk zijn ontwikkeld en welke functies minder sterk of zelfs zwak zijn ontwikkeld.

Wat er daarna gebeurde is dat er een spiegel werd voorgehouden. Figuurlijk dan. We werden in groepjes gezet met “lotgenoten”, collega’s die dezelfde functie minder hadden ontwikkeld. Na het maken van de test bleek dat ik bij de functie ‘flexibiliteit’ thuis hoorde. We gingen daar in duo’s en vervolgens klassikaal over praten. Vooral de anderen waren aan het woord, maar het leek net alsof ik mezelf steeds hoorde praten. Enkele citaten?

- “Ik vind het lastig als er onverwachte gebeurtenissen plaatsvinden. Ik kan me daar moeilijk aan aanpassen.”

- “Het is niet dat ik een bitch ben, maar ik vind het vervelend als iemand mijn planning omgooit. Ze zeggen dan altijd dat ik flexibel moet zijn, maar zij mogen zich ook best eens inleven in mij. Laat hen maar een keer flexibel zijn!”

- “Het zwak ontwikkelde flexibiliteit kan meerdere oorzaken hebben. Autistische mensen en kinderen vinden het moeilijk als hun planning wordt omgegooid, maar je kunt er ook moeite mee hebben als je een perfectionist bent.”

- “De mensen die weinig flexibel zijn, zijn waarschijnlijk enorm goede planners. En collega’s die minder met planningen werken, zijn ongetwijfeld een stuk flexibeler.”

- “Ik kan het wel, aanpassen aan veranderingen. Maar van binnen vreet het aan me. Ik kan me uiteindelijk wel neerleggen bij het omgooien van een planning, maar ik vind het gewoon niet leuk.”

Het was zo ontzettend raar, maar bijna ook ontroerend. Ik dacht altijd dat ik een geval apart was, maar blijkbaar – en gelukkig! – ben ik niet de enige die lijstjes maakt voor wat dan ook en die het vervelend vindt als deze lijstjes doorgescheurd moeten worden omdat er iemand tussendoor komt met een “geweldig” ander plan. Het deed me wel wat om te horen dat er veel meer collega’s zijn met precies dezelfde gedachtegangen als ik en plotseling voelde ik me ook een stuk meer gebonden met ze.

Ik heb inspiratie voor minstens tien blogs na een dag als vandaag en ik zou best de hele dag door kunnen schrijven. Het probleem is alleen… Mijn planning was dat ik vanavond tv zou kijken, mijn boek zou lezen en daarna vroeg naar bed zou gaan. Het schrijven van 10+ blogs past even niet in mijn schema. Sorry!

Liefs!