Het was hier dus kamperen in ons eigen huis. Eten van
plastic borden, drinken uit plastic bekertjes, de koelkast die ineens binnen
handbereik stond en het gasstel dat op de plek van de eettafel staat. Apart is
het wel.
De hele week ben ik aan huis gekluisterd geweest. Ik kon
overdag nauwelijks weg. Ik keek er van tevoren wel naar uit (‘Yes, dan kan ik
de hele dag werken aan mijn blog’ en ‘Yes, dan kan ik de hele dag werken aan
mijn verhaal’), maar de praktijk was toch wat minder leuk. Ik ben best een ochtendmens,
maar om zeven uur wakker in de vakantie is niets voor mij. Ook het feit dat er steeds andere mannen in huis zijn en dat het een enorm kabaal is, maakt het toch wat minder comfortabel. Daar moet ik ook
echt wel even van bijkomen, bijvoorbeeld door de ochtend te beginnen met een
film. Voordat ik het weet is het dan tien uur. Ontbijten, nog even televisie
kijken en blogs lezen/Facebook bijwerken/Twitter checken en we zijn weer twee
uur verder. En als het eenmaal twaalf uur is, dan heb ik ook niet heel veel zin
meer om nog iets te doen. Ik schrijf dan nog een blogje, doe een poging om iets
aan mijn verhaal te doen, maar tegen vier uur is het dan toch tijd om af te
sluiten en naar mijn vader te vertrekken voor een avondmaal.
Ik klaag niet hoor, want ik heb best een fijne week gehad.
Een weekje thuiszitten is best lekker en in de weekenden heb ik me goed kunnen
vermaken. Zo ga ik vanavond uit eten en naar de bioscoop en ben ik de rest van
het weekend het huis aan het opruimen en schoonmaken, de keuken aan het
herinrichten en nog aan het genieten van de laatste vrije uurtjes.
Ik heb best zin om weer te werken. Het is alleen wel een
heel gek idee dat de volgende vakantie bestaat uit kerstdagen en oud en nieuw.
Wat gaat de tijd dan toch ineens snel!
Liefs!
De tijd gaat zo snel!
BeantwoordenVerwijderenDat zouden mijn woorden kunnen zijn. :-)
Verwijderen