Waar het mis ging? Dat is toch bij de leerling die het zesde uur moest nablijven. Ik was zelf na het vierde lesuur al klaar, maar voor deze ene keer wilde ik best wat langer op mijn werk blijven. Ik had de dag ervoor met mijn vriend afgesproken dat ik voortaan al mijn voorbereidingen, nakijkwerk en ander werk gerelateerde activiteiten op mijn werk zou afronden, zodat ik thuis tijd heb voor ontspanning. Prima dus. Ik had nog wat lessen voor te bereiden en ik moest de uitwerkingen van een proefwerk maken, dus daar had ik wel even voor nodig. Aan het begin van het zesde uur liep ik naar het lokaal toe waar ik had afgesproken met de leerling. De jongen was er nog niet, maar dat verbaasde me nog niet zo veel. Ik startte de computer op, ik begon met mijn lesvoorbereiding en ondertussen hield ik de deur in de gaten. De eerste vijf minuten had ik nog de hoop dat hij zou komen, maar na een kwartier wist ik het zeker: ik verdoe mijn tijd. Ik was inmiddels al klaar met al mijn werk en ik had geen zin om nog langer te blijven. Tijd om naar huis te gaan dus. Ik stuurde zijn mentor een mailtje met wat zij zou doen in mijn geval en tja… vanaf toen ging het mis. Maar dat is geschiedenis.
Over dinsdag kan ik heel kort zijn. De dag verliep super. De
afdelingsleider van klas 2havo ging het regelen met deze jongen en hij zou me
op de hoogte houden. De lessen in de brugklas verliepen zoals wel vaker
vlekkeloos en om twaalf uur was ik weer klaar. Tja, dat was dat.
Woensdag was mijn vrije dag en behalve een lesvoorbereiding en een
kwartetspel is er niet heel veel productiefs uitgekomen. Maar dat hoefde ook
niet van mezelf.
Mijn donderdag stond weer in het teken van mijn vele tussenuren. Het
waren er dit keer maar liefst vijf, dus dat gaf mij genoeg tijd om mijn lessen
voor de rest van de week en voor aankomende week voor te bereiden en om te
schrijven, te schrijven en te schrijven. Eerder deze week ontving ik trouwens
goed nieuws over de vergaderingen. Ik kreeg een heel onduidelijk mailtje, maar
om een lang verhaal kort te maken kwam het erop neer dat ik minder vaak op
donderdag hoef te wachten op een vergadering, omdat er wat sectievergaderingen
geschrapt zouden worden. Nice!
Mijn vrijdag hoort altijd de leukste dag van de week te zijn. Niet
alleen omdat het weekend dan in zicht is, maar ook omdat mijn klassen van
vrijdag leuk zijn. Ik zie dan mijn derde klas voor een uurtje rekenen en mijn
twee brugklassen. Deze vrijdag was echter niet zo’n succes. Het begon al toen
mijn kroon spontaan uit mijn mond viel toen ik op een kauwgumpje zat te kauwen.
Ik was totaal in paniek en de tranen sprongen uit mijn ogen. Niet van de pijn,
maar van de angst. Als ik ergens bang voor ben, dan is het voor de tandarts. De
pijn, de rekeningen en de man zelf zorgden er bij mij voor dat ik al een lange
tijd niet meer in zijn stoel heb gelegen. Toen ik op mijn werk aankwam, zocht
ik dan ook meteen een nieuwe tandarts op internet. Ik schuif dit klusje al
maanden voor me uit en misschien was deze kroon wel de laatste waarschuwing die
ik kreeg van boven? Maandagmiddag ga ik
langs een tandarts in de buurt om te vragen of ze nog nieuwe patiënten aannemen
en ik zal meteen heel mijn verhaal bij ze neerleggen. Er stond op hun website
dat ze patiënten met dergelijke angsten gerust stellen, dat ze me niet onnodig
laten wachten en dat ze al helemaal geen onnodige behandelingen uitvoeren.
Mooi!
Ook de rest van de dag viel
tegen. Ik gaf aan beide brugklassen een toets. De leerlingen waren enorm
vermoeiend doordat ze elk minuscuul dingetje wilden vragen (“Mevrouw, mag ik op
de achterkant van dit blaadje schrijven?”). Ook mijn derde klassers vielen
vandaag erg tegen. Vorige week liet ik ze eerder weg gaan, vrijdag hoopten ze
dit weer te mogen. Toen ik zei dat dit niet het geval was, werden ze enorm
vervelend. Door mijn uitleg heen schreeuwen, door de klas praten, niet werken,
schriften plotseling vergeten, geen zin om opgaven na te kijken etc. Om een nog
langer verhaal kort te maken: het kwam er op neer dat mijn humeur steeds meer
naar een dieptepunt ging. Tja…
Dit weekend wilde ik de repetities na gaan kijken, maar ik heb – heel stom
– het uitwerkingenblad inclusief puntenverdeling in mijn postvak laten liggen.
Daar komt dus ook niet heel veel meer van terecht…
Ik denk dat ik het weekend dan
maar ga gebruiken om goed uit te rusten, dat heb ik na zo’n vervelende dag als
vrijdag wel verdiend! Nog één maand tot de herfstvakantie!!!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten