Dagboek: Heb ik gewerkt? (#29)

Soms heb je weken die maar niet voorbij willen gaan, maar gelukkig heb je ook weken die voorbij lijken te vliegen. Afgelopen week was zo’n week. Misschien komt dat ook omdat ik de hele week met een weekendgevoel liep. Het zonnetje scheen, ik voelde me goed en de leerlingen maakten me vrolijk. Niet altijd hoor, maar ik probeerde me te focussen op het positieve.

Dinsdag was bijvoorbeeld een dag die heel speciaal was. Ik besefte dat woensdagochtend pas overigens. De laatste maanden heb ik elke dinsdag hoofdpijn, maar deze week was dat eindelijk niet zo. (Die hoofdpijn was overigens verschoven naar donderdag, maar dat terzijde.) Ik had dinsdag een leuke dag, ik gaf twee rollen Fruittella weg (één vanwege het verliezen van een weddenschap, de ander wegens heel goed gedrag van een leerling die zich al maanden niet kan gedragen en nu wel heel goed meedoet in de les. Ik vond dat wel een groot compliment en een rolletje snoep waard.

’s Middags ben ik samen met mijn vriend naar huis gegaan: hij op de fiets, en ik met de scooter. Ik doe er op de scooter 50 minuten over, waarbij ik de maximale snelheid van 25 km/h ruim passeer. Op de fiets was het daarom helemaal een lang stuk. We hebben daarom een tussenstop gemaakt op driekwart van de route, en tijdens die tussenstop hebben we pannenkoeken en poffertjes gegeten. Jum!

Ook woensdag werd ik blij gemaakt. ‘Mevrouw, geeft u volgend jaar les aan de tweede klas?’ vraagt een brugklasleerling me. ‘Zou ik u dan kunnen krijgen?’ Kijk, daar doe je het voor!

Bij mijn 2havo-klas heb ik die dag in groepjes gewerkt. Ik weet nog niet of ik er heel tevreden over ben, omdat ik na deze ene les nog niet heel veel kan zeggen, maar ik vind het zeker de moeite waard om dit door te zetten. Ik wil de leerlingen stimuleren om elkaar meer te helpen in plaats van direct naar mij te rennen. Niet omdat ik ze niet wil helpen, maar omdat er altijd wordt beweerd dat leerlingen het meeste leren van uitleggen. Daarbij heb ik dan ook mijn handen vrij voor leerlingen die echt veel steun nodig hebben.

Donderdag was mijn laatste lesdag. Nadat ik het eerste lesuur had gegeven, had ik twee tussenuren. Ik had afgelopen dinsdag alles al gedaan wat gedaan moest worden, dus het was anderhalf uur vervelen. Ik kon gelukkig wel rondkijken, want met de paasvieringen van die dag, was er genoeg te zien.

Later die dag had ik zelf een paasviering met een brugklas gedaan. De paasviering van dit jaar was actief en de leerlingen mochten opdrachten uitvoeren die in het teken stonden van Pasen. Geen eieren verven, waar ze eigenlijk op hadden gehoopt, maar papiertjes met nare gedachten in het vuur gooien en dat soort symbolische dingen.

’s Middags had ik een uur gereserveerd om leerlingen uit mijn 2havo-klas te helpen met het hoofdstuk. Ik had zeker op tien leerlingen gerekend, maar toen ik bij het lokaal kwam, stonden er drie meisjes op me te wachten. Oei, wat een slechte opkomst.

We zullen volgende week bij het proefwerk zien of die andere leerlingen het al zo goed snappen…

Ik heb geen plannen voor dit weekend, alleen een paaslunch bij mij thuis. Naast het opruimen en schoonmaken van het huis, het bedenken en uitvoeren van recepten en het doen van de boodschappen ga ik dus vooral genieten.

 

Vrolijk pasen! 

Liefs!