Tip: Evalueer jezelf (#20)

Mijn twintigste tip luidt: Evalueer jezelf. Ik weet zeker dat menig student van de lerarenopleiding hier de kriebels van krijgt. Evalueren, reflecteren… Je ziet het bijna hun neus uitkomen, zo vaak wordt het op de opleiding gedaan. En niet voor niets, wat het is nu eenmaal ontzettend belangrijk.

Hoofdstuk 1, tip 7: Evalueer jezelf

Feedback van je begeleider, je stagecoördinator en de kinderen (waar ik laatst over schreef) is belangrijk. Maar nog belangrijker is dat je goed nadenkt over jezelf. Evalueer jezelf, nog voordat je feedback haalt bij je omgeving. Heb je je leerdoelen bereikt? Hoe heb je die bereikt? Wat heb je nodig om ze volgende keer wel te halen? Blijf niet hangen in omstandigheden die niet perfect waren, zoals ‘ik was verhouden’, ‘de docent begreep me niet’ of ‘de leerlingen waren zo druk’, maar kijk kritisch naar hoe jij zelf functioneert. Reflecteren op jezelf is best moeilijk, maar je kunt altijd om hulp vragen. Iedere docent zal het op prijs stellen als jij je eigen functioneren onder de loep wilt nemen.

Ik was een van de weinigen, zo niet de enige, die het leuk vond om te reflecteren. Waarschijnlijk ook de enige die het leuk vond om een portfolio te schrijven (en daarom ook andere studenten hielp bij het voltooien van hun portfolio). Sowieso ben ik gek op schrijven, anders was ik deze blog niet begonnen. Honderd pagina’s volschrijven vind ik dan ook totaal geen probleem. Maar evalueren en reflecteren vond ik ook helemaal niet zo erg als al mijn klasgenoten.

Het is niet zo dat ik elke les helemaal uitgebreid ging reflecteren. Dat is ook helemaal niet de bedoeling. Waar het vooral om gaat zijn de leerdoelen die je voor jezelf hebt opgesteld. Eén van mijn leerdoelen was bijvoorbeeld dat ik meer overzicht wilde hebben op de groep. Ik weet van mezelf dat zodra ik met één leerling bezig ben, ik de andere vijfentwintig leerlingen niet meer zie (of hoor). En dat is geen hele goede eigenschap van een docent.

Elke keer bedacht ik iets hoe ik aan mijn leerdoel kon werken. En elke keer probeerde ik die dingen weer uit. Na zo’n les begon ik te reflecteren. Had ik nu wel ook voor al die andere leerlingen? Paste het bij mijn manier van lesgeven? Hoe kwam het op de leerlingen (en eventueel op de stagebegeleider) over? Dit alles schreef ik op en vatte ik samen in mijn portfolio.

Het gevaar van geen verplichte portfolio hoeven maken is toch wel dat je veel minder aan het evalueren bent dan voorheen. Het is absoluut niet zo dat ik nu niet meer nadenk over mijn lessen, maar ik doe het vaker onbewust dan bewust. Ik noteer veel minder, ik stel geen leerdoelen voor mezelf op en ik vraag ook geen hulp aan derden om ‘mijn eigen functioneren onder de loep te nemen’.

Misschien iets om toch op te nemen in mijn blog?

Liefs!