Dagboek: De tweede activiteitenweek (#34)

Op zondag begon het al. De zenuwen. Ik kan niet goed tegen onverwachte momenten en een activiteitenweek zit vol met dit soort momenten. Niets voor mij dus, zo'n week.

Maandagochtend grapte ik - zoals wel vaker - tegen mijn vriend dat ik thuis zou blijven. Natuurlijk ging ik wel mijn bed uit en maakte ik me klaar voor de dag. Maar natuurlijk wel met tegenzin.

Maandag was absoluut geen leuke werkdag. Achteraf is het wel te relativeren, maar op dat moment vond ik het verschrikkelijk. Daar schreef ik dan ook een blog over.

Dinsdag verliep gelukkig een stuk beter. De zenuwen die ik die ochtend had waren voor niets. Dinsdag was ik namelijk vooral bang voor de twee (voor mij onbekende) klassen aan wie ik die dag les ging geven. Met name over de eerste klas gaan vervelende verhalen. Toen ik ze voor mijn neus had, viel het me reuze mee!

Woensdag had ik een drukke dag gepland. Toen ik 's morgens wakker werd, wist ik dat het er niet in zat. Zo mooi als de dag dinsdag was, zo regenachtig was de dag woensdag. Daarom kroop ik achter de computer om blogs te schrijven, keek ik de toetsen van de brugklas na en keek ik de tv-programma's die nog voor mij klaar stonden.

Donderdag had ik een activiteit buitens huis. Er stond een dag pretpark op het programma met onder andere één van mijn brugklassen. Af en toe een pretpark vind ik wel leuk, maar afgelopen winter ben ik nog in hetzelfde park geweest. Van mij hoefde het dus ook niet zo. Daarom nam ik mijn boek mee en heb ik de hele dag (bij elkaar maar vier uurtjes) in het restaurant gezeten. Dat is nog eens een leuke baan, dat lesgeven!

Op vrijdag heb ik me meerdere keren afgevraagd waarom ik niet gewoon thuis ben gebleven. ’s Morgens vroeg stond ik al vroeg klaar voor de sportdag. Ik hoefde (gelukkig) niet al te sportief gekleed, dus in een spijkerbroek en sneakers stond ik even later op het sportveld van de school. Ik was benieuwd wat ik moest doen.

Even later wist ik het. Ik hoefde niets te doen. Ja, oké. Ik mocht opletten of er geen gewonden gingen vallen, of dat er ruzies zouden plaatsvinden. Met vijftien anderen. Verdeeld over twee velden. Iedereen die een klein beetje kan rekenen, snapt dat we overbezet waren. Waarom zestien mensen om twee sportvelden in de gaten te houden? Ik snapte het ook niet. Ik heb de hele dag in de zon gezeten, me verveeld, af en toe met mijn telefoon gezeten en met mijn collega’s gepraat. Dat was het. Ik was ontzettend blij toen ik eindelijk naar huis mocht. Ik ben een ontzettend lui meisje, maar van zo’n dag word ik zelfs gek!

Dit weekend ga ik me voornamelijk richten op het huishouden. De afgelopen week is dat een beetje blijven liggen. Volgende week heb ik gelukkig weer een gewone lesweek. Eén van de laatste…

Liefs!