Studiedag: passend onderwijs

Een typisch voorbeeld van wat er gebeurt als ik iets niet op een to do-lijst zet. Ik wilde een blog online zetten waarin ik zou terugverwijzen naar mijn vorige studiedag. De studiedag die ik op de eerste werkdag van 2013 had. Toen ik op mijn blog de link ervan zocht, bleek dat ik er nog geen blog over had geschreven.

Ik ben nu bijna drie maanden verder. Over het algemeen zit het wel goed met mijn geheugen, maar als ik nu stap voor stap moet opnoemen wat we die dag hebben gedaan dan weet ik het niet meer precies. Erg jammer, omdat ik er zo ontzettend positief over was! Natuurlijk weet ik het nog wel globaal. Misschien is het ook wel goed dat ik hier zo laat pas over schrijf. Ik weet nu alleen nog de dingen die me zijn bijgebleven en die dus ook echt belangrijk voor mij zijn.
 De dag stond in het teken van passend onderwijs. Waar de vorige studiedag gericht was op het lesgeven (namelijk toetsen en beoordelen), was het nu echt gericht op de leerlingen. Dat is toch waar het onderwijs voor een heel groot deel om draait. Het programma over toetsen en beoordelen was voor mij erg leerzaam, maar dit was minstens zo interessant. Ik heb die dag dingen geleerd waar ik vandaag de dag nog steeds over na denk. Hierover komt dus deze week een aparte blog!

Passend onderwijs heeft alles te maken met leerlingen die opvallen. Leerlingen die net even iets anders zijn. Leerlingen met een stempel. Ik vind het altijd heel moeilijk om dit zo neer te zetten. Iedereen is namelijk anders dan een ander, iedereen kun je in een hokje plaatsen. Ik wil ook helemaal niet neerbuigend doen over “dit soort leerlingen”, maar soms kan ik simpelweg niet op de juiste benaming komen. Leerlingen met een aandoening, leerlingen met een beperking, leerlingen met een handicap. Nee, het klinkt allemaal heel negatief.
 Misschien is dat ook wel het belangrijkste wat me bij gebleven is. Dat ADHD/autisme/ODD als iets negatiefs wordt gezien. Terwijl er echt wel heel veel positieve dingen op te noemen zijn over deze leerlingen, of over deze “afwijkingen” (sorry, ik kan echt de juiste woorden hier niet voor vinden). Zo heb ik die dag geleerd dat leerlingen met ADHD ontzettend creatief zijn, leerlingen met autisme zijn ontzettend slim, hoogbegaafde leerlingen zijn heel muzikaal etc. Er is altijd zoveel meer achter het drukke gedrag of achter het onbegrip van een leerling met autisme. Dat is absoluut de grootste eye-opener van die dag geweest.
 Ik wil niet zeggen dat ik sindsdien alleen maar naar de zonnige kant van de aandoeningen kijk. Ik vind het nog steeds lastig als een leerling na tien waarschuwingen nog steeds achterom zit. Maar ik heb zeker wel gezien dat er een andere kant is. Een zonnige kant. Dat maakt het omgaan met deze leerlingen – die ik om heel eerlijk te zijn liever kwijt was dan rijk – toch een heel stuk leuker.
 Liefs!