Mijn functioneringsgesprek

Deze week had ik mijn allereerste functioneringsgesprek ever. Ik had me nauwelijks voorbereid, dus toen ik tijdens het lesuur ervoor even snel op Google zocht naar de gang van zaken bij een dergelijk gesprek, stond er als eerst: zorg dat je goed bent voorbereid. Iedereen die me ook maar een beetje zou kennen zou weten dat ik meteen in de stress schoot. Voorbereiden? Oeps!

Gelukkig bleek het allemaal wel mee te vallen. Toevallig sprak ik mijn begeleidster in de wandelgangen die dag en toen ik haar vertelde van het gesprek zei ze direct: “Weet je, Elseline, als er één ding is dat ik heb geleerd dan is het wel dat je je alleen zorgen moet maken op de momenten dat het nodig is. Als het gesprek goed gaat dan zijn al je zorgen voor niets geweest en dat zou jammer van je dag zijn.” Daar had ik iets aan! Ik voelde dat ik me begon te ontspannen en de lichte stress was weg.

Het gesprek stelde weinig voor. Om heel eerlijk te zijn leek het meer op een kruisverhoor, maar dan iets minder ongemakkelijk en had ik zelf ook nog dingen in te brengen. Het gesprek begon met de vraag hoe het met me ging en op de rest van de vragen heb ik eigenlijk alleen maar hetzelfde antwoord gegeven: goed. Ik voel dat ik uitstekend op mijn plek zit en ik zou het vervelend vinden als ik aan het eind van het jaar weg zou moeten.

Natuurlijk zijn er ook dingen die minder goed gaan en ook daar moest over gesproken worden. Eén van mijn struikelblokken tijdens mijn werk is mijn sociale faalangst. Hierdoor vind ik het moeilijk om op anderen, met name collega’s, af te stappen en ook vind ik het lastig om met ideeën te komen. Bij mij klinkt er altijd één ding in mijn hoofd: Ze zullen het vast niets/slecht/bagger/vul hier iets anders negatiefs in vinden. Tijdens het lesgeven zelf heb ik hier totaal geen problemen mee, het kan me niet heel veel schelen wat de leerlingen over me denken. Maar mijn collega’s… Dat vind ik toch wel wat zwaarder meetellen. Door dit hele idee in mijn hoofd vind ik het moeilijk om initiatieven te nemen. Dit heb ik dan ook verteld tegen mijn baas en hij pakte het aardig goed op.

“Dan is dit jouw doel op korte termijn. Ik stuur het personeel vaak weg met een boodschap en voor jou is dat om proberen meer initiatief te tonen. Dat mag op jouw manier en op jouw tempo, als je er maar in probeert te groeien.”

Met die woorden, een handje en een bedankje kon ik zijn kamer verlaten. Mijn functioneringsgesprek zat erop.

Liefs!