Dagboek: De knoop is doorgehakt (#5)

Oef, de week zit er weer op. De week waarin ik de knoop doorhakte en stopte met mijn studie. En tevens ook de week waarin ik het drukker had - vooral in mijn hoofd dan fysiek - dan voorheen, terwijl dat totaal niet logisch is. Ach, het zullen de laatste weken voor de herfstvakantie wel zijn. Of komt het toch door die ene collega?

Op maandag was ik lekker vroeg klaar. Vier lesuurtjes en een tussenuur: heer-lijk! Om half twee zat ik op de scooter en om half drie zat ik bij mijn zus op de bank. Mijn lieve kleine nichtje bewonderen, de fles geven en zelfs een half uurtje oppassen. Wat is het toch een schattig klein baby'tje! Ik ben ontzettend benieuwd hoe ze is als ze wat ouder wordt.

Dinsdag zat ik enorm in de twijfel. Maandagavond heb ik wéér mijn huiswerk niet gemaakt (uitstelgedrag!) en dinsdag had ik er net zo min zin in. Net zo weinig zin als om de volgende dag weer naar mijn studie te gaan. Ik heb me zo vaak afgevraagd waar dit gevoel vandaan kwam. Waar was de motivatie gebleven? De discipline, de zin om dingen bij te leren? Zo kende ik mezelf helemaal niet. 's Middags bij thuiskomst had ik er hoofdpijn van gekregen. Zo veel gedachten en ik kon ze op dat moment bij niemand kwijt. Tijd om er een stukje over te schrijven...

Dinsdagavond was de knoop doorgehakt: woensdag zou ik nog naar mijn studie gaan, voor de laatste keer. 's Morgens had ik daar zo geen zin in, dat ik de plannen wijzigde. Als ik toch zeker wist dat ik zou stoppen, zou het zonde zijn van mijn dag en van de reiskosten. De hoofdpijn van de dag ervoor was nog steeds niet verdwenen, dus ik vond het een prima dagje om thuis te blijven. Hoewel, thuis? Ik besloot van mijn bespaarde reisgeld een leuk pakje te kopen voor mijn nichtje, ik kocht wat broodjes voor mijn zus en ik ging 's middags van mijn vriend naar de stad. Zo deel ik mijn vrije dagen toch liever in!

Donderdag ging alles goed. Tot ik het zesde uur bij twee van mijn wiskundecollega's ging zitten. De ene mag ik heel graag, maar die ander... Op donderdag had ze waarschijnlijk haar dag niet. Ongesteld of zo, geen idee. Maar ik denk dat ze zeker toen opmerkingen heeft gemaakt om mij te kleineren. Ze waren niet naar mij gericht, maar aan haar toon hoorde ik dat dit absoluut wel zo was. De eerste drie opmerkingen kon ik nog redelijk van me af zetten. De opmerkingen erna, die ook nog eens gemaakt werden in de vergadering met de andere sectieleden, vond ik wel lastig te negeren. Ik wist me groot te houden, maar eenmaal thuis aangekomen, trok ik het niet meer. Wat. Een. Bitch!

Op vrijdag kwam ik voor de vierde dag op rij met hoofdpijn thuis. Ik hoopte dat het me rust zou geven om te stoppen met mijn studie, maar in plaats daarvan heb ik het alleen maar heel erg druk in mijn hoofd. De planning van mijn lessen in de brugklassen liepen niet zoals verwacht, mijn to do-lijst heb ik bij lange na niet afgekregen en het vooruitzicht dat ik thuis nog vier taarten moest bakken voor mijn verjaardag was de druppel. Bah, daar had ik echt geen zin in!

Gelukkig kan ik nu alles van me af laten gaan. Vrijdagavond heb ik heerlijk ontspannen op de bank doorgebracht. Dankzij mijn vriend waren de taarten voor het avondeten al klaar. Er staat nog steeds een hoop op mijn lijstje wat ik dit weekend moet doen (waaronder vier toetsen nakijken), maar daar mag ik mezelf vandaag niet druk om maken. Vandaag vier ik namelijk mijn VERJAARDAG!

Liefs!