dinsdag 4 juni 2013

Nog even niet...

Wat ben ik toch een enorme geluksvogel. Gisterochtend, tien minuten voordat ik op mijn werk was, bedacht ik me ineens dat ik in mijn postvakje zou vinden of ik volgend jaar mentor zou worden. Ik begon enorm te duimen en dat bleek geholpen te hebben. Er stond op mijn takenlijstje dat ik geen mentor zou worden. Lucky me!

Met een collega sprak ik er over in de pauze. Hij verbaasde zich erover dat ik geen mentor zou worden, want hij was juist degene die een goed woordje voor me had gedaan bij mijn werkgever. "Ik denk dat Elseline wel een leuke mentor zou zijn," had hij tegen hem gezegd. Ik schrok even toen ik dat hoorde. Waarom had hij dat gezegd, zonder het eerst even met mij te overleggen?

Toen ik het even had laten bezinken vond ik het toch wel leuk om te horen. Hij ziet in mij een leuke mentor en dat is toch wel positief. Maar aan de andere kant is 'leuk zijn' natuurlijk maar één van de vele eigenschappen die een mentor zou moeten bezitten. Er is daarnaast nog zo veel meer! En voor nu vind ik niet dat ik een goede mentor zou zijn. Ik ben daar nog veel te onvoorbereid voor, ik zou niet weten hoe dat allemaal werkt en het idee alleen al geeft me de kriebels. Laat mij nog maar even een jaartje oriënteren.

Als ik vanmiddag thuiskom uit mijn werk, ligt (als het goed is) mijn bestelde boek op de deurmat. Ik ben ontzettend benieuwd naar de inhoud ervan. Ik heb nog een heel jaar om me voor te bereiden (misschien zelfs nog langer), dus ik ga elke letter van het boek tot me nemen. De zomervakantie lijkt me daar ook een uitstekende periode voor. Ongetwijfeld dat daar posts over op mijn blog komen! 

Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten