‘Wie wil er een klusje voor me
doen?’ vraag ik in mijn brugklas. Ze zitten net op hun plek en hebben hun
spullen al uit hun tas gehaald. Ik sta in de deuropening en wacht op twee
jongens die hun gemorste chocolademelk in de gang opruimen. Er schieten direct
twintig vingers de lucht in. Wat een behulpzame leerlingen! Ik kies één van
mijn leerlingen uit – ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar hij is mijn
lievelingsleerling – en roep hem naar me toe.
‘Wat kan ik voor u doen?’ vraagt hij
beleefd als hij voor mijn neus staat. Ik wijs naar de gang.
‘Er ligt daar nog steeds dat zakje
op de grond. Ik heb jullie net ook al gevraagd om het op te rapen, maar dat is
nog steeds niet gebeurd. Vandaag ben jij de gelukkige om het op te ruimen.’
Hij zucht. ‘Ik dacht dat ik iets
leuks mocht doen.’
Opvoeden, het hoort erbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten