Het aller- aller- allerleukste aan mijn werk vind ik de gesprekken met de leerlingen. De spontane gesprekken, de leuke dialogen en de grappigste uitspraken. Zoals die van vanmiddag.
Met mijn mentorklas vierde ik Sinterklaas. Iedereen had een lootje getrokken en kocht een cadeautje voor een ander. Een gedicht en surprise mocht, maar het was niet verplicht. Naast hun enorme huiswerk wilde ik ze niet nog meer belasten.
Ik schreef wel een gedicht voor het meisje dat ik trok. Ik knalde het gedicht er in vijf minuten uit (de accu van mijn laptop was bijna leeg en ik dacht dat ik geen oplader had liggen in mijn nieuwe huis), maar ik was tevreden. Op mijn werk plakte ik er nog een leuk plaatje van een Sinterklaas bij en printte ik het uit.
Toen het gedicht werd voorgelezen, zag ik veel goedkeurende blikken van de leerlingen. Hier en daar hoorde ik een complimentje.
'Wie heeft dat geschreven?' vroeg iedereen zich af. Toen ze mij zagen glimlachen, wisten ze genoeg.
'Mevrouw, u moet echt dichteres worden,' zei een van de jongens.
Ik lachte. 'Doe ik dat beter dan lesgeven?'
En toen wist hij even niet meer wat hij moest zeggen...
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten